ทันทีที่เห็นไซม่อนออกไป ชารอนก็ตรงไปโรงพยาบาล
เธอขอหมายเลขห้องของแซลลี่จากนางพยาบาลและวิ่งตามหา
ชารอนผลักประตูห้องออกทันที ทว่า ไม่มีใครอยู่ในห้องเลยยกเว้นแซลลี่ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง
สีหน้าของแซลลี่พลันเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นชารอน ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความระแวง เธอดูโทรมและอ่อนแอไม่น้อย แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังคงเผยท่าทีร้ายกาจออกมาอยู่ “แกมาทำอะไรที่นี่กัน? มาดูสภาพปางตายของฉันหรือยังไง? หรืออยากจะผลักฉันอีกครั้งล่ะ?”
ชารอนยืนอยู่ที่ปลายเตียง เธอมองไปยังแซลลี่อย่างสงบ “ผมแค่มาเยี่ยมน่ะ”
“มาเยี่ยมฉันเหรอ? หือ? เลิกเล่นละครน้ำเน่าได้แล้วล่ะมั้ง! ออกไปให้พ้น! ฉันไม่อยากเห็นหน้าคนอย่างแก” แซลลี่รู้สึกกระวนกระวายใจ หลังจากพูดเพียงประโยคเดียว แซลลี่ก็หายใจอย่างหนักหน่วง เธอเริ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ได้รับ แต่ทว่า แซลลี่เองก็ยังคงจ้องมองไปยังชารอนด้วยสายตาอันดุร้าย
ทั้งนี้ ชารอนสังเกตเห็นว่าหน้าผากของแซลลี่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ชารอนรับรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังเจ็บปวด ถึงแม้ว่าเธอจะยังดุดันอยู่ก็เถอะ ทันทีที่เห็นเช่นนั้น ชารอนก็ตระหนักได้ถึงคำพูดที่โฮเวิร์ดกล่าวเอาไว้ก่อนหน้า
โฮเวิร์ดบอกว่าชารอนเป็นคนฆ่าลูกของพวกเขา แถมชารอนยังทำให้แซลลี่ไม่สามารถตั้งครรภ์อีกได้ตลอดชีวิต
ถึงกระนั้น ชารอนก็คิดว่าแซลลี่สมควรโดนอะไรแบบนี้แล้ว
ชารอนยังไม่จากไปไหน เธอเพียงแค่ยืนมองแซลลี่อย่างสงบ ไม่นานนัก ชารอนก็ถามขึ้น “เธอเสียใจบ้างไหม?”
อันที่จริง ชารอนอยากรู้ว่าแซลลี่รู้สึกเสียใจกับการแกล้งตกบันไดของตัวเองหรือเปล่า เธอฆ่าเด็กในครรภ์อย่างไร้ความปรานี นอกจากนี้ แซลลี่ยังสูญเสียโอกาสที่จะกลายเป็นแม่คนไปตลอดกาลอีกด้วย
แซลลี่กำผ้าห่มแน่นและจ้องไปที่ชารอน เธอกัดฟัน “เสียใจสิ อันที่จริง ฉันเสียใจจริง ๆ ที่ตอนนั้นไม่ได้ลากคอแกลงมาด้วย! ไม่งั้นแกคงมีสภาพไม่ต่างกับฉันแล้ว!"
แซลลี่ได้ข่าวมาจากโฮเวิร์ดว่าชารอนถูกไล่ออกจากคฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่ไปแล้ว แต่ถึงอย่างไร เนื่องจากไซม่อนยังอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้น ชารอนจึงยังไม่ถูกไล่ออกไป!
ในที่สุด ชารอนก็รู้ว่าเหตุแล้วว่าทำไมแซลลี่จึงทำตัวน่าสงสารมาโดยตลอด นั่นเป็นเพราะเธอเห็นฟิโอน่ายืนอยู่ข้างหลังนั้นเอง
“แซลลี่ ลูกเป็นยังไงบ้าง?” ฟิโอน่าเผยสีหน้ากังวลราวกับว่ากำลังกลัวว่าชารอนอาจทำเรื่องเลวร้ายกับแซลลี่อีก ฟิโอน่ารีบเดินไปยืนข้างเตียงโรงพยาบาลทันที
แซลลี่จับมือฟิโอน่าเอาไว้และเผยสีหน้าน่าสงสารที่เต็มไปด้วยน้ำตาออกมา “แม่คะ หนูไม่อยากเห็นหน้าชารอนเลยค่ะ เธอเป็นฆาตกร เธอคือคนที่ฆ่าลูกในท้องของหนู แถมตอนนี้ชารอนยังกล่าวหาว่าลูกในท้องหนูไม่ใช่ของโฮเวิร์ดอีก... แม่คะ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป หนู... หนูเองก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหมือนกัน ฮือ...” ทันทีที่พูดจบ แซลลี่ก็น้ำตาไหล
ทันทีที่เห็นการแสดงของแซลลี่ ชารอนถึงกับพูดไม่ออก 'ตีบทแตกกระจายเลยนะ'
อันที่จริง ฟิโอน่าต้องการให้ชารอนจ่ายค่าชดเชยให้หลานที่เสียไปของตัวเอง ทว่า เธอไม่คิดว่าชารอนจะยังกล้าโผล่หัวมาแบบนี้อีก นอกจากนั้น ทุกคำพูดคำจาของแซลลี่เองก็ไม่สามารถทำให้ฟิโอน่าสงบสติอารมณ์ของตัวเองลงได้เลยแม้แต่น้อย
ฟิโอน่าก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและยกมือขึ้น เธอกำลังจะพุ่งไปตบชารอนอีกครั้ง "นางสารเลว! ถึงกับฆ่าหลานของฉันไปแล้ว แกยังไม่พอใจอีกงั้นเหรอ? นี่แกยังคิดจะทำร้ายแซลลี่อีกหรือยังไงกัน?!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO