Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 12

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

"อืมม...." ฉันผ่อนลมหายใจที่หอบถี่เข้าออก พร้อมกับมองการกระทำของคุณคิน เพราะเขากำลังเล่นอยู่กับหน้าอกของฉันอยู่

ไม่รู้ทำไมถึงปล่อยให้เขาทำแบบนี้ แต่ฉันแค่รู้สึกว่าตัวเองหมดแรง ไม่อยากขัดขืน หัวใจเต้นแรงจนจับจังหวะไม่ถูก

ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

“คุณรู้สึกยังไง”

“ฉะ ฉัน ฉันบอกไม่ถูก” ฉันตอบน้ำเสียงสั่นเครือ

“อยากให้ผมทำต่อมั้ย”

“….” ฉันเงียบไม่ตอบ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเขา

“คุณดูมีอารมณ์นะ”

“คะ คุณ อื้มม…” ฉันพ่นลมหายใจร้อนระอุออกมา ก่อนจะมองคุณคินที่พยายามปลดกระดุมกางเกงของฉัน พร้อมกับไล่พรมจูบตามหน้าท้องน้อยของฉัน จนฉันรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

“ผมจะทำให้คุณเสียวซ่าน จนต้องร้องขอความต้องการจากผม”

“….” คุณคินไม่ได้พูดเล่น เขาอุ้มฉันไปที่เตียงของเขา ก่อนที่เขาจะเริ่มทำให้ฉันรู้สึกเสียววาบจนต้องจิกเท้าลงบนที่นอนระบายความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

มือหนาลูบไล้ผิวกายขาวเนียนไปมาอย่างอ่อนโยน พร้อมกับเริ่มถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น โดยที่ฉันไม้ขัดขืนอะไรเลย

“คุณสวยมากเลยนะ” เขาชมฉันครั้งแล้วครั้งเล่า จนฉันรู้สึกเขิน

แต่ฉันเขินเพราะเขาได้เห็นเรือนร่างของฉัน ถึงจะมีชุดชั้นในปกปิดอยู่ก็เถอะ

มันเป็นสิ่งที่เขาไม่ควรเห็นเลย และฉันก็ไม่ควรปล่อยให้เขาทำแบบนี้ แต่ทำไมล่ะ ทำไมฉันถึงยอม

“อืม…” ฉันรู้สึกว่าตัวเองหายใจเร็วมาก ราวกับคนไปวิ่งหรือออกกำลังกายมาหมาดๆ

เหงื่อก็ผุดออกมาจากตัวของฉัน แต่มันร้อนมาจากด้านใน

อาการแบบนี้มัน…

“อืมม…จ๊วบบ จ๊วบบ”

“อื้มม…” ฉันแอ่นตัวขึ้นสูงเมื่อเขาพรมจูบลงไปจนเกือบถึงตรงนั้นของฉัน ฉันรู้สึกแปลกมากๆ ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย มันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่จริงๆ

“คุณชอบแบบไหน”

“คะ? อะไรคือแบบไหน?” ฉันชะงักไปเล็กน้อย เพราะคำพูดของคุณคินมันดูกำกวมแปลกๆ เขาหมายถึงอะไรกัน

“หมายถึงคุณชอบผู้ชาย…แบบไหน”

“ทำไมคุณถึงมาถามแบบนี้ล่ะคะ”

“….”

“คนเรามันมีสเปคไม่ตายตัวหรอกค่ะ พอถึงจุดนึงเราจะรู้ว่าเราไม่ได้ต้องการคู่ชีวิตที่สวยหรือหล่อ แค่อยากมีคู่ชีวิตที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจเข้าใจกัน”

“ก็จริง”

“….” ฉันเผลอคุยกับคุณคิน จนลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองกำลังโป๊อยู่

“จะไปไหน?” เขาผลักฉันให้นอนลงตามเดิม เมื่อฉันกำลังจะลุกออกจากเตียง “ผมยังทำไม่เสร็จเลย”

คราวนี้คุณคินเลื่อนมือสอดไปด้านหลังของฉันแล้วปลดตะขอเสื้อในออก และฉันก็ได้โป๊อยู่ตรงหน้าของเขาจริงๆ โป๊แบบไม่มีชุดชั้นในปกปิดเลย

เหลือเพียงส่วนล่างที่เขาทำไว้แค่ปลดกระดุมกางเกงตัวนอก

“อื้ม….” ฉันเผลอส่งเสียงน่าเกลียดออกไปหลายครั้งมาก ตอนที่ถูกคุณคินสัมผัสบนร่างกาย

ลิ้นหนาเลียวนอยู่รอบๆ ยอดถันสีชมพูเข้ม จนแข็งชูชันขึ้นมา ทุกการสัมผัสฉันรู้สึกถึงความปั่นป่วนแขนขาอ่อนแรงแต่ในใจมันกระสับกระส่ายอย่างบอกไม่ถูก

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

“อะ อืม…” ฉันยกมือของตัวเองไปกัดไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงอันน่าเกลียดออกมา

เมื่อไม่ได้รับคำตอบฉันก็รีบลุกขึ้นใส่เสื้อแล้วเดินออกมาจากห้องของเขาทันที

@เวลาผ่านไป

ฉันนอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้

มันไม่ใช่ฝันและฉันก็ไม่ได้คิดไปเอง เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นความจริงฉันกับคุณคินเราเกือบจะมีอะไรกันแล้ว

แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมองหน้าคุณคินยังไง ฉันอายจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ฉันไม่น่าเผลอใจง่ายให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้นเลย ถึงแม้เราสองคนจะยังไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ากันจริงๆ ก็เถอะ แต่เขาก็เห็นร่างกายของฉันแล้วนี่นา

คลิ๊ก~

คุณคิน: นอนไม่หลับเหรอ

อ่านข้อความจบฉันก็เบิกตากว้างแล้วหันมองรอบๆ ตัวด้วยความสงสัย เขารู้ได้ยังไงว่าฉันนอนไม่หลับ หรือว่าที่นี่จะมีกล้องวงจรปิดติดอยู่

มาย: คุณรู้ได้ยังไงคะ

คุณคิน: ผมแค่เดาเอาน่ะ เรื่องวันนี้คงกำลังทำให้คุณนอนไม่หลับแน่นอน

ฉันอ่านแต่ว่าไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เดาเก่งเหลือเกินนะคนนี้

คุณคิน: ออกมาหน้าระเบียงหน่อยสิ

มาย: ฉันง่วงแล้วค่ะ เดี๋ยวก็จะนอนแล้ว

คุณคิน: ผมคิดว่าคุณไม่กล้าออกมาเจอผมมากกว่า

คุณคิน: ออกมาหน่อย ผมจะรอ

ฉันนอนคิดอยู่ครู่นึงก่อนจะค่อยๆ เดินออกไปเปิดผ้าม่านมองดูข้างๆ ห้อง และก็ได้พบว่าคุณคินยืนอยู่ตรงริมระเบียงจริงๆ นี่เขาดื่มไวน์ตั้งแต่ตอนที่ฉันออกมาจนถึงตอนนี้เลยเหรอ

แต่ยังไงฉันก็ไม่ออกไปหรอก พรุ่งนี้ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าจะสู้หน้าเขายังไงดี

ไว้เจอกันพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะคุณคิน…