Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 13

@เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นแล้วลงมาซื้อกาแฟที่ร้านกาแฟด้านล่างตั้งแต่เช้าเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ ตื่นเช้ามาฉันเลยรู้สึกง่วงมาก

อีกอย่างจะได้ถือโอกาสมานั่งรอคุณคินแต่งตัวเสร็จด้วยเลย

"แฮ่ม!"

"อุ้ย!" ฉันหันไปมองเสียงกระแอมด้านหลัง "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณคิน"

"อื้ม"

"กาแฟสักหน่อยมั้ยคะ เดี๋ยวฉันสั่งให้"

"ขอบคุณ"

"....." ฉันลุกออกจากโต๊ะเดินไปสั่งกาแฟให้คุณคิน ไม่รู้ว่าจะถูกปากเหมือนที่เขาเคยกินหรือเปล่า ก่อนจะกลับมานั่งที่โต๊ะตามเดิม

"นึกยังไงถึงออกมากินกาแฟแต่เช้า"

"เปล่าค่ะ"

"คุณนอนไม่หลับ ตื่นเช้ามาก็เลยลงมาหากาแฟกินแก้ง่วง"

"....." ฉันยิ้มเจื่อนๆ เป็นคำตอบให้เขา

"กาแฟได้แล้วค่ะ"

"ขอบคุณครับ นี่ครับเงิน"

"อ๋อไม่ต้องค่ะ คุณผู้หญิงจ่ายให้แล้วค่ะ"

"ครับ"

"นึกยังไงถึงเลี้ยงกาแฟผม"

"เปล่าเลี้ยงค่ะ ก็คุณให้ฉันไปสั่งกาแฟแล้วมันก็ต้องจ่ายเงินตรงนั้นเลย"

"อ่อ"

"แล้วเราจะไปกันตอนไหนคะ"

"ไปกันเลยก็ได้ จะได้เสร็จเร็วๆ ช่วงบ่ายอากาศน่าจะร้อน"

"ค่ะ"

ฉันเดินตามคุณคินไปขึ้นรถของเขาจากนั้นเขาก็ขับไปตามที่ได้รับโลเคชั่นมา

บนรถก็ไม่มีใครพูดอะไรฉันจะไปกล้าพูดได้ยังไงแค่หน้าของเขาฉันยังไม่กล้ามองเลย ส่วนคุณคินก็ทำตัวปกติเหมือนที่เคยทำกับฉันในทุกวัน

เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจริงๆ เหรอ?

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า พี่หมอก

ฉันสะดุ้งเมื่อเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายของตัวเองดังขึ้น ก่อนจะหยิบออกมาดูถึงได้รู้ว่าพี่หมอกโทรมาหา

"รับสายสิ"

"ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวมาปะปนในเวลางาน"

"ตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มงาน ถึงจะเข้าเวลางานแล้วก็ไม่มีอะไรให้ทำอยู่ดี"

"....." ก็จริงอยู่อย่างที่เขาพูด

ครืด ครืด ครืด

พี่หมอกโทรมาอีกรอบนึง สายนี้ฉันตัดสินใจรับเพราะคิดว่าพี่หมอกคงจะมีเรื่องสำคัญอะไร

"ค่ะพี่หมอก"

( มายพี่รบกวนเวลาทำงานหรือเปล่า )

"ไม่ค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่า"

( โรงเรียนของน้องสกายกับสโนว์มีเอกสารมาให้เซ็นน่ะ พี่ก็เลยจะโทรมาถามว่าให้พี่เซ็นได้เลยมั้ย เพราะทางโรงเรียนจะใช้เลย )

"เอกสารอะไรเหรอพี่?"

( เอกสารทำกิจกรรมวันพ่อน่ะ )

"....." ฉันนิ่งเงียบไปเพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไร

กิจกรรมวันพ่ออย่างนั้นเหรอ

( มายยังอยู่หรือเปล่า )

"ค่ะ พี่เซ็นเองได้เลย แต่ลองถามทั้งสองคนก่อนนะคะว่าอยากจะไปทำกิจกรรมด้วยหรือเปล่า มายไม่อยากบังคับลูก เผื่อว่าแกสองคนไม่อยากจะไป"

( พี่ถามแล้ว สองคนอยากจะไปทำกิจกรรมด้วย )

"....."

( ไม่เป็นไรนะ สองแฝดเข้าใจเราอยู่แล้ว )

"คุณจะกลับแล้วเหรอคะ?"

"อืม...จะกลับแล้วล่ะ"

"แล้วทางบริษัทที่คุณคินจะร่วมถือหุ้นด้วยเขาไม่มาเหรอคะ"

"ถ้ามาก็คงจะมาแล้วล่ะ"

ตอนแรกฉันคิดว่ามาถึงที่นี่แล้วจะมีหัวหน้าหรือคนในบริษัทนั้นมาคอยแนะนำหรือบอกอะไรซะอีก แต่พอเอาเข้าจริงๆ มาถึงแล้วกลับไม่เจอใครเลยสักคนเดียว ได้ยินแต่เสียงคลื่นน้ำทะเลที่อยู่ใกล้ๆ

"คุณคินจะแวะไปซื้ออะไรคะ"

"แวะไปหาของกินก่อนเข้าที่พักไง คุณอยากกินอะไรล่ะผมจะได้แวะให้"

"ไม่ดีกว่าค่ะ ตามใจคุณคินจะดีกว่า"

แล้วเขาก็พาฉันมาแวะอยู่ที่ร้านอาหารอยู่ร้านนึงซึ่งไม่ใช่ร้านใหญ่อะไรแต่ก็เป็นร้านอาหารที่ขายอาหารทะเลโดยเฉพาะ

เห็นแบบนี้ก็นึกถึงสองแฝดเหมือนกันนะ เพราะสองคนนี้ก็ชอบกินของทะเลมาก ได้มาเห็นแบบนี้คงจะดีใจกันแย่เลย

"เป็นอะไรนั่งหน้าเศร้าอีกแล้ว"

"เปล่าค่ะ"

"คิดถึงลูกเหรอ?"

"นิดหน่อยค่ะ"

"ผมเข้าใจความรู้สึกคุณนะ น้องอัศวินผมก็เป็นคนเลี้ยงแกมาเองกับมือ เพราะพี่สาวพี่เขยต้องไปทำงานต่างประเทศ เลยเอาน้องอัศวินไปด้วยไม่ได้"

"ถึงว่าแกถึงได้ติดคุณขนาดนั้น"

"แต่พอพ่อกับแม่ของแกกลับมา พ่อจำเป็นแบบผมก็หมดความหมาย"

"ดูแกก็รักคุณนะคะทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะ"

"เราเคยอยู่ใกล้ชิดกันนอนด้วยกันไปไหนด้วยกัน พอถึงเวลาต้องห่างกันคุณรู้สึกใจหายมั้ยล่ะ"

"คุณน้อยใจเด็กว่างั้น"

"....."

"คุณคินคะ นั่นแกยังเด็กอยู่เลยนะคะ แกยังไม่รู้เรื่องอะไรมากมายหรอกอย่าเพิ่งไปน้อยใจแกเลย"

"อืม..."