Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 18

@วันต่อมา

ฉันมาทำงานที่บริษัทตามเวลาเดิม แต่วันนี้คุณคินยังไม่เข้าบริษัทเลย เขาออกไปไหนฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะเขาไม่ได้แจ้งมาที่บริษัทก่อน

ติ๊ง~

ฉันไปมองที่ต้นเสียงก่อนจะเห็นผู้จัดการเดินออกมาจากลิฟท์ แล้วเดินตรงมายังฉันที่โต๊ะทำงาน

“สวัสดีค่ะผู้จัดการ มีอะ….”

เพี๊ยะ!!

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจบฉันก็ถูกมือหนักๆ ของผู้จัดการฟาดลงที่แก้มจนรู้สึกแสบ

อ่า…นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันถูกตบ ตอนเรียนอยู่ฉันไม่เคยมีเรื่องกับใครไม่เคยเลย เรียนจบมาฉันก็ใช้ชีวิตอยู่กับลูกอยู่กับงานอยู่กับตัวเอง

ความรู้สึกของการถูกตบมันเป็นแบบนี้นี่เอง

“ฉันให้เธอเป็นเลขาเพราะเห็นว่าเธอมีความรับผิดชอบกับหน้าที่ มีความเรียบร้อยตรงเวลา แต่สิ่งที่เธอทำมันทำให้ฉันรู้สึกผิดหวังมากนะมาย”

“….”

“คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอกับคุณคินทำเรื่องอะไรกัน ฉันเคยเตือนเธอเรื่องนี้แล้วใช่มั้ย เลขาคนก่อนๆ ก็มีเรื่องแบบนี้เหมือนกัน แล้วเป็นยังไงทำไมเธอถึงไม่จำ!”

“ผู้จัดการ…”

เพี๊ยะ!!

“ฉันไว้ใจเธอมากนะมาย ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะทำเรื่องแบบนี้ เพราะนิสัยของเธอมันไม่ใช่แบบนั้น แต่พอเอาเข้าจริงๆ ฉันรู้สึกว่าฉันมองเธอผิดไปจริงๆ”

“….”

“ฉันไม่อยากให้ใครมองเธอไม่ดีนะมาย ฉันรักเธอเหมือนกับน้องสาวคนนึง เธอทำงานอยู่กับฉันมานานจนฉันคิดว่าฉันรู้จักเธอดี แต่ไม่เลย…ฉันไม่เคยรู้จักเธอเลย ไม่เคยรู้นิสัยของเธอเลย”

“มายขอโทษค่ะ”

“คำขอโทษของเธอมันทำให้ฉันมองเธอเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆ มาย”

“….”

“เธอคิดเหรอว่าคุนคินเค้าจะจริงใจกับเธอ เธอมันก็ไม่ต่างอะไรจากของเล่นของคนรวยหรอก ฟังคำของฉันเอาไว้ให้ดี คนแบบเราไม่มีใครเขาอยากจะมาจริงใจด้วยจริงๆ หรอก ยิ่งพวกที่ง่ายอีกล่ะก็ไม่ต้องหวังอะไรเลยเพราะมันก็แค่ของเล่นชิ้นเดียว เพราะถ้าเค้าเบื่อขึ้นมาเมื่อไหร่เค้าก็ทิ้ง กลายเป็นของไม่มีค่าอะไรในสายตาของเค้า”

“….”

“ของอะไรที่ได้มาง่ายๆ เค้าก็ทิ้งได้ง่ายๆ เหมือนกัน”

“มาย…”

“ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปจนคนทั้งบริษัทรู้ เธออยู่ที่นี่ยากแน่ เพราะเธอก็รู้ว่าไม่มีใครรับได้กับการกระทำแบบนี้ ถ้าเธอคิดได้เธอก็ควรจะหยุดตั้งแต่ตอนนี้ ถ้าเธอไม่อยากเป็นเมียน้อยใคร”

“ค คะ!? เมียน้อย!?” ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“คุณคินเค้ามีคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานด้วยอีกไม่นาน เธอคิดเหรอว่าจะมีคนมาจริงใจกับคนอย่างเรา ดูฐานะด้วยสิมาย เธอกับคุณคินไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลย ทั้งฐานะและทุกอย่าง”

“….”

“อย่าลืมสิว่าเธอเป็นแม่หม้ายลูกติด”

“ฮึก…มายขอโทษค่ะ มายน่าจะคิดให้ได้เร็วกว่านี้”

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

ฉันยืนให้ผู้จัดการตบอีกหลายที ฉันไม่ได้โกรธคุณจัดการเลย ฉันรู้สึกดีด้วยซ้ำที่ได้รู้เรื่องนี้ก่อน และก็รู้สึกดีที่ผู้จัดการเตือนสติฉัน

“หยุดนะ!”

เสียงนั้นทำให้ฉันกับผู้จัดการหันไปมองพร้อมกัน คุณคินกำลังเดินตรงมายังฉันสีหน้าของเขาดูโกรธมาก

“คุณกับผู้จัดการไม่เคยมีปัญหากันมาก่อน แต่วันนี้กลับมีปัญหากันแล้วบอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด คุณคิดว่าผมจะเชื่อเหรอ?”

“ก็ถ้าคุณไม่เชื่อแล้วทำไมต้องมาถามฉันด้วยล่ะคะ”

“ก็ถ้าไม่ให้ผมถามคุณ จะให้ผมไปถามใครที่ไหน?”

“ก็ไม่ต้องถามอะไรก็ได้นี่คะ”

“คุณคิดว่าผมจะปล่อยผ่านเรื่องพวกนี้ได้เหรอ คนของผมมีปัญหากันทะเลาะกัน คนเป็นเจ้านายก็ต้องจัดการอยู่แล้ว ผมแค่อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น สาเหตุอะไรที่ทำให้คุณสองคนทะเลาะกันแบบนี้”

“ก็ฉันบอกแล้วไงคะว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน”

“คุณมาย…ผมไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ”

“ฉันรู้ค่ะ”

“….”

“เอาเป็นว่ามันจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกค่ะ ฉันผิดเองที่ทำให้ผู้จัดการเข้าใจผิด มันเป็นเรื่องส่วนตัวค่ะฉันบอกไม่ได้จริงๆ ว่าเรื่องอะไร แต่ฉันจะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีก”

“….”

“ฉันขอตัวไปทำงานต่อนะคะ”

พูดจบฉันก็เดินหันหลังออกมาทันทีโดยที่ไม่ได้รอฟังคำตอบของคุณคินเลย ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องโกรธแบบนี้ เขาโกรธที่ฉันกับผู้จัดการทะเลาะกันในที่ทำงาน หรือโกรธเพราะฉันถูกผู้จัดการตบกันแน่

แต่ฉันคงจะไม่บอกกับเขาแน่นอนว่าสาเหตุที่ฉันทะเลาะกับผู้จัดการมันเกิดจากอะไรจริงๆ กันแน่

ใครจะไปคิดล่ะว่าเกือบได้เป็นเมียน้อยของเขา ถ้าผู้จัดการไม่เอาเรื่องนี้มาบอกฉันก็คงไม่รู้เลย

และมันก็คงจะถลำลึกลงไปมากกว่านี้จนฉันถอนตัวไม่ขึ้น และคงต้องนั่งร้องไห้เสียใจเพราะกลายเป็นเมียน้อย