Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 20

@บ้านมาย

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะพี่หมอก" ฉันเอ่ยถามพี่ชาย เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วเห็นพี่หมอกนั่งหน้าเครียด อย่างกับมีเรื่องให้คิดจนน่าปวดหัว

"มายมีอะไรจะบอกพี่มั้ย"

"คะ บอกเรื่องอะไร?"

"เรื่องที่มายกำลังปิดบังพี่อยู่ ตอนนี้พี่รู้ทุกอย่างหมดแล้วนะ"

"....." ฉันยืนนิ่ง ตกใจอยู่เหมือนกันนะไม่คิดว่าข่าวมันจะมาถึงหูของพี่หมอกเร็วขนาดนี้

"บอกพี่มาความจริงทั้งหมด ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเราถึงปล่อยให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้นกับตัวเอง"

"มายขอโทษค่ะ"

"พี่ไม่ได้ต้องการคำขอโทษ พี่แค่อยากรู้ว่าน้องสาวของพี่คิดอะไรอยู่ ทำไมถึงทำเรื่องแบบนั้นได้"

"....."

"พี่รู้ว่าตอนนี้มายโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว แต่มายก็อย่าลืมนึกถึงลูกด้วย พวกแกจะรู้สึกยังไงถ้าได้รู้เรื่องนี้จากคนอื่น"

"....."

"มายมีอะไรกับเขาจริงๆ ใช่มั้ย"

"ค่ะ" ฉันพยักหน้าตอบรับไปตามตรง เพราะไม่มีเหตุจำเป็นอะไรต้องโกหกพี่หมอกอีกแล้ว และที่ผ่านมาฉันก็รู้สึกผิดมาก

"ตั้งแต่เมื่อไหร่"

"วันที่ไปดูงานต่างจังหวัดค่ะ"

"แล้วได้ป้องกันหรือเปล่า"

"ค่ะ"

"ที่พี่ถามไม่ได้อยากจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวหรอกนะ แต่พี่ไม่อยากให้เรื่องแบบเดิมมันเกิดขึ้นอีก"

"มายเข้าใจค่ะ"

"แล้วเราจะเอายังไงต่อไป"

"สิ้นเดือนนี้มายจะลาออกค่ะ ถ้าออกมาจากตรงนั้นได้ข่าวลือเรื่องพวกนี้มันก็น่าจะทุเลาลง อีกอย่างเรื่องนี้มันก็เกิดขึ้นจากตัวของมายเอง มายจะไม่ยอมให้ใครต้องมามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยเด็ดขาด"

"พี่ดีใจนะที่น้องสาวของพี่ยังคิดได้ และคิดที่จะถอนตัวออกมาจากตรงนั้น"

"มายรู้ว่ามันผิด ผิดที่ตัวของมายเอง"

"รู้ใช่มั้ยว่าทำไมพี่ถึงไม่อยากให้เราเป็นคนแบบนั้น"

"รู้ค่ะ" พี่หมอกหวังดีกับฉันฉันรู้ดี พี่ชายคนนี้เป็นทั้งที่ปรึกษาเป็นทุกอย่างให้ฉัน คอยเป็นห่วงคอยดูแลฉันอย่างดี

"พี่จะไม่ดุไม่ด่า เพราะตอนนี้มายก็โตแล้วพี่อยากให้มายคิดเอง พี่ไม่ใช่เจ้าชีวิตของมาย เพราะฉะนั้นมายต้องจัดการกับชีวิตของตัวเอง"

"....."

"ที่พี่ถามเพราะพี่อยากรู้ ว่าอะไรที่ทำให้น้องสาวของพี่ทำเรื่องแบบนั้น"

"เพราะมายใจง่ายเองค่ะ ที่คิดว่าเขาจะจริงจังด้วย แต่สุดท้ายเขาก็เห็นมายเป็นแค่ของเล่นไม่ได้คิดจะจริงจังอะไร" คำพูดของผู้จัดการทุกคำมันลอยเข้ามาในหัวของฉันตลอดทุกครั้งที่เห็นหน้าคุณคิน มันย้ำเตือนให้ฉันคิดได้ว่าฉันควรถอยออกมา ไม่ควรเข้าไปเป็นส่วนเกินในครอบครัวของใคร

ครอบครัวของเขาสมบูรณ์เกินกว่าที่ฉันจะเข้าไปเป็นส่วนเกิน

"....."

"อีกอย่างมายก็รู้มาว่าเขามีคู่หมั้นและกำลังจะแต่งงานกัน มายจะไม่เข้าไปทำร้ายชีวิตคู่ของใครเด็ดขาด"

"เขามีคู่หมั้นแล้วทำไมถึงยัง..."

"เรื่องนี้มายก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าเขาคิดอะไรอยู่ ถ้าเขาบอกว่ามีคู่หมั้นอยู่แล้วมายก็คงจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้น" และถ้าผู้จัดการไม่มาเตือนสติฉัน ฉันอาจจะเลยเถิดเกินไปจนถอนตัวออกมาไม่ทัน หรือไม่ก็กลายเป็นเมียน้อยโดยที่ไม่รู้ตัว

"....."

"มายขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ แล้วจะรีบลงมาทำอาหารให้"

"ผมจะตั้งใจเรียนมากๆ เลยครับแม่"

"หนูก็เหมือนกันค่ะ หนูจะตั้งใจเรียนให้จบ หนูจะทำงานเก็บเงินสร้างบ้านให้กับคุณลุงหมอกกับแม่ แล้วก็ซื้อรถคันใหญ่ๆ พาแม่กับคุณลุงออกไปเที่ยวต่างประเทศด้วย"

"เหรอครับ แหม...พูดซะลุงอยากไปเดี๋ยวนี้เลย"

"ตอนนี้ยังไปไม่ได้ค่ะ หนูยังเรียนไม่จบเลย ต้องรอให้หนูเรียนจบก่อน"

"ครับ แล้วลุงจะรอนะ ลุงอยากไปเที่ยวกับหลานสาวใจจะขาดแล้ว"

"แล้วน้องสกายล่ะลูก ไม่อยากไปเที่ยวต่างประเทศกับน้องบ้างเหรอ?" ฉันเอ่ยถามลูกชายที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรเลยหลังจากที่น้องสโนว์บอกว่าจะไปเที่ยวต่างประเทศ

"อัศวินเคยบอกว่าพ่อกับแม่ไปทำงานต่างประเทศไม่ค่อยกลับมาหาเลย อัศวินก็เลยต้องอยู่กับคุณตาคุณยายแล้วก็คุณอา"

"ทำไมล่ะลูก เราแค่ไปเที่ยวกันนะไม่ได้ไปทำงาน"

"ผมแค่สงสารอัศวินครับที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่"

"โถ่ลูก"

"แต่ตอนนี้อัศวินได้อยู่กับพ่อกับแม่แล้ว แต่พ่อกับแม่ก็ต้องเดินทางไปทำงานต่างประเทศอีกอยู่เหมือนเดิม"

"นั่นก็เป็นเรื่องของครอบครัวเขานะลูก เราเป็นคนนอกรับรู้ได้แต่ไม่ควรเอาไปพูด เพราะเราก็ไม่รู้ว่าอันไหนเป็นความจริงอันไหนเป็นเรื่องไม่จริง"

"ครับแม่"

"กินข้าวกันดีกว่านะครับ เดี๋ยวกับข้าวเย็นชืดหมดจะไม่อร่อยเอา"

"โตขึ้นผมอยากเป็นนักแข่งรถครับ"

"เอาสิครับ รักแบบไหนอยากทำแบบไหนก็เต็มที่เลยแม่สนับสนุน"

"ขอบคุณครับ"

ฉันไม่เคยห้ามเลยไม่ว่าลูกจะอยากเป็นอะไรอยากทำแบบไหน ตอนนี้แกอาจจะอยากทำแบบนี้แต่พอโตขึ้นจริงๆ แกอาจจะเปลี่ยนไปชอบอย่างอื่นก็ได้ แต่ถ้าแกไม่เปลี่ยนใจฉันก็ไม่ได้ห้ามอะไร ไม่ว่าลูกจะทำอะไรฉันก็จะเป็นแม่ที่คอยซัพพอร์ตสนับสนุนลูกทุกอย่าง เหมือนที่ลูกคอยซัพพอร์ตคอยให้กำลังใจทุกครั้งที่ฉันรู้สึกไม่ดี