Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 25

@วันต่อมา

#โรงเรียนอนุบาล

"น้องอัศวินครับ เพื่อนของน้องอัศวินไม่มาเรียนเหรอครับ"

"เพื่อนคนไหนครับคุณอา ที่นี่ผมมีเพื่อนเยอะแยะเลย ผมไม่รู้ว่าคุณอาหมายถึงเพื่อนคนไหน"

"ก็เพื่อนคนที่ชื่อสกายไง"

"อ๋อสกาย มาเรียนครับแต่ตอนนี้ยังไม่มา"

"เหรอครับ"

"คุณอามีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ"

"อามีเรื่องอยากจะถามเพื่อนของเราสักหน่อยนะ"

"อ๋อ...นั่นไงๆ สกายมาแล้วครับ"

เวคินมองไปตามที่หลานชายบอก เขาเห็นสองฝาแฝดเดินจับมือกันมา เด็กสองคนนี้เหมือนมีพลังงานบางอย่างที่ทำให้เขาอยากจะมองหน้านานๆ

"สวัสดีครับคุณลุง"

"สวัสดีค่ะคุณลุง"

สองแฝดยกมือไหว้คนตรงหน้าเพราะจำได้ว่าเวคินคืออาของอัศวินเพื่อนของทั้งสองคน

"สวัสดีครับ"

"คุณลุงมาส่งอัศวินเหรอครับ"

"ครับ เดี๋ยวตอนพักกลางวันออกมาหาลุงที่หน้าโรงเรียนหน่อยนะลุงมีเรื่องจะคุยด้วย"

"เรื่องอะไรเหรอครับ?" น้องสกายขมวดคิ้วแล้วมองหน้าเวคินด้วยความสงสัย

"เอาเป็นว่าอย่าลืมออกมาเจอลุงด้วยนะครับ"

"ครับคุณลุง"

แกพยักหน้าตอบรับก่อนจะพากันเดินเข้าไปด้านในโรงเรียน ตอนนี้ใกล้เวลาจะเข้าเรียนแล้วแน่นอนว่าไม่มีเวลามากพอที่จะคุยเรื่องที่เขาอยากรู้เลย

@พักกลางวัน

สองฝาแฝดออกมารออยู่ที่หน้าโรงเรียนตามที่ได้นัดกับเวคินเอาไว้ แต่เวคินมารออยู่ตรงนี้ได้สักพักแล้ว

"คุณลุงมีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกเราเหรอครับ?" เด็กชายเลยถามขึ้นด้วยความไร้เดียงสา

"แม่ของเราสองคนชื่อมายใช่มั้ยครับ"

"ครับ"

"ลุงเป็นคนรู้จักของแม่เรานะ"

"แม่เล่าให้ฟังแล้วครับ คุณลุงเป็นคุณอาของอัศวินครับ แล้วก็เป็นเจ้านายของแม่ด้วย"

"ตอนนี้ยังใช่อยู่ แต่อีกไม่กี่วันก็ไม่ใช่แล้ว"

"....."

"เอาล่ะลุงเข้าเรื่องเลยดีกว่า"

"ครับ"

"เราสองคนเคยเห็นเหรียญแบบนี้มั้ย" เวคินหยิบเหรียญออกมาจากกระเป๋าให้เด็กทั้งสองคนดู

"เหมือนกับของแม่เลยนี่นาสกาย"

"ใช่ๆ แม่ของผมก็มีแบบนี้อันนึงครับ แต่ไม่รู้ว่าแม่เอาไปเก็บไว้ไหน"

"แล้วพอจะรู้มั้ยครับว่าแม่ได้มาจากไหน"

"ไม่รู้ครับ แม่ไม่เคยบอก แต่ผมเคยเห็นแม่หยิบเหรียญแบบนี้ออกมาดูครับ"

"แน่ใจนะว่าเป็นแบบนี้เลย"

"ครับ"

"แล้วเราเห็นนานหรือยัง หรือว่าเพิ่งเห็น"

"ผมเห็นเหรียญแบบนี้ตอนเด็กๆ ครับ"

"ตั้งแต่เด็กๆ แล้วเหรอครับ?"

"ครับ"

"สกาย!" สโนว์สะกิดพี่ชายฝาแฝดเบาๆ เพราะไม่รู้ว่าคนตรงหน้ามาถามเรื่องนี้กับพวกแกทำไม กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแม่ของแก

สโนว์มีนิสัยขี้กลัวเข้ากับใครไม่ค่อยเก่งเหมือนกับแม่ของตัวเองไม่มีผิด ต่างจากพี่ชายฝาแฝดที่เข้ากับคนอื่นด้วยเก่งกล้าหาญกล้าพูดกล้าทำ และมักจะปกป้องผู้ที่อ่อนแอกว่าเสมอ

"ไม่ต้องกลัวนะลุงไม่ทำอะไรหรอก ลุงก็แค่อยากรู้น่ะ พอดีว่าเหรียญแบบนี้ของลุงมันหายไป"

"ปิดเทอมแม่กับลุงหมอกจะพาเราสองคนไปเที่ยวทะเล คุณลุงพาอัศวินไปเที่ยวด้วยนะคะ"

เวคินยืนยิ้มไม่หุบเมื่อได้ยินอย่างนั้น เด็กสองคนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากเขาในวัยเด็กเลย สำหรับเขามีพ่อก็เหมือนไม่มี แถมชีวิตก็ดำเนินไปด้วยทางที่พ่อได้ปูเอาไว้ให้ มันไม่ลำบากเลยแม้แต่นิดเดียวแต่มันก็ไม่ได้มีความสุขเลยที่ไม่ได้ทำตามสิ่งที่ตัวเองรัก

ไม่เหมือนกับเด็กสองคนนี้ที่มีแม่คอยเป็นแรงสนับสนุนไม่ว่าลูกจะทำอะไร

"คุณกำลังมีเรื่องอะไรปิดบังผมอยู่หรือเปล่านะมาย" เวคินมองไปที่เหรียญในมือของตัวเอง

ทำไมเธอต้องโกหกเรื่องเหรียญนี่ด้วย ทำไมต้องโกหกว่าตัวเองเจอมันที่หน้าบริษัทแล้วเก็บมา

ตอนนี้เขารู้สึกสับสนไปหมดกับคำพูดของเธอและคำพูดของลูกเธอ แต่เขาก็พอจะมองออกว่าเด็กสองคนนี้ไม่มีนิสัยโกหกเลย ดูเหมือนว่าเธอกำลังปกปิดเรื่องที่ได้เหรียญนี้มาจากไหน

@เวลาต่อมา

เวคินขับรถกลับไปที่บริษัทตามปกติ และมันก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่เขาจะต้องสะสางให้มันจบ

โดยเฉพาะเรื่องที่เขาไปเจอผู้จัดการอยู่ในห้องทำงานของพ่อตัวเอง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ขออนุญาตค่ะคุณคิน"

"เข้ามาสิ"

"....." ผู้จัดการเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่

"คุณมีอะไรจะแก้ตัวมั้ย"

"เรื่องอะไรคะ?"

"ผมว่าคุณรู้เรื่องนี้ดีนะ ผมไม่ชอบคนที่กลับกลอกตีสองหน้าคุณก็รู้"

"....."

"ผมจะไม่ไล่คุณออก แต่ผมจะให้คุณเขียนใบลาออกเอง แล้วก็ออกไปตอนสิ้นเดือนพร้อมกับมายเลย คุณเป็นคนกดดันให้เธอลาออกเองไม่ใช่เหรอ ก็ลาออกไปพร้อมกับเธอเลยสิ"

"คุณคินคะ คือมัน..."

"ไปทำงานกับพ่อของผมนั่นแหละดีแล้ว น่าจะเข้ากันได้ดีกว่า แล้วก็ฝากไปถึงพนักงานทุกคนด้วยว่าที่นี่คือบริษัทของผม ไม่ใช่บริษัทของพ่อผม จะทำอะไรก็คิดให้มันดีๆ อย่าคิดว่าผมเป็นคนใจดีแล้วผมจะไม่กล้าทำอะไร"

"คุณคินคะ"

"เชิญออกไปได้แล้วครับ"

"....."