Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 24

@ร้านอาหาร

“มีอะไรวะ ถึงได้เรียกกูมาปรึกษาที่นี่”

“….” เวคินไม่ได้ตอบอะไรคนตรงหน้า เขาหยิบเหรียญที่ได้คืนมาให้กับเพื่อนตรงหน้าแทน

“เฮ้ยไอ้คิน ไปได้คืนมาจากไหนวะ?”

“มีคนเก็บได้ที่หน้าบริษัทของกู”

“ถามจริงไอ้คิน?”

“อืม…”

“มันหายไปตั้งนานพอจะได้คืนกลับมา ก็กลับมาดื้อๆ แบบนี้เหรอวะ?”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน กูอยากจะรู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนทำหล่นไว้ แต่กล้องวงจรปิดที่หน้าบริษัทมันเสียพอดีเลยว่ะ ก็เลยไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำหล่น”

“แล้วใครเป็นคนเก็บได้วะ?”

“เลขากู”

“อ๋อ…”

“…..”

“ได้คืนมาแล้วก็ช่างเถอะไอ้คิน ยังดีที่มึงได้คืนมาไม่อย่างนั้นตระกูลของมึงคงได้ถูกตัดออกจากองค์กร”

“…..”

“ได้ข่าวว่าแอบกิ๊กกับเลขาเหรอวะ” คนตรงหน้าเอ่ยถามเขาพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

“มึงรู้ได้ไง?”

“ได้ยินคนที่บริษัทกูเขาพูดกันน่ะ ตอนแรกกูก็ไม่ได้ชื่ออะไรหรอก แต่พอได้เห็นสีหน้าของมึงกูถึงรู้ว่ามันเป็นความจริง”

“อืม…แบบนี้สินะเธอถึงอยากลาออก”

“ว่าไงนะ”

“เธอเขียนใบลาออกแล้วจะลาออกตอนสิ้นเดือนนี้ กูถามหาเหตุผลจากเธอแต่เธอก็ไม่ยอมบอกอะไรเลย เหตุผลที่เธอบอกกับกูแค่เพราะที่ทำงานมันไกลจากบ้าน หึ! เหตุผลน่าตลกมั้ยล่ะ”

“ไอ้คิน…”

“เธอรู้ว่ากูมีคู่หมั้นแล้ว และกำลังจะแต่งงาน”

“ใครบอก”

“ไม่รู้ เธอบอกกับกูแบบนั้น เพราะกูมีคู่หมั้นและกำลังจะแต่งงานเลยไม่อยากยุ่งด้วย ไม่อยากเป็นเมียน้อยไม่อยากเป็นส่วนเกินของครอบครัวใคร”

“แล้วเธอรู้หรือเปล่า ว่ามึงต้องแต่งงานเพราะธุรกิจ”

“ไม่น่าจะรู้” เวคินตอบพร้อมกับหันหน้ามองไปรอบๆ ตัวเอง

“ครอบครัวมึงก็น่าแปลกเหมือนกันนะ นี่มันสมัยไหนแล้วทำไมถึงยังต้องให้ลูกชายคนเดียวแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักเพื่อผลประโยชน์จากธุรกิจด้วย กูไม่เข้าใจ”

“ถ้ามึงเห็นธุรกิจเห็นผลประโยชน์มากกว่าความรักมึงก็จะเข้าใจเอง แต่เพราะมึงเห็นความรักมากกว่าผลประโยชน์ผลพลอยได้ทางธุรกิจ มึงก็เลยไม่เข้าใจเหตุผลพวกนี้”

“…..”

“แม่ของกูถูกจับให้แต่งงานกับพ่อเพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจไม่ใช่ความรัก แต่แม่กูดันรักพ่อเข้าจริงๆ ถึงมันจะไม่มีมือที่สามไม่มีคำว่าเมียน้อย แต่เพราะคำว่าไม่รักมันเลยทำให้แม่ของกูเจ็บมาจนถึงทุกวันนี้”

“มึงก็เลยไม่อยากให้ผู้หญิงที่มึงจะแต่งงานด้วยเจ็บเหมือนกับแม่มึง”

“อืม…”

“ทำไมดูเป็นสุภาพบุรุษขึ้นมาเลยวะไอ้คิน”

“เย็นนี้ไปดื่มหน่อยมั้ย”

“เฮ้อ…นานเท่าไหร่แล้ววะที่มึงกับกูไม่ได้ออกไปดื่มด้วยกันเหมือนแต่ก่อน”

“ก็นานพอสมควร นานจนกูเกือบลืมไปแล้วว่ามีมึงเป็นเพื่อน”

“โห่ไอ้คิน พูดแบบนี้กูก็เสียใจแย่ อย่าลืมเพื่อนแบบกูเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”

“เออ!”

“เจอกันเพื่อนรัก”

____________________________

@เวลาผ่านไป

“คุณคิน!” ผู้จัดการเปิดปากพูดด้วยความตกใจ

“มาแล้วเหรอไอ้ตัวดี!”

“คุณมาทำอะไรที่บ้านของผมคุณผู้จัดการ ถ้าให้ผมเดาคุณคงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทอื่นๆ อีก อีกอย่างคุณก็คงไม่มีความจำเป็นอะไรจะต้องคุยกับพ่อของผมหรอกใช่มั้ย”

“….”

“ออกไปก่อน” พ่อของเขาหันไปบอกผู้จัดการ

“ค่ะท่าน”

“เพราะคุณเหรอที่ทำให้มายต้องลาออก?”

“….”

“ออกไปแล้วพรุ่งนี้คุณได้เจอกับผมที่บริษัทแน่!”

“พูดธุระของแกมาไอ้ลูกชายตัวดี”

“ทำไมต้องเร่งให้ผมแต่งงานด้วย ในเมื่อเราคุยกันเอาไว้แล้วว่าอีกสองเดือนข้างหน้า”

“เพราะแกทำเรื่องฉาวโฉ่เอาไว้ยังไงล่ะ”

“อย่าว่าแต่ผมเลย พ่อเองก็ทำแบบนั้นไม่ใช่เหรอครับ”

“นี่แกย้อนฉันเหรอ!?”

“ผมพูดความจริงต่างหาก และตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้แต่งงานกับใครด้วย เพราะฉะนั้นถ้าผมจะมีอะไรกับใครมันก็ไม่ผิด”

“แกจะมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ผู้หญิงนั้น”

“ทำไมครับ”

“เธอไม่ได้มีความเหมาะสมอะไรกับแกเลย ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรอยู่”

“แล้วไงครับ พ่อคิดว่าจะทำอะไรผมได้เหรอ?”

“อาทิตย์หน้าแกต้องแต่งงาน เตรียมตัวให้พร้อมด้วย”

“….” เวคินไม่ได้ตอบ เขาเดินออกมาจากห้องทำงานของพ่อทันที