Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 27

@ต่างจังหวัด

“เย้ๆ ทะเลสวยมากเลยครับแม่ ผมลงไปเล่นได้หรือเปล่าครับ”

“ยังไปเล่นไม่ได้นะครับ ต้องช่วยกันเอาของไปเก็บที่บ้านพักก่อนครับ” ฉันบอกกับลูกชาย แกร่ำว่าอยากลงเล่นน้ำทะเลตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว แต่ก็ต้องช่วยกันขนของไปไว้ในบ้านพักก่อน แกยังเด็กนะแต่ฉันก็อยากให้แกหัดช่วยเหลือตัวเองไว้ตั้งแต่ตอนนี้ โตขึ้นไปจะได้พึ่งพาตัวเองได้

“ครับแม่”

“แม่คะ แล้วเราจะมาอยู่กันกี่วัน”

“เห็นลุงหมอกลางานมาอาทิตย์นึงนะ ก็น่าจะได้อยู่ที่นี่อาทิตย์นึงแหละ”

“เย้ๆ หนูจะเล่นน้ำทะเลทุกวันเลยค่ะ”

“….” ฉันขนของเอาเข้าไปเก็บไว้ในบ้านพัก ก่อนจะเดินออกมาด้านนอก ซึ่งสองแฝดก็กำลังเตรียมที่จะลงเล่นน้ำแล้ว

“แม่ครับ ไปเล่นน้ำด้วยกันนะครับ”

“ไปเล่นกับลุงหมอกเลยลูก”

“ครับแม่”

“แต่แม่มีเรื่องที่จะต้องตกลงกับเราสองคนนะ”

“ครับ มีเรื่องอะไรเหรอครับ”

“แม่อนุญาตให้ลงเล่นน้ำได้ แต่ถ้าถึงเวลากลับขึ้นมาแล้วก็ห้ามดื้อ และห้ามไปวิ่งเล่นที่ไหนไกลห้ามออกไปไหนโดยที่ไม่บอกลุงหรือแม่ เข้าใจมั้ยทั้งสองคน”

“เข้าใจครับ\\ค่ะ”

“โอเค ไปเล่นกันได้ค่ะ”

ฉันยืนมองลูกฝาแฝดวิ่งลงไปในทะเลพร้อมกับลุงหมอก ฉันต้องทำเรื่องตกลงกันเอาไว้ก่อน ถึงตอนนี้พวกแกจะพูดรู้เรื่องแล้วแต่แกก็ยังไม่ได้โตขนาดที่จะปล่อยให้ไปไหนมาไหนคนเดียวได้

“สกาย สโนว์”

“….” ฉันมองไปตามเสียงที่ตะโกนเรียกลูกๆ ของฉัน จนได้เห็นเพื่อนของพวกแกที่ชื่ออัศวินกำลังวิ่งมา พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่งเดินตามหลังมา และผู้ชายคนนั้นก็คือคุณคิน

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันจะมาเที่ยวที่นี่

มันจะบังเอิญมากไปไหม

คุณคินหันกลับมามองก่อนจะเดินมาหาฉัน

“คุณไม่ลงไปเล่นน้ำกับพวกแกเหรอ?”

“ไม่ค่ะ” ฉันตอบ

“ตอนนี้คุณหางานได้หรือยัง?”

“ได้แล้วค่ะกำลังรอสัมภาษณ์”

“อ่อ…”

“ผมพักอยู่ตรงบ้านพักใกล้ๆ นี่นะ”

“ค่ะ” ไม่เห็นจะต้องมาบอกกับฉันเลย ฉันไม่ได้อยากรู้สักหน่อยว่าเขาพักอยู่ที่ไหนมาที่นี่ได้ยังไง

@เวลาผ่านไป

หลังจากที่เล่นกันอยู่ได้พักใหญ่ๆ พี่หมอกก็พาพวกแกขึ้นมาจากน้ำ

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะลูก แล้วลงมากินข้าวกัน”

“ครับ\\ค่ะ”

“สวัสดีครับคุณน้า”

“สวัสดีครับ มาเที่ยวกับใครครับเนี่ยคนเก่ง”

“มากับคุณอาสองคนครับ สโนว์บอกว่าจะมาเที่ยวทะเล ผมก็เลยขอให้คุณอาพามาครับ คุณพ่อกับคุณแม่ของผมไปต่างประเทศอีกแล้ว ผมก็เลยต้องอยู่กับคุณอาครับ”

“ไม่เป็นอะไรนะครับคนเก่ง พ่อกับแม่ก็ไปทำงานหาเงินมาให้เราไง ตอนนี้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะลูกเดี๋ยวไม่สบาย”

“แล้วผมมาเล่นกลับสกายสโนว์ที่นี่ได้หรือเปล่าครับ”

“ได้สิครับ เดี๋ยวน้าเตรียมอาหารไว้รอนะ”

“ขอบคุณมากครับคุณน้า”

ถึงฉันจะไม่อยากเจอคุณคินแต่ฉันก็ไม่ใจร้ายห้ามไม่ให้เด็กๆ มาเล่นกันหรอก พวกแกเป็นเพื่อนกันนี่นา อีกอย่างฉันก็แยกแยะได้ว่าอันไหนควรอันไหนไม่ควร

@ผ่านไปสักพัก

“สบายใจหรือเปล่ามาย ที่เขามาอยู่ด้วยแบบนี้”

“….” ฉันหันไปมองหน้าพี่หมอกแล้วถอนหายใจออกมาอย่างแรง “ไม่สบายใจแล้วจะให้ทำยังไงได้ล่ะคะ”

“ไม่อยากเจอหน้าเขา ก็ไม่ต้องออกไปเจอสิ”

“ไม่ต้องค่ะ งานแบบนี้ฉันทำเองดีกว่า”

“ผมอยากช่วย”

“แล้วเด็กๆ ล่ะคะ”

“เล่นกันอยู่น่ะ”

“….”

“คุณมาอยู่ที่นี่นานหรือเปล่า?”

“ประมาณอาทิตย์นึงค่ะ”

“แล้วคุณไปสมัครงานที่บริษัทอื่นแผนกไหนเหรอ?”

“ฉันไม่ได้ทำงานบริษัทค่ะ ฉันอยากหางานอื่นทำด้วย”

“อ่อ”

ฉันอยากทำงานที่มันสามารถทำงาน อย่างน้อยมีงานทำหลายๆ งานก็จะได้มีรายได้หลายๆ ทาง

เพราะสองแฝดยิ่งโตก็ยิ่งมีค่าใช้จ่ายเยอะ

“คุณไม่อยากกลับไปทำงานที่บริษัทเหมือนเดิมเหรอ?”

“ไม่ค่ะ ฉันออกมาแล้วไม่อยากกลับเข้าไปอีก”

อยากให้ฉันกลับไปฟังคำนินทาก่นด่าของพนักงานเหรอ ฉันรู้ว่าตัวเองผิดมากๆ แต่ฉันเองก็ไม่เคยเถียงว่าไม่ได้ทำแบบนั้น ไม่เคยแก้ตัวอะไรเลยสักครั้ง มันจะมีคนบางประเภทที่ชอบกดคนอื่นให้ต่ำลงและคิดว่าคนนั้นอยู่ต่ำกว่าตัวเอง พร้อมจะทำทุกทางเพื่อให้คนคนนั้นถูกมองไม่ดีในสายตาของคนอื่น

“อ่อ…”

“คุณเองก็ไม่ควรมาทำตัวสนิทสนมกับฉันแบบนี้นะคะมันไม่ดี”

“แล้วไง? คุณจะบอกว่าเพราะผมมีคู่หมั้นแล้วงั้นเหรอ?”

“เพราะคุณมีคู่หมั้นแล้ว และตอนนี้เราสองคนก็ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย การที่คุณมาทำตัวสนิทสนมกับฉันแบบนี้มันจะทำให้คุณถูกมองไม่ดี”

“…..”

“อย่าทำให้ฉันกลายเป็นคนเลวร้ายไปมากกว่านี้เลย”

“….”