Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 44

#บ้านเวคิน

"ว่าไงนะลูก หนูพิณกำลังท้องเหรอ!?" แม่ของเวคินอุทานออกมาด้วยความตกใจ

"แม่ก็ลองถามเธอดูเอาเองสิครับว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แล้วถ้าเป็นเรื่องจริงทำไมถึงไม่เอาเรื่องนี้มาบอกกับครอบครัวก่อนที่จะไปบอกคนอื่น" เวคินหันไปมองพิณทิพย์ที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอรีบก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสบตากับเขา

"จริงเหรอหนูพิณ?"

"จริงค่ะคุณแม่"

"ตายจริง นี่เรากำลังจะมีทายาทแล้วเหรอเนี่ย"

"ผมแค่อยากรู้ ว่าทำไมเธอถึงไม่บอกเรื่องนี้กับเราก่อนที่จะไปปรึกษากับคนอื่น คุณต้องการอะไรของคุณกันแน่?"

"อะไรกันลูก ทำไมพูดกับหนูพิณแบบนั้นล่ะ?"

"เธอไปหาแม่ของน้องสกายสโนว์ บอกให้เธอห้ามให้..."

"พิณก็แค่ไปขอร้องให้แม่ของสองแฝดช่วยพูดค่ะ พิณอยากให้คุณคินสนใจกันบ้าง พิณท้องแบบนี้คุณก็เอาแต่ทำงาน ไม่สนใจกันบ้างเลย เจอหน้ากันทีไรคุณก็ชอบชวนทะเลาะอยู่เรื่อย"

"แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรสั่งมาให้ผมกับลูกเจอกัน!?"

"อะไรกันคะ พิณไปพูดตอนไหน พิณไม่เคยพูดแบบนั้นเลยนะคะ พิณไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดไม่ให้พ่อกับลูกเจอกันเลยสักหน่อย"

"วันนั้นคุณไปหามายที่บ้าน"

"ใช่ค่ะพิณไปหาเธอที่บ้าน พิณก็แค่พูดให้เธอมาช่วยพูดกับคุณว่าให้กลับมาดูแลกันบ้าง แต่พิณไม่คิดว่าเธอจะมาพูดใส่ร้ายกันแบบนี้"

"...." เวคินถอนหายใจออกมาอย่างแรง

"พอๆ ไม่ต้องเถียงกันแล้ว หนูพิณตั้งท้องแบบนี้คินก็ต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิดด้วย พาไปตรวจที่โรงพยาบาลพาไปฝากท้องให้เรียบร้อยด้วยนะตาคิน"

"พิณไปตรวจเองก็ได้ค่ะ ถ้าคุณคินอยากจะทำงานมากกว่า"

"ไม่ได้นะลูก ฝากท้องครั้งแรกต้องพาสามีไปด้วย"

"แต่คุณคิน...เขาคงไม่อยากไปหรอกค่ะ พิณไม่อยากบังคับเขา แค่ขอให้เขาคอยดูแลพิณบ้างก็พอแล้วค่ะ"

"ตาคิน.."

"เอาเป็นว่าผมจะพยายามหาเวลาว่างมาคอยดูแลเธอก็แล้วกันนะครับ แม่ก็รู้ว่าผมต้องทำงานที่บริษัทเยอะขนาดไหน อีกอย่างถ้าเธออยากได้คนคอยดูแลจริงๆ แม่บ้านก็มีตั้งมากมายนี่ครับ"

"ตาคินลูก คนท้องต้องการคนรักคอยดูแลนะ"

"คนท้องบางคนอยู่คนเดียวเลี้ยงลูกคนเดียวทำอะไรๆ คนเดียว ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ครับ"

"...."

"นี่คุณกำลังเอาพิณไปเปรียบกับ..."

"ผมไม่ได้เปรียบอะไรกับใครทั้งนั้น ผมแค่พูดเฉยๆ คุณเองก็ไม่ได้ทำงานอะไร แล้วดูท่าก็ไม่ได้แพ้ท้องด้วย แค่ดูแลตัวเองมันคงไม่ยากหรอกมั้ง"

"เป็นสามีก็ต้องคอยดูแลภรรยาสิลูก"

"เธอไม่ได้ตัวคนเดียวนะครับ มีคนอยู่รอบตัวขนาดนี้ ไม่น่าจะมีอะไรอันตราย"

"อันตรายเกิดได้ทุกเวลาทุกที่ ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่าอุบัติเหตุได้เหรอ"

"เอาเป็นว่าตอนกลางคืนผมจะกลับมานะครับ ส่วนตอนกลางวันผมต้องทำงาน"

"...."

"หวังว่าจะเข้าใจกัน"

พูดจบเวคินก็เดินออกมาจากบ้าน แล้วขับรถไปทำงานที่บริษัทต่อ

@เวลาผ่านไป

#บ้านเวคิน

"คุณคิน" พิณทิพย์รีบเดินออกมาเมื่อได้ยินเสียงรถของเวคินแล่นดังเข้ามาในบ้าน

"ทำไมคุณถึงไม่พักผ่อน?" เวคินเอ่ยถามเสียงเรียบ พลางขยับเนคไทถอดออกแล้วเดินหลบไป

"พิณออกมารอคุณ พิณนึกว่าคุณจะไม่กลับ" เธอรีบเดินตาม และพยายามทำกับเวคินเหมือนกับคู่สามีภรรยาทั่วไปทำกัน

"ผมดูเป็นคนผิดคำพูดขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"เปล่าค่ะ แต่ปกติ..."

"...."

"เดี๋ยวพิณไปเตรียมน้ำให้อาบนะคะ"

"ไม่ต้อง คุณไปพักผ่อนได้แล้ว"

"...."

"เดี๋ยวผมจัดการเอง เรื่องส่วนตัวของผม ผมทำเองได้" เวคินพูดเสียงราบเรียบ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเอง

"คุณกินอะไรมาหรือยังคะ เดี๋ยวพิณไปทำอะไรให้กิน"

"คุณท้องไม่ใช่เหรอ จะทำงานทำไม?"

"พิณเป็นห่วงคุณ กลัวว่าคุณจะหิวน่ะค่ะ"

เวคินไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะต้องรีบออกไปทำงาน ปล่อยให้พิณทิพย์เธออยู่ในห้องคนเดียว

@ด้านล่าง

"จะไปทำงานแล้วเหรอลูก?"

"ครับแม่"

"แล้วหนูพิณ"

"เธอบอกเองนี่ครับ ว่าจะไปเอง"

"วันนี้แกไม่ต้องไปทำงาน พาหนูพิณไปหาหมอ" เสียงทรงพลังของชายสูงวัยดังขึ้นมา

"เธอบอกว่าจะไปเอง พ่อจะให้ผมทำยังไงครับ"

"เพราะแกมัวทำแต่งาน จนหนูพิณไม่กล้าจะเข้าไปยุ่ง หัดเอาใจใส่เมียตัวเองบ้าง"

"...."

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะคุณพ่อ พิณนัดหมอที่เป็นคนรู้จักไว้ อีกอย่างพิณก็จะไปทำธุระต่อด้วย รบกวนเวลางานของคุณคินเปล่าๆ ค่ะ เสร็จแล้วพิณจะรีบกลับมาบอกข่าวดีกับทุกคนนะคะ"

"ตามนั้นนะครับพ่อ เธอเป็นคนพูดเองไม่ใช่ผม"

"...."

"หนูพิณลูก ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

"ไม่ค่ะคุณแม่ ขอบคุณทุกคนมากๆ นะคะที่เป็นห่วง"

"เดี๋ยวพ่อให้คนขับรถไปส่ง จะได้ไม่ต้องขับรถไปเอง"

"ไม่เป็นอะไรค่ะคุณพ่อ พิณไปเองได้"

"เอางั้นเหรอ?"

"ค่ะ คุณคินบอกว่าพิณแค่ท้องไม่ได้พิการ ทำอะไรเองได้ก็ทำ"

"ตาคินนะตาคิน!"

"อย่าดุคุณคินเลยค่ะ ที่คุณคินพูดก็เรื่องจริง"

"เอาล่ะๆ ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย ทายาทของตนะกูลอยู่ในท้องของหนูนะ"

"ค่ะคุณพ่อ พิณจะดูแลตัวเองอย่างดีเลย"