Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 54

@ตกเย็น

วันนี้มีแขกมาร่วมโต๊ะอาหารด้วยอีกคนนึงนั่นก็คือคุณเวคิน ฝีมือรสชาติอาหารที่ฉันทำมันก็คงจะไม่อร่อยเท่าที่บ้านของเขาไม่อร่อยเท่าร้านอาหารหรูหราที่เขาเคยไปกินหรอก

ฉันก็ไม่รู้ว่าจะถูกปากเขาหรือเปล่าเหมือนกัน

"ต่อไปนี้พ่อไม่ต้องมาหาหนูอีกก็ได้ หนูอยากได้พ่อใหม่หนูบอกกับแม่แล้ว"

"แค่ก แค่ก แค่ก" สิ้นสุดเสียงลูกสาวตัวแสบของฉันทำเอาคุณเวคินถึงกับสำลักน้ำแกงเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าสำลักเพราะรสชาติของน้ำแกงหรือว่าสำลักเพราะคำพูดของลูกสาวกันแน่

"ไหวหรือเปล่าคุณ อะไรเนี่ยมันเผ็ดเหรอ?"

"เปล่าๆ น้องสโนว์เมื่อกี้พูดอะไรลูก!?"

"...." ว่าแล้วเชียวว่าต้องสำลักเพราะคำพูดของน้องสโนว์

"ก็หนูอยากได้พ่อใหม่ คุณลุงที่ทำงานอยู่ที่เดียวกับแม่ใจดีจะตาย แถมยังไม่ผิดนัดกับเราด้วย พ่อผิดนัดกับเราบ่อยหนูไม่อยากได้พ่อคนนี้แล้ว หนูอยากเปลี่ยนพ่อ"

"อะ เอ่อ...อะไรกันเนี่ยมาย มีลูกมีความคิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!?" เขาหันมากระซิบถามฉันเบาๆ

"ก็ตั้งแต่ที่คุณผิดนัดกับแกบ่อยๆ นั่นแหละ เด็กจำฝังใจจะตาย"

"น้องสโนว์พ่อไม่ได้อยากจะผิดนัดหรอกนะ แต่พ่อมีงานจริงๆ มันเป็นเรื่องด่วนพ่อก็เลยต้องเลื่อนนัด โกรธพ่อขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ไม่ได้โกรธค่ะ แค่หนูจะเปลี่ยนพ่อ"

"...." เรื่องนี้ฉันไม่ช่วยหรอกนะ เป็นพ่อลูกกันก็เคลียร์กันเองก็แล้วกัน อยากทำให้ลูกฝังใจกับเรื่องนี้ทำไมฉันช่วยไม่ได้หรอก เรื่องบางเรื่องฉันช่วยพูดกับลูกได้ แต่เรื่องบางเรื่องมันก็ช่วยไม่ได้เช่นกัน

"เอาล่ะกินข้าวกันก่อนค่อยพูดถึงเรื่องนั้น" พี่หมอกพูดแทรกขึ้นเพื่อกลบความกดดันบนโต๊ะอาหาร ก่อนที่ทุกคนจะนั่งกินข้าวกันต่อ แต่คนที่กินข้าวไม่อร่อยอีกเลยก็คือคุณเวคิน

คงจะกลัวคำพูดกลัวใจของลูกมากล่ะสิ

@ผ่านไปสักพัก

"น้องสกายก็อยากมีพ่อใหม่เหมือนกันเหรอลูก?"

"ไม่รู้ครับ"

"จะใจร้ายกับพ่อจริงๆ เหรอ"

"หนูไม่ได้ใจร้ายสักหน่อย พ่อเองนั่นแหละที่ใจร้ายกับหนูตั้งแต่แรก พ่อชอบผิดนัดพ่อชอบพูดไม่เป็นคำพูด แถมคุณน้าก็ยังชอบพูดไม่ดีด้วย หนูไม่อยากอยู่กับพ่อแล้วไม่อยากไปบ้านของพ่อด้วย มีแต่คนใจร้าย สโนว์ไม่อยากไปแล้ว" น้องสโนว์พูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความจริงจัง พร้อมกับนั่งลงกอดอกทำหน้าบึ้งตึงใส่ผู้เป็นพ่อ

"เอ่อ..." ถึงกับพูดไม่ออกเลยล่ะสิ

"แม่ไปล้างจานก่อนนะ" พูดจบฉันก็เดินเข้าไปในครัวทันที ปล่อยให้พ่อลูกเคลียร์กันเอาเอง ฉันเคารพการตัดสินใจของลูก ถึงจะเป็นการตัดสินใจของเด็กและบางคนมองว่าแกยังไม่รู้จักแยกแยะยังไม่รู้จักเข้าใจอะไรดี แต่สำหรับฉันแกเข้าใจอะไรๆ มากกว่าผู้ใหญ่บางคนซะอีก

@เวลาผ่านไป

พอทำความสะอาดอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันก็เดินกลับออกมาตามปกติ แต่ทุกอย่างก็ยังเป็นเหมือนเดิม น้องสโนว์ยังคงนั่งกอดอกหน้าบึ้งตึงอยู่แบบนั้น โดยที่คุณเวคินก็ไม่ได้พูดอะไรเลยนอกจากนั่งมองหน้าลูกสาวนิ่งๆ

"ยังเคลียร์กันไม่ลงตัวอีกเหรอ?"

"จะลงตัวได้ยังไงกัน"

"หึหึ ง้อเอาเองนะ ฉันคงช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอก"

"...."

"แม่ขาหนูอยากอาบน้ำแล้ว"

"จ้ะ ขึ้นไปอาบน้ำบนห้องเลยลูก"

"หนูไม่ลงมาแล้วนะคะ หนูจะทำการบ้านเลยแล้วก็จะเข้านอนเลย"

"อิจฉาที่คุณมีลูกที่เข้าใจคุณ และคุณก็เข้าใจลูก อิจฉาที่คุณใช้ชีวิตได้อย่างอิสระเหมือนกับนก"

"นกกระจอกนะ ฉันบินไม่ได้สูงหรอก ฉันไม่ใช่พญาหงส์ฉันไม่ใช่พญาอินทรี ฉันก็แค่นกกระจอกตัวนึงที่หากินไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมดอายุขัย"

"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ"

"ไม่รู้สิ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างรอบด้านมันทำให้ฉันคิด"

"อย่าดูถูกตัวเองสิ คุณมีค่าสูงส่งมากกว่าที่คุณคิดนะ"

"...." ฉันยิ้มเล็กน้อย คำพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกัน กำลังจะทำให้ฉันคิดว่าฉันเป็นนางพญาหงส์ที่โบยบินอยู่บนท้องฟ้าเหรอ

ฉันไม่กล้าบินไปสูงขนาดนั้นหรอก ฉันกลัวกลัวว่าตัวเองจะตกลงมาแล้วเจ็บ

"ช่วงนี้ผมเพิ่งจะจัดการเรื่องที่ถูกยักยอกเงินในบริษัทไป เอาไว้ถ้าผมจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วผมจะพาพวกเด็กๆ ไปเที่ยวนะ"

"เอาตามที่คุณสะดวกเถอะค่ะ ฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอก"

"ขอบคุณมากนะที่คุณไม่ปิดกั้นไม่ห้ามผมให้เจอกับลูก"

"คุณมีสิทธิ์ได้เจอกับลูกเพราะคุณคือพ่อ แต่คุณ..."

"ผมรู้ว่าผมไม่มีสิทธิ์ แต่ก็ขอบคุณมากนะที่ผมเจอกับลูก"

"...." ฉันจะพูดยังไงดีล่ะ อันที่จริงเขาก็ไม่ได้มีสิทธิ์ในตัวของสองแฝดเลย เขาไม่ได้เลี้ยงดูพวกแกมา ในฐานะของคนเป็นแม่และไม่มีการจดทะเบียนสมรสอะไรกับใคร ลูกก็เป็นสิทธิ์ขาดของแม่โดยชอบธรรมอยู่แล้ว ถึงเขาจะมีหลักฐานการตรวจดีเอ็นเอว่าสองแฝดเป็นลูกแท้ๆ ของเขาก็ตาม

"ผมกลับก่อนนะ ไว้ค่อยเจอกัน"

"ค่ะ ขับรถปลอดภัยค่ะ"