BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 55

เช้าวันต่อ…

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณพ่อคุณแม่” เพตราเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหารในเวลาเจ็ดโมงเช้า โดยมีสาวใช้เป็นฝ่ายนำเข้ามา

“จ้ะ นอนหลับสบายดีใช่ไหม” โซเฟียขานรับด้วยความใจดี ก่อนจะพยักหน้าให้สาวใช้เลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอให้ว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเพตรานั่ง

“สบายค่ะ แต่อาจจะยังไม่ชินเวลาเท่าไหร่”

“คงจะเจ็ตแล็ก…ทานอาหารเช้าเยอะๆ แล้วเดี๋ยวสายๆ เริ่มออกเดินทางกัน”

“วันนี้จะไปไหนกันเหรอคะ”

“เมื่อคืนเชอรีนไม่ได้บอกหนูเหรอ”

“ยังเลยค่ะ” เพตราส่ายหัวปฏิเสธ ในขณะที่โซเฟียก็พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับสาวใช้คนสนิทเสียงราบเรียบ

“เบลล์…ทำไมยัยเชอรีนยังไม่ลงมาอีก ขึ้นไปตามหน่อยสิ”

“ได้ค่ะ นายหญิง” สาวใช้ก้มหัวให้ผู้เป็นเจ้านายเล็กน้อย แล้วหมุนตัวหันหลังเดินออกไป ผ่านไปเกือบสิบนาทีก่อนที่เชอรีนจะเดินหาวหวอดๆ นำสาวใช้เข้ามายังห้องรับประทานอาหาร

“นอนไม่พอรึยังไง ไม่ใช่ว่าออกไปดื่มมาอีกหรอกใช่ไหม”

“นิดหน่อยเองค่ะแด๊ดดี้” เชอรีนตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ เพตราแล้วเอนศีรษะซบไหล่ว่าที่พี่สะใภ้ราวกับเป็นคนคุ้นเคย

“เดี๋ยวพี่ชายเราก็มาแหกอกให้หรอกไปซบเพตราอย่างนั้น”

“แด๊ดดี้ ถึงรีนจะชอบผู้หญิงแต่ก็ไม่ได้แปลว่ารีนจะชอบพี่สะใภ้ตัวเองนะ เพตราสวยก็จริงแต่เก็บไว้ให้พี่แปงดีกว่า” เชอรีนทำหน้าบึ้งตึงราวกับเด็กถูกขัดใจ เธอยกหัวออกจากไหล่มนของเพตราแล้วจึงกลับมานั่งหลังตรงเริ่มทานอาหารที่เพิ่งมาเสิร์ฟตรงหน้า

เพตรามองเชอรีนด้วยสายตาราบเรียบ อาจจะเป็นเพราะลุคเปรี้ยวๆ ของเธอเลยทำให้เพตราไม่ได้คิดถึงเรื่องสถานภาพของเชอรีนเลยแม้แต่น้อย แถมเธอก็ดูไม่ใช่ผู้หญิงห้าวๆ ด้วย

“แล้วจะไปเที่ยวไหวเหรอ”

“สบายมากหม่ามี๊ รีนดื่มไปนิดเดียวจริงๆ” เชอรีนหันไปฉีกยิ้มให้เพตรา แล้วหันจิ้มไส้กรอกในจานของตัวเองป้อนเพตราราวกับมันเป็นเรื่องปกติของคนเป็นเพื่อนเขาทำกัน

หลายชั่วโมงผ่านไป…

จุดมุ่งหมายของการไปเที่ยวในครั้งนี้คือทุกคนต้องการพาเพตราไปเยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวภายในประเทศ เพราะความเอ็นดูจึงอยากให้เพตราเรียนรู้วัฒนธรรมของพวกเธอไปด้วย

เพตราได้เปิดหูเปิดตาด้วยการท่องเที่ยวทั้งสถาปัตยกรรมและธรรมชาติจนเต็มอิ่ม มากไปกว่านั้นโซเฟียอยากจะทำความรู้จักกับว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอให้มากกว่านี้

“คุณแม่คะ เราจะพักกันที่นี่เหรอคะ”

“ใช่แล้วจ้ะ ที่นี่เป็นปราสาทเก่าแต่เจ้าของปัจจุบันเขาประมูลมาได้…กว่าจะจองได้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลยนะ แม่เตรียมไว้ให้หนูเพย์โดยเฉพาะ” โซเฟียขยิบตาให้กับเด็กสาวราวกับเป็นสาวแรกรุ่น เพตราเผลอจ้องมองไปหน้าสะสวยของโซเฟียอย่างลืมตัว นอกจากควีนแล้วเธอก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีเสน่ห์ได้เท่านี้มาก่อน

“ขอบคุณค่ะ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่หนูได้มาเที่ยวต่างประเทศแบบนี้” เพตราเลื่อนสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับสูดหายใจลึกๆ อย่างมีความสุข เธอรู้สึกดีกับโซเฟียมากกว่าแม่ของตัวเองเสียอีกอย่างน้อยในวันนั้นเธออาจจะถูกทอดทิ้ง แต่วันนี้เธออาจจะโชคดีที่ได้รับความเอ็นดูจากผู้ใหญ่แบบโซเฟียและริชาร์ด

“แม่เห็นหนูเพย์ยิ้มได้ก็ดีใจแล้วจ้ะ…” ก่อนที่เธอจะได้เจอกับเพตราเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ก็ได้ข่าวจากลูกน้องมาว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนติดผู้หญิงคนใหม่ เธอจึงเริ่มสืบข้อมูลจนกระทั่งรู้พื้นเพของเด็กสาวเป็นอย่างดีซึ่งต่างจากครอบครัวของเธอโดยสิ้นเชิง จึงไม่แปลกที่โซเฟียจะรู้สึกเอ็นดูเพตรามากเป็นพิเศษ

“…ตอนนี้แยกย้ายกันไปพักผ่อน อีกสองชั่วโมงลงมาทานดินเนอร์ข้างล่างนะ”

“ค่ะคุณแม่” เพตราพยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะถูกเชอรีนคล้องแขนเดินขึ้นมาชั้นสองของปราสาทที่ถูกจำลองเป็นโรงแรมระดับห้าดาวราคาแพงเหยียบแสนต่อคืน

“ฉันคิดถึงเธอจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ทำไมต้องทำอะไรแบบนี้ ทำไมไม่รอกันก่อน…”

“…ฉันตั้งใจจะเซอร์ไพร์สเธออยู่แล้วเชียว” ชายหนุ่มผละตัวออกจากร่างเล็ก แล้วยกมือลูบพวงแก้มนวลเบาๆ แววตาสั่นไหวของเขาทำให้เพตราแทบจะไม่กล้าสบตาเขา

“นะ…หนูไม่รู้” ปากเล็กพึมพำออกมาเสียงแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ ช้อนสายตามองใบหน้าหล่อเหลา

“ที่นี่มาเพราะฉันไม่ชัดเจนกับเธอใช่ไหม”

“ก็รู้นี่คะ”

“ถ้าเธอไม่หนีมาซะก่อน วันนี้ก็คงเป็นวันที่ฉันทำเซอร์ไพร์สเธอ แล้วก็คงเป็นวันแรกที่เราเป็นแฟนกัน”

“วะ…ว่ายังไงนะคะ” เพตราเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงติดๆ ขัดๆ เมื่อรู้ความจริงจากปากของเขา แล้วมองตามกระดาษเอสี่ที่โชแปงเพิ่งหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลัง มันถูกพับเป็นขนาดเท่าฝ่ามือ

“สัญญาคู่นอนที่เคยทำ ตอนนี้มันถูกเปลี่ยนเป็นสัญญาคู่รักแล้ว เด็กโง่!” มาเฟียหนุ่มว่าให้หญิงสาวพร้อมกับทำหน้ามุ่ย หากเพตราใจเย็นสักหน่อยทุกอย่างมันก็คงราบรื่นอย่างที่เขาวางแผนไว้

“ใครจะไปรู้เล่า ตัวเองไม่เคยชัดเจนกับหนูเลยนี่” เพตราฟาดกำปั้นเล็กลงบนแผงอกสองสามครั้ง ก่อนจะเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงแข็งนิดๆ เมื่อมาเฟียหนุ่มเห็นท่าทางอย่างนั้นจึงยกมือตีปลายจมูกเชิดรั้นด้วยความมั่นเขี้ยว

“ฉันบอกว่าเป็นผัวเธอยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ”

“ใครๆ ก็พูดได้…หนูเป็นนาบีเมียแจออน อุ๊บ!” เมื่อได้ยินคำพูดไม่เข้าหู โชแปงจึงกระชากร่างเล็กเข้ามาประกบจูบแนบชิดอย่างแรง ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากล่างจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง ความเจ็บทำให้เพตราต้องเปิดปากรับลิ้นร้อนที่พยายามสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเธอเพื่อตักตวงความหวาน

“ฉันเป็นผัวคนเดียว ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ ถ้าต้องการความชัดเจน…”

“…ฉันรักเธอมาก ฉันรักเธอคนเดียว ชัดเจนพอไหม”