BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 59

“อึก!” ใบหน้าสะสวยแดงก่ำจากฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์ ร่างกายของเธอกำลังต่อต้านอย่างหนักหน่วง มือเล็กจิกเล็บลงบนต้นแขนของตัวเองจนเกิดความเจ็บปวด ทว่ายังสู้ฤทธิ์ของสิ่งที่เธอกำลังเจอไม่ได้เลย

เพตรามองออกไปนอกกระจกใส เธอหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อแสงไฟจากด้านนอกสอดส่องเข้ามาแยงตาเธอจนเห็นทุกอย่างสว่างวาบ

“เราจะมาเริ่มประมูลผู้หญิงที่มีดีกรีเป็นถึงแฟนของนักธุรกิจชื่อดังกันนะครับ เริ่มต้นที่ห้าแสนบาท…” เสียงพิธีกรพูดดำเนินไปเรื่อยๆ ก่อนจะมีผู้ชายคนแรกเสนอเงินขึ้นมาเสียงดัง

“หกแสนบาท”

“เจ็ดแสนบาท”

“มีใครจะสู้มากกว่านี้ไหมครับ” พิธีกรพูด ก่อนจะพยักหน้าให้ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมเพื่อปลดเปลื้องเสื้อของเพตราออกเป็นอย่างแรก

“แปดแสนบาท”

“เก้าแสนบาท”

“เก้าแสนบาทแล้วนะครับ มีใครให้มากกว่านี้ไหมครับ…”

“…นับครั้งที่หนึ่ง”

“หนึ่งล้าน!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเสียงดังก่อนที่พิธีกรจะเริ่มนับครั้งที่สอง เขาจดจ้องใบหน้าของเพตราด้วยความรู้สึกสงสาร หากแต่มืออีกข้างหนึ่งก็จัดการกดโทรศัพท์ของตัวเองไปด้วย

“หนึ่งล้านหนึ่งแสน”

“หนึ่งล้านสองแสน” ชายหนุ่มคนเดิมพูดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนที่ลูกน้องคนสนิทของเขาจะวิ่งเข้ามาด้านในเมื่อได้รับสายจากเขา

“ว่าไงครับนาย”

“มึงรีบติดต่อหาโชแปงด่วน”

“แต่นาย…”

“ทำตามที่กูสั่ง รีบไป!”

“หนึ่งล้านสองแสนบาทครั้งที่หนึ่ง…หญิงสาวคนนี้มีชื่อว่าเพตรา เธอเป็นแฟนนักธุรกิจชื่อดังตัวอักษรย่อ ช. คนในวงการธุรกิจสีเทาจะรู้จักเขาเป็นอย่างดี”

“หนึ่งล้านห้าแสน” ชายวัยกลางคนท่าทางหื่นกามประมูลเพตราแข่งกับชายหนุ่มวัยยี่สิบปลายๆ ด้วยเงินที่มากกว่า ทำให้คนอายุน้อยกว่าถึงกับสบถออกมาด้วยความหัวเสีย

“สองล้านห้าแสน!” เงินประมูลที่สูงลิบลิ้วของชายหนุ่มทำให้ทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียวกัน…แต่ทว่าก็ยังมีคนอื่นที่ต้องการได้ตัวเพตราไปเหมือนกับเขา

“สามล้าน!”

“สามล้านครั้งที่หนึ่ง…”

“…สามล้านครั้งที่สอง…สามล้านครั้งทะ…” ยังไม่ทันที่พิธีกรจะนับครั้งที่สามจบ เสียงเข้มของใครคนหนึ่งก็ประมูลดังขึ้นมาด้วยเงินที่สูงที่สุดเป็นประวัติกาล

“สิบล้าน!”

อีกด้าน…

“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ของล็อตใหม่จะส่งให้กับคุณเซนไดภายในอาทิตย์หน้าครับ” โชแปงเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ยังคงความสุภาพเมื่อต้องคุยงานกับลูกค้าระดับวีไอพีของพวกเขา

“ผมเชื่อใจพวกคุณ หวังว่าพวกเราจะได้ร่วมงานกันไปเรื่อยๆ ไว้เจออีกครั้งวันนัดส่งของนะครับ” มาเฟียวัยกลางคนหยัดตัวลุกจากโซเฟาตัวเขื่อง ก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าเพื่อจับมือแสดงความยินดีที่เขาได้ร่วมงานกับโชแปงและโนอาห์

“ยินดีครับ” โนอาห์ตอบพร้อมกับยื่นมือตัวเองไปเช็กแฮนด์กับเซนไดแล้วคลี่ยิ้มบางๆ ในขณะที่โชแปงกำลังจะยื่นมือไปเช็กแฮนด์เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขี้นเสียก่อน

“ตอบสิวะ!!!” มาเฟียหนุ่มตะคอกเสียงดังลั่น จนนักเสี่ยงโชคหลายต่อหลายคนหันมามองเขาเป็นตาเดียวกัน

“ทะ…ทางนั้นค่ะ” พนักงานสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงติดขัดปนหวาดกลัวเสียงตวาดของโชแปง เขารีบวิ่งมาตามทางเดินที่พนักงานสาวบอกทางเมื่อสักครู่นี้ด้วยท่าทางเร่งรีบโดยมีลูกน้องอีกสามสี่คนวิ่งตามเขามาอีกที

ปึง! เท้าหนาถีบประตูห้องโถงขนาดใหญ่เปิดออกอย่างแรง เผยให้เห็นผู้คนมากมายกำลังเปล่งเสียงประมูลแข่งกันเสียงเจี๊ยวจ๊าว มันเป็นที่ใช้สำหรับประมูลสินค้าผิดกฎหมายรวมไปถึงร่างกายและอวัยวะของมนุษย์ด้วย

“พะ…เพตรา” มาเฟียหนุ่มเปล่งเสียงเรียกชื่อแฟนสาวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ เมื่อเห็นร่างกายเล็กมีเพียงแค่ชุดชั้นในปกปิดร่างกายเพียงเท่านั้น สุดท้ายความโกรธทั้งหมดของโชแปงก็ระเบิดออกมาเขาตั้งใจจะขยี้ทุกคนที่มายุ่งกับผู้หญิงคนเขาให้แหลกเป็นผุยผง

ปัง! ปัง! ปัง!

“กรี๊ดดดดดดดดด!” เสียงกรีดร้องของคนในงานดังระงม ทุกอย่างหยุดชะงักลงอย่างกะทันหันรวมไปถึงเพตราที่เนื้อตัวกำลังสั่นเทาและดีดดิ้นจากพันธนการของชายร่างสูงใหญ่ เธอหันไปเห็นแฟนหนุ่มที่ยืนถือปืนอยู่ด้านนอกก็สะอื้นไห้ออกมาทันที

“พะ…พี่แปงช่วยหนูด้วย” ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตากำลังร้องเรียกมาเฟียหนุ่มราวกับจะขาดใจ

“ไปเอาหัวคนที่จับเมียกูมาที่นี่ให้ได้…อย่าให้ใครหลุดรอดไปแม้แต่คนเดียว!” โชแปงตะโกนสั่งลูกน้องเสียงแข็ง ก่อนที่เขาจะเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปจนถึงห้องกระจกสี่เหลี่ยม

ปัง! ปัง! ปัง! ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องมาเฟียหนุ่มก็ลั่นไกใส่ชายฉกรรจ์ที่บังอาจแตะต้องร่างกายแฟนสาวของเขาเป็นจำนวนสามนัดติดต่อกัน จนร่างสูงใหญ่ล้มลงไปนอนกองกับพื้นพร้อมกับเลือดสีแดงสดที่ค่อยๆ ไหลนองบนพื้น

“ดะ…แด๊ดดี้” เพตราร้องเรียกแฟนหนุ่มเสียงดัง ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายปรี่เขาไปหาเธออย่างรีบร้อน

“ไม่เป็นอะไรแล้วนะ…ไม่เป็นอะไรแล้ว”

“ฮึก! นะ…หนูกลัว” เพตราโผเข้ากอดโชแปงเต็มแรงก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น มาเฟียหนุ่มยกมือทั้งสองข้างโอบร่างกายเล็กที่กำลังสั่นเทาแน่น

“พะ…พี่ขอโทษที่มาช้า พี่ขอโทษ” ดวงตาคมแดงก่ำจากน้ำตาที่รื้นเอ่อออกมาด้วยความรู้สึกผิด หากเขาไม่ปล่อยให้เพตราไปคนเดียวเธอก็คงไม่ต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้

“ฮึก…ฮือออออออ~” น้ำตาอุ่นชื้นพรั่งพรูไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยจนแพขนตาเปียกแฉะ เพตรากอดร่างกายกำยำไว้แน่นไม่ปล่อย เพราะกลัวว่าเขาจะหายไปแล้วเหตุการณ์ไม่ดีจะเกิดขึ้นกับเธออีก