BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 25

พรึ่บ! ปัง! เจ้าของร่างเล็กเปิดประตูห้องนอนตัวเองก่อนจะปิดมันลงอย่างแรงทิ้งให้นาวินที่เดินตามอยู่ถึงกับชะงัก

"ไหนบอกจะไม่โกรธกัน" ริมฝีปากหนาพึมพำเสียงแผ่ว ถึงเขาจะรู้ว่าผู้หญิงพูดอะไรไม่ค่อยตรงกับใจก็เถอะ แต่เขาคิดว่าผ้าแพรจะไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปแต่ที่ไหนได้เวลาโกรธน่ากลัวกว่าผู้หญิงพวกนั้นอีก

"ซวยแล้วมึง" นาวินสบถและเลือกที่จะเดินเข้ามาในห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัวแล้วรอง้อหญิงสาว ไม่นานนักร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องนอนแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นผ้าแพรนั่งดูทีวีอยู่ข้างนอก

"แพร..." ชายหนุ่มเอ่ยเรียกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อยเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ในอารมณ์ไหน

"ว่า? " ผ้าแพรขานรับก่อนจะลุกจากโซฟาแล้วเดินผ่านร่างสูงเข้าไปในครัวและเดินออกมาพร้อมกับเบียร์และขนมขบเคี้ยว

"ไหนที่รักบอกจะไม่โกรธไง"

"แล้วฉันโกรธตรงไหน" ผ้าแพรเลิกคิ้วถามพลางเปิดกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มอย่างกระหาย

"แล้วทำไมไม่คุยกันตั้งแต่ในรถแล้ว"

"ฉันยังอารมณ์ค้างอยู่กับการด่าแฟนเก่านายไง..."

"...ถ้าคุยก็อาจจะหงุดหงิดใส่นายได้" เมื่อได้ยินแบบนั้นนาวินในท่าทางสงบเสงี่ยมเมื่อสักครู่รีบวิ่งเข้าไปนั่งคนตัวเล็กทันที

"เฮ้อออ...โล่งอก" นาวินพูดพร้อมกับซบหน้าลงไหล่มนของผ้าแพรอย่างออดอ้อน

"หึ..." ร่างบางเค้นเสียงหัวเราะออกมาจากลำคอเบาๆ ก่อนจะดันศีรษะคนตัวสูงออกจากไหล่ตัวเอง

"...มีแฟนคนไหนที่ฉันจะต้องเจออีกไหม? " ใบหน้าสวยช้อนสายตามองคนตัวสูงข้างตัวด้วยคำถาม

"ไม่มีแล้วครับ..."

"...เวลาเธอหึง มันดีต่อใจฉันจัง" นาวินทิ้งตัวนอนลงบนตักเล็กของผ้าแพร

"ไม่ได้หึงแค่หมั่นไส้ที่ยัยนั่นปากดีกับฉันก่อน" ทั้งสีหน้าแววตาและน้ำเสียงเด็กยังรู้เลยว่าแฟนเก่าของนาวินจ้องจะหาเรื่องผ้าแพรก่อน

"ไม่หึงจริงหรอ"

"ไม่รู้จะหึงไปทำไมเพราะถ้านายทำไม่ดี ฉันก็จะทำไม่ดีเหมือนกัน แฟร์อยู่แล้ว" ร่างเล็กยักไหล่อย่างไม่ยี่ระ เธอเองก็รู้ว่านาวินคงไม่ทำอะไรแบบนั้น

"งั้นเธอก็รู้ไว้เลยว่าฉันไม่มีทางทำไม่ดีต่อเธอหรอก..."

"...คนอย่างเธอหาที่ไหนไม่ได้แล้ว"

"คนอย่างฉันมันทำไม? " ใบหน้าสวยเลิกคิ้วถาม

"ทั้งสวย ทั้งเก่ง เก่งทั้งงานเก่งทั้งเรื่องอย่างอื่น" นาวินพูดก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วรั้งเจ้าของเอวคอดให้ขึ้นมานั่งบนตัวเขา

"ที่ชมกันเพราะจะเอาเปรียบฉันอีกแล้วสินะ" ผ้าแพรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงปลงพลางกรอกตาไปมา

"ไม่ได้เอาเปรียบครับ แค่ทวงคำพูดของเธอเมื่อเช้า" มือหนาเริ่มลูบไล้สะโพกมนผ่านกางเกงนอนตัวจิ๋วของผ้าแพรก่อนจะสอดมือเข้าไปด้านใน

"ก็ทำสิ"

"เตรียมพร้อมมาแล้วนี่" นาวินยิ้มมุมปากเมื่อสอดมือเข้าบีบบั้นท้ายงอนก็รับรู้ได้ถึงความเปื่อยเปล่าด้านใน ผ้าแพรไม่ได้ใส่แพนตี้และบราเซียร์ออกมาด้วย

"อือฮึ" เธอพยักหน้าก่อนจะกดกลางลำตัวลงบนแก่นกายใหญ่ที่กำลังแข็งชันของนาวิน

"นับวันยิ่งร้อนแรงขึ้นนะที่รัก" ร่างสูงพึมพำด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะยกมือเขี่ยปลายถันสีชมพูผ่านเสื้อยืดตัวจิ๋วที่รัดแน่นจนเห็นส่วนเว้าโค้งของเธอ

"อ๊าาา..." เสียงครางกระเส่าดังพร้อมกับริมฝีปากบางที่พยายามขบเม้มใบหูของนาวินอย่างยั่วยวน มือเล็กจับชายเสื้อตัวเองก่อนจะถอดออกแล้วโยนทิ้งไปที่พื้นอย่างไม่ใยดี

หมับ! แผล่บบ แผล่บบ~ ลิ้นร้อนแตะลงบนปลายถันสีชมพูระเรื่ออย่างรู้งาน นาวินดูดกลืนยอดอกอย่างหิวกระหายสลับกับบีบเคล้นอย่างไม่ยั้งมือ

"อ๊าาาา..." ความดุดันและความร้อนแรงในครั้งนี้มันสร้างความพึงพอใจให้กับผ้าแพรไม่น้อย เธอเองก็ตอบรับสัมผัสของเขาอย่างดี

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊าา...ท่านี้มันลึกไป...อ๊ะๆๆๆๆ " เล็บคมจิกลงบนโซฟาอย่างลืมตัวโดยที่ไม่รู้เลยว่ามันราคาแพงขนาดไหน ซึ่งนาวินเองก็ไม่สนใจเขายังคงกระแทกกระทั้นเขาในกายสาวอย่างลืมตัว

"อื้อออ เสียวมากหรอ บีบแน่นกว่าปกติอีกนะ" นาวินเอื้อมมือไปรวบผมยาวสีเทาหม่นของหญิงสาวไว้ด้วยมือเดียวกันก่อนจะดึงมันมาด้านหลังเบาๆ

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊าาา...จะไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว" ร่างกายสั่นเกร็งไปเกือบถึงปลายเท้า เธอกำลังรู้สึกที่ว่าโดนความใหญ่โตของนาวินแผดเผาร่างกายตัวเอง ความวาบหวามมันทำให้เธอรู้สึกดีจนแทบบ้า

"แพร...อ๊าาา" นาวินเร่งความเร็วในการร่วมรักหนักหน่วงกว่าเดิม แรงอัดกระแทกอย่างหนักหน่วงสร้างความเสียวซ่านแล่นเข้ามาในร่างกายของเขาจนแทบคลั่ง

"อื้ออออ...ระ...แรงกว่านี้วิน...แรงกว่านี้" ผ้าแพรเองก็หยุดความต้องการของตัวเองแทบจะไม่ได้ เสียงครางที่เล็ดลอดออกมาจากปากบางมันแทบจะไม่เป็นภาษา

"ซี๊ดดดด..." นาวินครางกระเส่าพร้อมกับขยับสะโพกสอบถาโถมแรงทั้งหมดเพื่อให้ตัวเองถึงฝั่งฝันพร้อมกับหญิงสาวใต้ร่าง มือหนาปล่อยผมหนาให้สยายอยู่กลางหลังก่อนจะเลื่อนมือบดขยี้ปุ่มกระสันเพิ่มความรู้สึกให้กับผ้าแพร

"อื้ออออ...จะเสร็จแล้ว...อ๊าาา" ใบหน้าสวยเชิดหน้าครางด้วยความเสียวซ่าน นาวินโน้มตัวลงไปขบเม้มรอยแดงตามแผ่นหลังของหญิงเพื่อเพิ่มอารมณ์ของตัวเอง สะโพกสอบก็ยังคงทำงานอย่างไม่ลดละ ปลายสวรรค์อยู่ตรงหน้าร่ำไรบวกกับแรงตอดรัดของผ้าแพรทำให้เขาทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊าาาา/อร๊ายยยย" เสียงครางห้วงสุดท้ายของทั้งคู่ดังประสานกัน แก่นกายใหญ่กระตุกถี่รัวปล่อยน้ำรักเข้าไปในกายสาวจดหมดทุกหยาดหยด ร่างเล็กฟุบหน้าลงไปกับเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ร่างกายเธอยังคงสั่นเกร็งชาหวาบไปทั้งตัวไม่หาย

นาวินถอดแก่นกายออกจากช่องทางรักสีชมพูสวยของผ้าแพร ส่งผลให้น้ำเชื้อสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาพร้อมกับน้ำหวานสีใสของคนตัวเล็กเปรอะเปื้อนลงบนโซฟาตัวหรู นาวินเอื้อมมือเช็ดมันก่อนจะอุ้มร่างเล็กเข้ามาในห้องตัวเอง

พรึ่บ! เขาวางผ้าแพรลงอย่างเบามือพร้อมกับล้มตัวนอนข้างๆ แล้วดึงเธอเข้ามากอดไว้

"ต่อไปนี้นอนด้วยกันนะ ฉันอยากนอนกอดเธอทุกคืนเลย" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

"อืม ฉันเองก็อยากกอดนายเหมือนกัน"