BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 27

"หึ..." นาวินเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางหมดสภาพของคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนอกแกร่งของเขา เธอถูกเขาลงโทษกรายๆ เพราะเขาเองรู้สึกโมโหที่หญิงสาวทำแบบนั้น

เขาพูดได้เต็มปากเลยว่าเขาหวงผ้าแพรมากเกินกว่าจะให้ใครมาวุ่นวายกับเธอ ไม่ว่าจะใครเขาก็ไม่ชอบทั้งนั้นเพราะสถานะของเขากับเธอไม่ชัดเจนก็จริงแต่ว่าการกระทำของเธอมันก็เริ่มชัดเจนขึ้นว่าเขาเริ่มเข้าไปอยู่ในหัวใจเธอแล้ว .

ร่างสูงจุมพิศลงบนศีรษะทุยของร่างบางที่กำลังหลับใหลจากการที่เขารังแกเธอหลายต่อหลายรอบ ก่อนจะอุ้มเธอนอนบนเบาะข้างคนขับอย่างอ่อนโยนพร้อมกับคาดเข็มขัดให้โดยไม่รบกวนการพักผ่อนของคนตัวเล็ก

กริ๊งงงงง กริ๊งงงง~ เสียงโทรศัพท์จากกระเป๋าของผ้าแพรดังขึ้นทำให้นาวินหยิบออกมาดูอย่างถือวิสาสะ

"เซนงั้นหรอ" ร่างสูงพึมพำก่อนจะกดรับสายแล้วเอาขึ้นแนบหู

(ยัยแพร ออกไปคุยโทรศัพท์อะไรของเธอเป็นชั่วโมงวะ)

"ผ้าแพรหลับ" นาวินพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มก่อนจะหันมองร่างบางเล็กน้อย

(นั่นใครครับ)

"แฟนผ้าแพร"

(อ๋อครับ งั้นฝากยัยนั่นด้วย)

"ครับ" สิ้นเสียงคนตัวสูงก็กดวางสายแล้วหันมาสตาร์ทรถขับออกมาจากผับของเพื่อนเขาทันที

@CONDO NAWIN

"ผ้าแพร..." ร่างสูงสะกิดพร้อมกับเรียกคนตัวเล็กที่นอนคดเพราะไอเย็นภายในรถที่แผ่ออกมาอย่างเหน็บหนาว

"อื้อออ...เจ็บ" ผ้าแพรสะลึมสะลืมพลางลูบหน้าท้องตัวเองด้วยความรู้สึกหน่วงบริเวณท้องน้อย

"ไหวไหม" นาวินเอื้อมมือปลดเข็มขัดนิรภัยให้กับคนตัวเล็กก่อนจะโน้มลงไปใกล้เพื่อถามอาการในตอนนี้

"ไหวแต่มันหน่วง" ร่างบางพยักหน้าก่อนจะเปิดประตูรถลงไปยืนด้านข้าง นาวินเองก็หยิบกระเป๋าของผ้าแพรขึ้นมาสะพายแล้วเปิดประตูรถลงแล้วเดินมาหาเธอ

"ก็เล่นขย่มไม่หยุดแบบนั้นมันก็จุกสิ" คำพูดแซวของนาวินทำร่างบางตวัดสายตามองเขาอย่างหมั่นไส้

"แล้วไม่ชอบรึไง"

"ชอบครับ..."

"...เด็ดขนาดนี้ใครจะไม่ชอบบ้าง" นาวินเอื้อมมือโอบเอวเล็กให้เดินมาพร้อมกับตัวเอง

"หึ มันก็แน่อยู่แล้ว" หญิงสาวยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะเอื้อมมือโอบเอวสอบของนาวินเดินเข้ามาในคอนโดพร้อมกัน

เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่นาวินมีให้กับเธอแน่นอนว่าเธอเองก็รู้สึกชัดเจนกับนาวินมากกว่าเดิม จนมันชัดเจนแล้วว่าเธอรู้สึกกับนาวินเหมือนที่รู้สึกกับคนรักในแบบของตัวเองแต่ทว่ามันยังไม่ถึงเวลานั้น

"อาบน้ำก่อนไหม" นาวินเอ่ยถามคนตัวเล็กทันทีที่เดินเข้ามาในห้องของตัวเอง

"อืม เดี๋ยวฉันอาบเสร็จแล้วจะไปหาที่ห้อง"

"ครับ เร็วๆ นะ" นาวินพยักหน้ารับรู้ก่อนจะยืนมองแผ่นหลังบางของผ้าแพรที่กำลังเดินเข้าห้องตัวเองด้วยรอยยิ้ม ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขารู้สึกว่าทุกอย่างที่เป็นผ้าแพรมันมีอิทธิพลต่อทุกอย่างในชีวิตของเขา ตั้งแต่เห็นเธอเขาก็รู้สึกว่าผ้าแพรจะเป็นทุกๆ อย่างสำหรับเขาตลอดไป

ผ่านไปสักพัก...

แอดดดดดด! ประตูบานหรูถูกเปิดออกด้วยฝีมือของผ้าแพร เธอเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงข้างนาวินที่กำลังถือไอแพดอยู่ในมือ

"ทำอะไรอะ" ร่างเล็กสอดตัวเข้าไปในอ้อมแขนของคนตัวสูงก่อนจะมองหน้าจอไอแพดตรงหน้าตัวเอง

"แค่เช็คไอจีนิดหน่อย" ริมฝีปากหนาตอบพร้อมกับอุ้มผ้าแพรนั่งบนตัวเขาแล้วเลื่อนของไอแพดให้เธอดูด้วย

"จะชวนทะเลาะหรอ? " ผ้าแพรหยัดตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอี้ยวตัวมองใบหน้าหล่อด้วยสายตานิ่งเรียบ

"เหอะ" นาวินทำเสียงออกมาอย่างขัดใจ เขาหงุดหงิดตั้งแต่เขาเห็นรูปคู่ของเธอกับแฟนเก่าแล้ว

"หึงไม่เข้าเรื่อง" ใบหน้าสวยส่ายหัวน้อยๆ ให้กับความขี้หึงของคนตัวสูง

"แล้วฉันหึงได้เรื่องไหนบ้างหรือไม่มีสิทธิ์หึง..."

"...เพราะเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันใช่ไหม" นาวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจก่อนจะดันผ้าแพรลงจากตัวเขาแล้วเขยิบออกมาอย่างกับเด็กน้อยถูกพ่อแม่ดุซะอย่างนั้น

พรึ่บ! มือเล็กรั้งใบหน้าหล่อของนาวินที่ในตอนนี้บึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์ สายตาน้อยใจและท่าทางเอาแต่ใจของเขาทำคนตัวเล็กถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่

"แล้วฉันเคยห้ามหรอว่าไม่ให้หึงน่ะ..."

"...ถ้าไม่เคยห้ามก็แปลว่าหึงได้ อยู่ด้วยกันขนาดนี้แล้วกันไม่รู้ใจกันอีกหรอ? " ร่างบางโน้มไปหน้าเข้าไปใกล้นาวินก่อนจะมองตาเขาเพื่อส่งความรู้สึกของตัวเองให้กับเขารู้

"รู้แต่มันก็อดคิดไม่ได้..." นาวินโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวจนหน้าผากเขาแนบชิดกับหน้าผากมนของเธอ เขาหลับตาลงก่อนจะพูดต่อ

"...ฉันรักเธอนะ ผ้าแพร"

"..." ผ้าแพรนิ่งไปกับคำพูดของอีกคน เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาตรงๆ แบบนี้ มันทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำ มันเต้นจนแทบจะหลุดออกมานอกเบ้า

"ฉันยังไม่อยากข้างตัวเองว่าเธอเองก็รักฉัน..."

"...แต่ช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าเธอรู้สึกยังไง" นาวินค่อยๆ ลืมตามองดวงตากลมโตของผ้าแพรที่อยู่ไม่ห่างจากเขาด้วยแววตาอ้อนวอน หญิงสาวเห็นแบบนั้นก็เลื่อนริมฝีปากจุมพิศปากหนาของนาวินหนักๆ หนึ่งทีเป็นคำตอบว่าเธอเองก็รู้สึกรักนาวินเข้าแล้วเหมือนกัน

"นี่คือคำตอบของฉัน"