BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 33

"ไม่อยากคืนหรอ" นาวินเอ่ยถามแฟนสาวหลังจากที่ขับรถออกมาจากคอนโดของมีนา

"อือ มีเด็กเล็กอยู่ด้วยมันก็สนุกดี" เธอชอบรอยยิ้มชอบเสียงหัวเราะของหลานสาว แถมมารียาก็แทบจะไม่งอแงเลยสักนิด

"งั้นก็ต้องรีบท้อง จะได้มีเป็นของตัวเองบ้าง" คนตัวสูงเอื้อมจับมือบางของหญิงสาวแล้วดึงมากุมไว้บนหน้าตักตัวเอง

"มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกมั้ง"

"น้ำเชื้อฉันดี รับรองรอบเดียวติด" นาวินหันหน้าไปมองผ้าแพรก่อนจะยักคิ้วให้อย่างภูมิใจ

"หึ หลงตัวเอง" มือเล็กเอื้อมมือบีบแก้มสากอย่างพลางพูดกระแนะกระแหนไปด้วย

"หรือเราจะไปตรวจร่างกายกันก่อนดี" นาวินถามออกมาแบนนั้นเพราะมันก็ดีต่อตัวเองด้วย แถมยังได้ปรึกษาหมออีกต่างหาก

"อือ เอาสิ" หญิงสาวพยักหน้าเห็นด้วยถือโอกาสตรวจสุขภาพไปในตัว เธอเองก็ไม่ได้ตรวจสุขภาพมาเกือบปีแล้วมัวแต่วุ่นๆ กับการทำงาน

"งั้นไปตอนนี้เลยแล้วกะ..."

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงง~ ยังไม่ทันที่คนตัวสูงจะพูดจบเสียงโทรศัพท์ของผ้าแพรก็แผดเสียงดัง ทำให้หญิงสาวหันมาสนใจโทรศัพท์ตัวเอง

(แพรลูก)

"ฮัลโหล ว่าไงคะแม่"

(แพรทำอะไรอยู่ มาที่บ้านหน่อยสิลูก)

"มีอะไรรึเปล่าคะ ทำไมเสียงดูไม่ดีเลย"

(มาก่อน เดี๋ยวหนูก็รู้เอง)

"โอเคค่ะแม่ งั้นแค่นี้นะคะ" ร่างบางกดวางสายก่อนจะหันไปหานาวินที่ขับรถแต่สายตาเขาหันมามองเธอเป็นระยะ

"วินไปบ้านฉันก่อนได้ไหม"

"เอาสิ ฉันเองก็อยากสวัสดีพ่อแม่เธอเหมือนกัน" นาวินยิ้มตอบก่อนจะเหยียบคันเร่งขับรถตรงมาตามทางที่ผ้าแพรเป็นคนเปิดกูเกิ้ลแมพให้กับเขา

@HOME PAPEAR

"...!! " ทันทีที่รถของนาวินเลี้ยวเข้ามาในซอยร่างบางก็ชะงักด้วยความตกใจเมื่อเห็นรถคันหรูที่คุ้นเคยจอดอยู่หน้าบ้านของเธอ

"บ้านหลังไหนล่ะ" นาวินถามคนตัวเล็กก่อนจะมองไปด้านหน้า

"จอดหลังรถเบนซ์คันนั้นก็ได้" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเริ่มไม่พอใจแต่ทว่ามันไม่ได้เป็นเพราะนาวิน มันเป็นเพราะเจ้าของรถคันข้างหน้ามากกว่า

"เป็นอะไร ทำไมหน้าบูดแบบนั้นล่ะ" คนตัวสูงสังเกตความผิดปกติของน้ำเสียงแฟนสาวที่มันเปลี่ยนไป มันฟังดูแข็งกร้าวขึ้นอย่างชัดเจน

"วินรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวจะไลน์มาตาม" ยังไม่ได้ทันที่นาวินจะได้พูดอะไรออกไป ร่างบางก็เปิดประตูรถลงเดินเข้าไปในในบ้านตัวเองทันที นาวินมองด้วยความสงสัยแต่เขาก็ไม่ได้รั้งเรียกคนตัวเล็กแต่อย่างใด

ผ้าแพรเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านพลางก้มมองรองเท้าหนังสีดำไซซ์ที่คุ้นเคยก่อนจะเดินข้ามมันแล้ว กวาดสายตามองในบ้าน

"พี่มาทำไม? " ผ้าแพรถามเสียงขุ่นหลังจากเห็นอดีตแฟนหนุ่มนั่งอยู่บนที่โซฟากับพ่อแม่ของเธอ

"พี่ก็มาหาแฟนพี่ไงครับ" ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบโดยทำเหมือนระหว่างเธอกับเขายังคงเป็นเหมือนเดิมแต่ทว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

"เหมือนพี่จะสมองเสื่อมนะ ลืมหรอว่าเราเลิกกันไปหลายเดือนแล้ว! " ผ้าแพรพูดออกมาเสียงดังโดยไม่สนใจว่าพ่อแม่ตัวเองจะนั่งอยู่ด้วยก็ตาม

"...เป็นเลขามันด้วยนี่ ตำแหน่งนี้ใช้ตัวแลกมางั้นหรอ! " คิวพูดด้วยความไม่พอใจ

"มันเรื่องของฉัน! ปล่อย! " ร่างบางพยายามดันอกแกร่งของอดีตแฟนหนุ่มออกอย่างแรงแต่แรงเธอกับแรงของคิวมันต่างกันเกินไป

"ฉันอุตส่าห์เก็บเธอไว้เจ็ดปีโดยที่ไม่ทำอะไร แต่เธอกลับอ้าขาให้มันง่ายๆ ใครจะรู้ว่าเธอมันร่าน! "

พลั่ก! สิ้นเสียงของคิว ร่างของเขาก็ถูกนาวินกระชากออกไปอย่างแรงก่อนจะเหวี่ยงหมัดหนักเข้าที่สันกรามอย่างแรงจนคิวล้มลงไปกับพื้น

"มึงพูดว่ายังไงนะ! " นาวินก้มลงไปกระชากคอเสื้อของคิวขึ้นมาแล้วตะคอกถามด้วยความโมโห

"หึ! " คิวแสยะยิ้มร้ายมองใบหน้าของนาวินอย่างกวนประสาท เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มท้าทาย

"ไอ้เวรนี่! " นาวินสบถอย่างหัวเสียก่อนจะง้างหมัดเตรียมเหวี่ยงเข้าใบหน้านั่นอีกครั้ง

พรึ่บ!

"วิน...อย่ายุ่งกับคนแบบนี้เลย" ผ้าแพรจับแขนหนาแน่นเพื่อไม่ให้นาวินทำร้ายคิวเพราะเธอไม่อยากให้คนดีๆ อย่างนาวินแปดเปื้อน

"ฮ่าๆๆ ปกป้องผัวใหม่จนลืมผัวเก่า" คิวหัวเราะออกมาอย่างคนบ้า

"ไสหัวออกไปจากบ้านผ้าแพรซะ ก่อนที่มึงจะตายด้วยมือกู! " นาวินปล่อยคอเสื้อคิวอย่างแรงจนเขาเซไปด้านหลังสองสามก้าว คิวใช้จังหวะที่นาวินเผลอหันไปมองหญิงสาวจู่โจมเขา

พลั่ก! แต่ทว่าผ้าแพรกลับหันมาเห็นการกระทำของเขาพอดี เธอรีบผลักคิวออกห่างจากแฟนหนุ่มของตัวเองแล้วตวาดไล่เสียงดัง

"กลับไปซะ อย่ามายุ่งกับฉันหรือครอบครัวฉันอีกแล้วอีกอย่างที่นี่ก็ไม่ต้อนรับคนอย่างพี่อีกแล้ว! "