BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 45

เช้าวันต่อมา...

แสงแดดสาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามากระทบใบหน้าคมคายของนาวิน เขาหยีตาเล็กน้อยก่อนจะหันหลังคว้าคนตัวเล็กข้างตัวมาก่อนไว้แน่น

"หอมจัง" เสียงงัวเงียพึมพำข้างกกหูของผ้าแพร ทำให้หญิงสาวพลิกตัวหันหน้าเข้าหน้าอกแกร่งเปลือยเปล่าของคนตัวสูงทันที

"มอร์นิ่งครับ" นาวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่นก่อนจะจูบศีรษะคนตัวเล็กหนักๆ หนึ่งที

"ที่รัก..." เสียงอู้อี้ของผ้าแพรดังขึ้นก่อนเธอจะค่อยๆ เงยหน้ามองใบหน้าคมคายของคนตัวสูงแล้วคลี่ยิ้มออกมา

"ยิ้มอะไร"

"ไม่รู้ แค่เห็นหน้าวิน แพรก็อยากยิ้ม" นาวินยิ้มบางๆ ให้กับสรรพนามที่คนตัวเล็กเรียกตัวเอง

"อ้อนหรอ"

"อ้อนได้ไหมในฐานะแม่ของลูกก็ได้" ผ้าแพรพูดน้ำเสียงออดอ้อนพลางซบหน้าแล้วถูไถบริเวณอกแกร่งของนาวิน

"ที่รักจะอยู่ฐานะอะไรก็อ้อนได้ทั้งนั้น" เจ้าของใบหน้าหล่อยกมือลูบผมหนาของผ้าแพรอย่างอ่อนโยนพร้อมกับเปล่งคำพูดอนุญาตออกมา

"รักจัง"

"รักกว่า"

"ไม่ยอมเลยหรอ" ใบหน้าสวยช้อนตามองค้อนแต่ทว่าริมฝีปากบางกลับคลี่ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

"เรื่องนี้ไม่ยอมหรอก"

"ยอมให้ก็ได้ เห็นว่ารักมากหรอกนะ" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะหยัดตัวลุกมานั่งบนเตียงแล้วจัดการก้มจรดริมฝีบางตัวเองลงบนหน้าผากมนของนาวินอย่างขอบคุณ

"ต่อไปนี้เลิกใช้คำว่านายกับฉันได้แล้วนะ แทนตัวเองด้วยชื่อหรือไม่ก็เรียกด้วยสรรพนามอย่างอื่นมันน่ารักกว่าเยอะ..."

"...เข้าใจไหมครับคนดีของวิน"

"อือฮึ" ผ้าแพรพยักหน้าตอบอย่างมีความสุขที่นาวินไม่เคยเปลี่ยนไปเลย เขายังคงเป็นนาวินในแบบของเขาได้ดีมาตลอด

"ไปอาบน้ำได้กันดีกว่า เดี๋ยวเราต้องไปโรงพยาบาลนะ" วันนี้เขาตั้งใจจะพาผ้าแพรไปฝากครรภ์ ส่วนเขาเองก็อยากจะไปตรวจสุขภาพของตัวเองด้วย

"อืม"

ฟอดดดดด! นาวินดึงคนตัวเล็กลงมาแล้วจัดการหอมแก้มไปฟอดใหญก่อนจะแกล้งทำเสียงดุ

"ตอบดีๆ! "

"ค่าา พ่อเทพบุตรสามีแห่งชาติ" ผ้าแพรเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงทะเล้นก่อนจะดันใบหน้าหล่อที่คลอเคลียอยู่บริเวณหน้าอกของตัวเองออก

"แน่ล่ะ ไม่มีใครดีกับที่รักไปกว่าเค้าแล้ว"

"ก็จริงนะ ไม่รู้ชาติที่แล้วเค้าทำบุญด้วยอะไรที่ได้พ่อของลูกดีขนาดนี้" ผ้าแพรทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเอื้อมมือโอบรอบคอคนตัวสูง

"ไม่ต้องหาคำตอบหรอก เพราะไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติไหนเค้าก็จะเป็นของที่รักคนเดียว" พูดจบนาวินก็อุ้มร่างบางในท่าเจ้าสาวเดินเข้ามาในห้องน้ำ

พรึ่บ! ร่างสูงวางคนตัวเล็กไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าก่อนจะเดินไปเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างอาบน้ำไว้อย่างที่ทำตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา

"สระผมไหมหรืออยากไปสระข้างนอก"

"ไว้ค่อยให้ที่รักสระคืนนี้"

"ยินดีครับผม" นาวินยิ้มก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วยิ้มยางมัดผมของหญิงสาวมาถือไว้

"รวบผมไว้หน่อยเดี๋ยวเปียกน้ำ" ถึงเขาจะพูดแบบนั้นแต่เขาก็เป็นทำให้หญิงสาวเองอยู่ดี

"ถ้าเค้าท้องใหญ่กว่านี้คงไม่ต้องทำอะไรเองแล้วมั้ง" ผ้าแพรพูดกระแนะกระแหนแฟนหนุ่มที่เอาแต่ทำทุกอย่างให้เธอราวกับเธอเป็นหญิงท้องแก่

"ก็คิดว่าแบบนั้นนะ..."

"...ที่รักมีสิทธิ์กิน นอน ส่วนเดินได้นิดหน่อยให้พอได้ออกกำลังกาย"

"..." นาวินทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะดึงผ้าแพรให้เดินตามตัวเองมาในโซนขายของเด็กภายในห้างที่เขากำลังเดินอยู่ตอนนี้

"ลูกเป็นผู้หญิงต้องซื้อสีชมพู..." เขาพึมพำพลางมองหาโซนขายชุดสำหรับเด็กแรกเกิด ก่อนจะจูงผ้าแพรให้เดินมาพร้อมกัน

"เดี๋ยวๆๆ ทำไมซื้อสีชมพู? " ผ้าแพรรั้งแขนหนาที่กำลังหยิบชุดสำหรับเด็กแรกเกิดมาถือไว้ในมือหลายต่อหลายชุดไว้ก่อนจะเอ่ยถาม

"ก็ลูกเป็นผู้หญิง" นาวินตอบเสียงหนักแน่นแล้วเดินหยิบของสีชมพูเป็นสิบๆ ชิ้นมาหอบถือไว้แล้วปล่อยมือออกจากผ้าแพร

"โนจ้ะ ลูกเป็นผู้ชาย" ผ้าแพรแย่งของจากอ้อมแขนเจ้าของร่างสูงเอากลับไปวางไว้ที่เดิม

"ลูกต้องเป็นผู้หญิง! "

"อย่ามั่นใจให้มาก" ผ้าแพรเอ่ยออกไปอย่างหมั่นไส้แต่ก็ยังไม่เลิกแย่งของจากพ่อของลูกตัวเอง

"เค้าเป็นคนทำเค้ารู้! " นาวินทำเสียงงอแงใส่คนตัวเล็กที่เอาแต่แย่งของเขาและทำลายความมั่นใจของเขาลง

"แต่เค้าเป็นคนอุ้มท้อง เค้าต้องรู้ดีกว่าวิน! "

"แต่เค้าเป็นคนเหนื่อย เวลาทำเค้าก็ทำ! " นาวินยังคงเถียงอย่างไม่ยอมแพ้

"ก็ช่วยกันทำปะ!? "

"ไม่ วินทำเยอะกว่า นอนอยู่นิ่งๆ ยังจะมาบอกว่าช่วยกันทำอีก! " เรื่องนี้นาวินเองก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ผู้เป็นแม่ของลูกเลย เพราะเขาอยากได้ลูกสาวมากจริงๆ

"วินพูดเบาๆ! " ผ้าแพรเอื้อมมือปิดปากหนาของคนตัวสูงแต่ก็ถูกปัดออกเบาๆ

"ก็ถ้าไม่ให้ซื้อสีชมพูก็จะพูดอยู่แบบนี้แหละ! " ผ้าแพรกุมขมับและถอนหายใจให้กับความดื้อรั้นของแฟนหนุ่ม

"อยากซื้อก็ซื้อ..." ผ้าแพรยอมแพ้แต่โดยดีก่อนจะจ้องใบหน้าหล่อที่เริ่มคลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจด้วยความไม่พอใจ

"ก็แค่นั้น อย่าดื้อกับผัวรู้ไหม"

"เหอะ ใครกันแน่ที่ดื้อ! "