BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 6

เช้าวันต่อมา...

"อื้ออออ..." เสียงนุ่มอู้อี้อยู่ในลำคอหนาด้วยความรู้สึกสบายตัวแต่ทว่ากลับชะงักเมื่อมือหนาควานหาร่างบางที่นอนอยู่กับเมื่อคืนไม่เจอ

พรึ่บ! นาวินเด้งตัวลุกจากที่นอนอย่างรวดเร็วเลื่อนสายตามองหาคนตัวเล็กแต่ทว่ากลับไม่เจอใคร ไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าของเธอที่เขาเป็นคนปลดเปลื้องมันเองกับมือด้วยซ้ำ

"เธอ..." นาวินพูดออกมาเสียงแผ่วแล้วรีบลุกจากเตียงเปิดห้องน้ำดูถึงแม้ว่าไฟในห้องน้ำจะยังปิดอยู่ก็ตาม เขาเหลือบสายตาไปเห็นอะไรบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง

' ขอบคุณสำหรับเซ็กส์เมื่อคืนนะคะ ฉันจะไม่ลืมมันเลย '

พรึ่บ! นาวินขย้ำกระดาษปาลงพื้นด้วยความหงุดหงิด เขาอุตส่าห์บอกเธอแล้วว่ามันจะเป็นเซ็กส์ของคนที่เป็นแฟนกัน ไม่ใช่แค่เซ็กส์แล้วจบกันไป

"นี่กูโดนผู้หญิงหลอกฟันหรอวะ! " ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสีย ไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้เลยด้วยซ้ำแถมยังเป็นผู้หญิงที่เขาเปิดบริสุทธิ์ด้วย เธอทำแบบนั้นได้ยังไงกัน

"แม่งเอ๊ย! " ความหัวเสียของนาวินทิ้งไว้เพียงแค่นี้เมื่อเขามองไปเห็นนาฬิกาดิจิตอลชั้นวางของบอกเวลาเจ็ดโมงกว่าแล้ว

"เฮ้อออ..." เขาถอนหายใจพรืดใหญ่ก่อนจะเลื่อนสายตามองคราบน้ำเชื้อของเขาผสมกับเลือดที่แดงสดของหญิงสาวที่เปรอะเปื้อนอยู่บนเตียงของเขา

"เรื่องบ้าอะไรวะ" ชายหนุ่มสบถก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพราะเขาต้องรีบไปทำงาน

@NINE-11

ตึก ตึก ตึก! เจ้าของร่างสูงรีบเดินเข้ามาในบริษัทของเพื่อนรักที่เขามีตำแหน่งรองประธานบริษัทจากความไว้วางใจจากท่านประธานคนก่อน

"สวัสดีค่ะ ท่านรอง"

"ครับ" นาวินพยักหน้ารับคำทักทายจากพนักงานตลอดทางเดิน เขาเองเป็นคนขี้เล่น เข้ากับคนง่ายแต่ทว่าถึงเวลางานเขากลับจริงจังมันจนเป็นคนอีกคนเลยด้วยซ้ำ

"เฮ้อออ..." เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อหัวสมองเขามันเอาเรื่องเมื่อคืนและเมื่อเช้าออกจากหัวไปไม่ได้เลย เขาสะบัดหัวเบาๆ แล้วก้าวขาเดินเข้ามาในร้านกาแฟใกล้ๆ เมื่อเห็นร่างเล็กของฝุ่นที่ยืนหันหลังอยู่

พรึ่บ! มือหนาวางลงบนศีรษะทุยของเธอแล้วขยี้เล่นอย่างสนิทสนม

"พี่นาวิน! " เสียงหวานของเด็กสาวตรงหน้าทำนาวินยิ้มออกมา

"มาถึงนานแล้วหรอ"

"ประมานสิบนาทีค่ะ..."

"...พี่นาวินมาสายหรอคะ? " ฝุ่นหันมายืนประจันหน้ากับเขาพลางถามด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อยเหมือนกำลังจะดุเขายังไงยังงั้น

"นิดหน่อยน่ะ เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย" ร่างสูงโน้มใบหน้ากระซิบข้างใบหน้าเด็กสาวด้วยความกวนๆ เพราะเขาดันเหลือบสายตาเห็นเพื่อนรักที่กำลังยืนมองหญิงสาวอยู่ในตอนที่กำลังเดินเข้ามาในร้านกาแฟ

"เป็นถึงรองประธานแต่มาสายเอง ไม่ได้เรื่องเลยนะคะ" เขายิ้มออกมาบางๆ เมื่อเด็กสาวตัวเล็กทำเสียงดุเขา

"ไม่อยากให้พี่มาสายฝุ่นก็โทรปลุกพี่สิ ปลุกพี่ตลอดชีวิตเลยก็ได้นะ" ซึ่งเขาก็ยืนหยอกล้อเธออยู่สักพัก จนกระทั่งเพื่อนรักเดินเข้ามาขัดจังหวะตามที่เขาตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น

เขามองตามเพื่อนรักและเด็กสาวรุ่นน้องด้วยรอยยิ้มพอใจเพราะดูเหมือนว่าเพื่อนเขาจะเริ่มเปิดใจให้กับรุ่นน้องที่เขาเอ็นดูมากพอสมควร

"พะ...แพร" คิวพูดออกมาด้วยความตกใจเพราะแฟนสาวที่เรียบร้อยของเขา กลายเป็นอีกคนที่เขาไม่ชินกับมันเอาซะเลย

"ถ้าการที่แพรยังอยู่ที่นี่มันทำให้พี่คิดว่าแพรยังคิดอะไรกับพี่อยู่..."

"...งั้นแพรขอลาออกตั้งแต่วันนี้เลย แพรเองก็ไม่อยากทำงานกับพี่แล้วเหมือนกัน แพรไม่โอเคที่จะทำงานกับคนเหี้ยอย่างพี่จริงๆ ค่ะ" พูดจบหญิงสาวก็หันหลังเดินออกมาจากห้องนั้น และหยิบบางอย่างออกมาจากลิ้นชักโต๊ะทำงาน แล้วเดินกลับเข้าไปอีกครั้ง

แปะ! มือเล็กวางซองจดหมายลาออกสีขาวลงบนโต๊ะทำงานของผู้เป็นเจ้านายพ่วงอดีตแฟนเก่า

"ฉันขอลาออก..."

"...อย่าได้พบเจอกันอีกเลยนะคะ" ผ้าแพรพูดด้วยน้ำเสียงที่คนได้ยินน่าจะรู้ว่ามันออกมาจากความเกลียดชัง

หญิงสาวเดินออกมาจากห้องนั้นหยิบของของตัวเองออกมาจากโต๊ะ เธอไม่ได้มีของอะไรเยอะแยะส่วนมากในโต๊ะของเธอมีแค่งานเท่านั้น

"ความรักเฮงซวย คนเฮงซวย ชีวิตเฮงซวย! " หญิงสาวสบถอย่างหงุดหงิดก่อนจะก้าวขาเดินมาที่ลิฟต์เพื่อจะกลับคอนโดตัวเองทันที

@CONDO PAPEAR

"เจ็บชะมัด..." เธอเอื้อมมือแตะบริเวณใจกลางความเป็นสาวอย่างเบามือ ทันทีที่แตะมันขาเธอก็สั่นเกร็งทันที

ผ้าแพรมองรอยบนหน้าท้องตัวเองที่ชายหนุ่มคนเมื่อคืนฝากทิ้งไว้ ทุกสัมผัสของเขามันทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ แต่เธอเองก็ไม่กล้าตื่นมาแล้วเจอเขา เธอไม่ได้ต้องการไปมากกว่าเซ็กส์ของเขาทั้งที่เธอรับปากเขาไปแล้วว่าจะเป็นแฟนกันจริงๆ แต่ไม่ใช่...เธอไม่ได้ต้องการแบบนั้น

แค่ความสุขและสนุกที่ได้จากอีกคนมันทำให้เธอลืมไม่ลงแล้ว...