บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 328

ทั่วทั้งสำนักเฉียนคุนต่าก็รู้ว่าพรสวรรค์ของเย่เส้านั้นดีอยู่บ้าง

คนอื่นๆ ต่างก็เป็นน้ำครึ่งขวด รากทิพย์ธรรมดา เพิ่งจะสามารถฝึกตนได้อะไรแบบนั้น

หลังจากไปถึงแดนราชาทิพย์ เมื่อเกิดการเลื่อนขั้นก็จะเกิดทัณฑ์สายฟ้า ทัณฑ์สายฟ้ามีเล็กมีใหญ่ ยิ่งการฝึกตนสูงขึ้น ทัณฑ์สายฟ้าก็จะยิ่งใหญ่ขึ้น

และทั่วทั้งสำนักแห่งนี้ ผู้ฝึกตนเพียงไม่กี่คนที่อยู่เหนือแดนราชาทิพย์

ในขณะที่วิ่งไปในทิศทางของห้องปรุงยานั้นทุกคนต่างก็คาดเดากัน

“หรือว่าจะเป็นเจ้าสำนักเลื่อนขั้น”

“บางทีอาจจะเป็นผู้อาวุโสสามที่เลื่อนจึ้นก็ได้ อย่างไรเสียหลายปีมานี้ผู้อาวุโสสามก็ยังไม่ทะลวงขั้นเสียที”

“ข้าเดาว่าน่าจะเป็นเจ้าสำนักที่ทะลวงด่าน”

ทันทีที่มาถึงประตูห้องปรุงยา ก็เห็นเจ้าสำนักวิ่งมาและถามเสียงดัง

“ใครเลื่อนขั้น ใครเลื่อนขั้น?”

เอาเถอะ ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เจ้าสำนัก

เช่นนั้นก็น่าจะเป็นผู้อาวุโสสาม

ถึงอย่างไร ทุกคนมองไปที่เมฆทัณฑ์เหนือศีรษะ ทัณฑ์สายฟ้านี้มันเล็กเกินไปแล้ว

เมื่อคนต้องรับทัณฑ์สายฟ้า ไม่ใช่ว่าจะมีพลังมหาศาลหรอกหรือ?

เปรี้ยง!

ทัณฑ์สายฟ้าผ่าลงมา!

หลังคาห้องปรุงยาก็แยกออกเพราะทัณฑ์สายฟ้า

เจ้าสำนักลูบคาง ใบหน้ารู้สึกเจ็บปวด

การซ่อนหลังคาต้องใช้หินทิพย์จำนวนหนึ่ง

โชคดีที่จะได้กินทิพย์จากทัณฑ์สายฟ้าไม่น้อย ไม่อย่างนั้นคงทำให้คนเจ็บปวดใจแย่

หลังจากทัณฑ์สายฟ้านี้ฟาดลงมาหลายครั้ง ไม่นานก็หายไป ท้องฟ้ากลับมาสว่าง แสงอาทิตย์ก็ส่องลงมา

“ทัณฑ์สายฟ้านี้เร็วเกินไปแล้วกระมัง?”

“ผู้อาวุโสสามไม่อดทนเดินไปแล้ว”

อยู่ๆ ทุกคนก็ได้กลิ่นยาเข้มข้นลอยออกมา

“หืม?”

เจ้าสำนักดวงตากลมโต

“ผู้อาวุโสสามสามารถเลื่อนขั้นและกลั่นยาในเวลาเดียวกันได้ด้วยหรือ? เหตุใดข้าถึงไม่รู้ว่าเขามีความสามารถที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ด้วย?”

“ไม่ใช่ๆ!”

ดูเหมือนว่าเจ้าสำนักจะเข้าใจอะไรบางอย่าง จึงรีบเข้าไปในห้องกลั่นยา

เมื่อทุกคนเห็นสถานการณ์เช่นนั้น ต่างก็พากันเข้าไป

ห้องกลั่นยาขนาดไม่ใหญ่มากจึงเบียดเสียดกัน

ทันทีที่เข้าไป กลับเห็นผู้อาวุโสสามมีใบหน้าเหลือเชื่อ และตำแหน่งตรงกลางก็คือเย่จายซิงอยู่ตรงกลาง!

เย่จายซิงกำลังเปิดเตาหลอม ทันทีที่เปิดออก กลิ่นหอมของยาที่เข้มข้นยิ่งขึ้นก็โชยเข้าจมูกของทุกคน ทำให้พวกเขารู้สึกสดชื่นยิ่งนัก

ผู้อาวุโสสามรีบวิ่งเข้าไปและตะโกนขึ้นมาว่า “มันคือยาสีฟ้า! ยาขั้นหก! มันคือยาขั้นหกจริงๆ! หลอมครั้งนี้เจ้าหลอมมาหนึ่งหม้อเลยหรือ! พระเจ้า!”

เพราะมีเพียงยาขั้นหกเท่านั้นที่สามารถสร้างทัณฑ์ยาได้!

เมื่อครู่ที่เกิดทัณฑ์ยา วิญญาณทั้งดวงของเขาก็สั่นสะท้าน เพราะกลัวว่าการยืนอยู่ด้านข้างจะส่งผลกระทบต่อทัณฑ์ยา ดังนั้นเขาจึงย้ายไปชิดกับกำแพงห้อง

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของพวกเขาก็แสดงความตื่นตะลึงออกมา และใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ช่างเก่งอะไรเยี่ยงนี้!

ยาขั้นหก!

ทั้งยังเป็นยาขั้นหกทั้งหม้อ!

พอนับแล้ว ในหม้อหลอมมีทั้งหมดแปดเม็ด!

ผู้อาวุโสสามสามารถกลั่นได้สูงสุดครั้งละสองเม็ดเท่านั้น ซึ่งมากกว่าผู้อาวุโสสามสี่เท่า!

ทุกคนล้วนเป็นพวกคนดักดานที่มีความรู้น้อย ในสำนักมีอาจารย์กลั่นยาคนเดียวก็คือผู้อาวุโสสาม

ผู้อาวุโสสามเป็นเพียงอาจารย์กลั่นยาขั้นสี่ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถกลั่นยาขั้นหกได้ และสำนักก็ไม่สามารถซื้อยาขั้นหกได้ ดังนั้นคนเหล่านี้จึงไม่เคยเห็นยาขั้นหกและไม่รู้ว่ามันมีลักษณะอย่างไร

แต่กระนั้นก็ยังพอมีความรู้อยู่บ้าง ยาขั้นหกขึ้นไปจะทำให้เกิดทัณฑ์ยา แต่ไม่มีใครคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน ทั้งยังคิดว่ามีใครจะเลื่อนขั้น

“เย่จายซิง คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นอาจารย์กลั่นยาขั้นหกจริงๆ! ช่างเป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ! สำนักของเราได้ให้กำเนิดสมบัติล้ำค่าแล้ว!”

เจ้าสำนักรู้สึกดีใจจนแทบบ้าคลั่ง สายตาของเย่จายซิงนั้นเหมือนกำลังมองสมบัติหายาก

“อย่ากังวลไป มันไม่ใช่เรื่องเลวร้าย”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็ถามว่า “ยาเม็ดนี้มีผลทางด้านใด จายซิงเจ้ารู้หรือไม่?”

“มันมีผลต่อรากทิพย์ อาจจะนะ ข้าหมายถึงมันอาจจะพัฒนาในด้านคุณภาพของรากทิพย์”

นางกล่าวอย่างไม่มั่นใจ

เพราะซินเสียนบอกนางตอนนั้นว่ารากทิพย์ไม่ดี พรสวรรค์แย่ สมุนไพรเหล่านี้จึงปรากฏขึ้นในใจของนาง

แต่เมื่อนางพูดเช่นนั้นออกไป นอกจากผู้อาวุโสสามที่รู้สถานการณ์อยู่แล้ว ทุกคนต่างอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แทบจะยัดไข่หลายฟองเข้าไปได้

พัฒนารากทิพย์?

ชาตินี้ ก็มียาที่พัฒนารากทิพย์ด้วยหรือ?

เมื่อซินเสียนที่กำลังกลิ้งอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดได้ยินเรื่องนี้ อยู่ๆ นางก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดนางไม่เท่าไหร่เลย นางสามารถทนได้ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม!

นางกัดฟันล้างสมองของตัวเอง “ข้าไม่เจ็บแล้ว ไม่เจ็บเลยสักนิด!”

ทันทีหลังจากนั้นก็กลอกตาและหมดสติไปเพราะความเจ็บปวด

เย่จายซิง...

และจากนั้นก็มีลูกศิษย์ค่อยๆ หมดสติล้มลงกับพื้น

มีเพียงเย่เส้าเท่านั้นที่ยังคงกัดฟันยืนหยัด กัดจนเลือดออกมาแล้ว

ในที่สุด ราวกับเวลาจะผ่านไปหนึ่งชั่วยาม แต่จริงๆ แล้วมันแค่หนึ่งก้านธูป เย่เส้าถอนหายใจด้วยความโล่งอกและนั่งลงกับพื้น เหงื่อชุ่มไปทั้งตัวราวกับเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ

“เป็นอย่างไรบ้าง?”

เจ้าสำนักและผู้อาวุโสสามรีบถามด้วยความร้อนใจ

เย่เส้าไม่มีแรงเหลือแล้ว แต่เขาก็เพิ่มความแข็งแกร่งเพื่อเข้าไปสำรวจร่างกายของตัวเอง จากนั้นไม่นานดวงตาของเขาพลันเบิกกว้าง

“อาจารย์เจ้าสำนัก! ท่านลุงสาม! รากทิพย์ของข้ากลายเป็นธาตุสายฟ้าแปรรากทิพย์แล้ว!”

“อะไรนะ!”

“เป็นไปได้อย่างไร ก่อนหน้านี้ศิษย์พี่คือธาตุไฟรากทิพย์เดี่ยว แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแปรรากทิพย์ที่ดียิ่งขึ้นกว่าเดิมแล้ว”

ทุกคนต่างก็ตะลึงกันไปตามๆ กัน

เจ้าสำนักรีบหยิบลูกแก้วที่ใช้ทดสอบรากทิพย์ออกมา และให้เย่เส้าวางไว้บนมือ