บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 333

เจ้าสำนักมองดูทัณฑ์สายฟ้าบนเตาหลอมที่ฟากลงมาทีละสาย ผ่านไปเป็นเวลานานก็ยังไม่ได้สติกลับมา

โอสถไขกระดูกเยือก!

แม้แต่เขาก็ยังรู้ว่าการกลั่นโอสถไขกระดูกเยือกนั้นยากเพียงใด

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในเตาหลอมที่ใกล้จะกลายเป็นยานั้นคือโอสถไขกระดูกเยือกโบราณที่มีราคาแพง

ในเซียนเหอ โอสถไขกระดูกเยือกมีมูลค่าหลายสิบล้าน ยาเม็ดนี้ไม่มีโอกาสมายังสถานที่เล็กๆ แห่งนี้แน่นอน

แน่นอน แม้ว่าจะมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถจ่ายได้

ได้ยินมาว่า ราชายาไป๋หลี่จะหลอมโอสถไขกระดูกเยือกสามเม็ดต่อเดือนเท่านั้น และไม่รู้ว่ามีกี่คนที่ต้องเลือดตกยางออกเพื่อแย่งตำแหน่งสามตำแหน่งนี้

ถ้าในเตายาหลอมนี้เป็นโอสถไขกระดูกเยือกจริงๆ...

เช่นนั้นก็สามาร5ขายได้หินทิพย์ไม่น้อย!

กลิ่นฉุนที่โชยเข้าจมูกนี้แตกต่างจากกลิ่นโอสถเพิ่มทิพย์ ผ่านไปครู่หนึ่ง ทัณฑ์ยาก็จบลง หลังจากเย่จายซิงเก็บยา ก็เปิดฝาหม้อvอก

เจ้าสำนักและผู้อาวุโสสามชะโงกเข้าไปใกล้อย่างรวดเร็ว

“ยาสีฟ้า! ยาขั้นหก!”

“ไร้สิ่งสกปรก นี่มันเทพมากจริงๆ”

“แต่โอสถไขกระดูกเยือกเป็นเช่นนี้หรือ?”

เจ้าสำนักถามผู้อาวุโสสาม

ผู้อาวุโสสามไม่รู้จะตอบอย่างไร “ข้าจะรู้ได้อย่างไร จะว่าไปก็เหมือนว่าข้าจะเคยเห็นโอสถไขกระดูกเยือกอยู่นะ”

เย่จายซิงหลุดขำออกมา “ก็น่าจะเป็นโอสถไขกระดูกเยือกจริงๆ ไม่สู้เรียกซินเสียนมาลองดู”

โอสถไขกระดูกเยือกนี้ นางก็รู้สึกว่านางอาจจะเคยหลอมบ่อยๆ ตอนที่ยังไม่สูญเสียความทรงจำ เพราะมันดูคุ้นมือมากกว่าโอสถเพิ่มทิพย์

และนางก็สามารถคิดสูตรโอสถไขกระดูกเยือกนี้ออกมาได้ ก็เพราะแรงกระตุ้นจากซินเสียน

เจ้าสำนักเป็นคนไปเรียกซินเสียนมาที่นี่ จากนั้นก็ให้นางกินยานี้ลงไป

ซินเสียน “????”

ใบหน้าของนางตกตะลึง นางถูกเจ้าสำนักลากมาที่นี่โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

นางได้แต่มองไปที่เย่จายซิง “พี่เย่ ยาที่เจ้าสำนักให้ข้าลองเมื่อครู่นี้คืออะไรหรือ?”

“โอสถหลอมกระดูกเยือก ข้าเพิ่งกลั่นมันเสร็จ ไม่ต้องกังวล ข้าค่อนข้างมั่นใจ”

เย่จายซิงพูดกับนางด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของซินเสียน ก็เบิกกว้างทันที เหมือนกับอาการตกใจของผู้อาวุโสสามและเจ้าสำนักในตอนนี้

“โอ โอสถหลอมกระดูกเยือก?”

ซินเสียนหันไปมองเจ้าสำนักและผู้อาวุโสสามทันที “ใช่โอสถหลอมกระดูกเยือกที่ข้าคิดหรือไม่?”

“นอกจากสิ่งนี้แล้วจะมีสิ่งไหนอีก?” ผู้อาวุโสสามชี้ไปที่ใบหน้าของซินเสียนด้วยความตกใจทันที

“ขาวแล้วๆ เร็วขนาดนี้เลยหรือ”

“ซินเสียน กระบนหน้าเจ้าไม่มีแล้ว” เจ้าสำนักพูดด้วยความตื่นเต้น

ชายชราสองคนนั้นตื่นเต้นมาก พวกเขาดวงตาเบิกกว้างมาก เมื่อเห็นว่าใบหน้าของ ซินเสียนเปลี่ยนเป็นสีขาว กระหายไป ดวงตาที่ดำคล้ำก็ค่อยจางลงจนไม่มี ขาวอมชมพู ผมที่หยิกก็เริ่มนุ่มลื่นขึ้น

หน้าที่ยังดูเด็กก็หายไปเช่นกัน และร่างกายของนางก็ดูสวยขึ้น

แต่หน้าตานางไม่เปลี่ยน นางก็ยังเป็นนาง แต่ข้อบกพร่องบางอย่างได้หายไป

ร่างกายผอมลงมาก

“ไม่น่าเชื่อ! ที่แท้โอสถกระดูกเยือกนี้ก็ดีมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่บรรดาเศรษฐีในเซียนเหอต้องพากันแย่งซื้อจนเลือดตกยางออก!”

ผู้อาวุโสสามลูบเครา แล้วส่งเสียงจิ๊ๆ

“สำนักของพวกเราไม่มีความแข็งแกร่งจริงๆ ไม่มีภูมิหลังอะไร บางทีมันอาจจะถูกทำลายในวันหนึ่ง จายซิงพูดถูก เรามาเสริมความแข็งแกร่งของเราก่อน”

ตราบใดที่มีหินทิพย์ ทุกอย่างก็พูดง่าย

“ข้าจะไปใจกลางหนานโจวแล้วกัน หลังจากขายยาแล้ว ก็เชิญทหารรับใช้มาพิทักษ์ประตูภูเขา”

เย่จายซิงกล่าว

ทหารรับใช้ก็เทียบเท่ากับอันธพาล เพียงแต่ว่าการบ่มเพาะของทหารรับใช้นั้นต้องสูง หินทิพย์ที่จ่ายไปก็มาก และยากจะเชิญมาได้

การอุทิศนั้นเทียบเท่ากับพวกอันธพาล แต่ฐานการฝึกฝนของการอุทิศนั้นสูงกว่า และต้องใช้หินวิญญาณจำนวนมาก ดังนั้นจึงไม่ง่ายที่จะเชิญ

หลังจากเชิญทหารรับใช้เหล่านี้มาแล้ว พวกเขาก็ต้องให้คำสาบานต่อสวรรค์ เมื่อทำเช่นนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าทหารรับใช้จะไม่เอื้ออำนวยต่อสำนัก

คนเหล่านี้ ล้วนใช้เงินซื้อชีวิต และตราบใดที่ให้ราคาสูง อะไรก็พูดง่าย

เมื่อก่อนเจ้าสำนักไม่กล้าคิดเรื่องทหารรับใช้ แต่ตอนนี้ก็มีหินทิพย์บ้างแล้ว ก็พอจะยืนตรงได้แล้ว

เจ้าสำนักเป็นคนขยัน เขาเก็บยาเจ็ดเม็ดที่เหลืออย่างดี หยิบหนังสือนิทานขึ้นมาจากพื้น จากนั้นก็พูดกับผู้อาวุโสสามสองสามประโยค ก่อนจะตรงออกไปจากสำนัก

ถ้าไม่ใช่เพราะเมืองเซียวเหยาอยู่ห่างจากสำนักมากเกินไป เย่จายซิงก็อยากจะไปบ้าง

แต่ร่างกายของนางก็มีคำสาป ไม่มีทางจะห่างจากสำนักได้นานเลย

นางยังไม่รู้ว่าฉียวี่เจียและกัวเจียงสองคนก็อยู่ที่เมืองเซียวเหยา เป้าหมายก็เพื่อตามหากำลังเสริม เพื่อทำลายสำนักเฉียนคุน

เมื่อพวกเขากำลังจะเดินทางไปที่เมืองยวี่หลัว เจ้าสำนักก็มาถึงเมืองเซียวเหยา ปล่อยข่าวว่าขายโอสถหลอมกระดูกเยือก

ข่าวนี้ได้ดึงดูดความสนใจของฉียวี่เจียทันที

เมื่อเทียบกับการฆ่าคน ความงามนั้นสำคัญกว่า

ศิษย์พี่ลุ่มหลงสตรีของสำนักเฉียนคุนจนสับสน เวลาเดินก็ยังใจลอย รอให้นางกินโอสถหลอมกระดูกเยือก รับรองว่าต้องงดงามกว่าสตรีนางนั้นแน่นอน

นางคิดในใจด้วยความมั่นใจ