บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 41

เพลิงพิลึกขั้นห้าก็ไปทางเมืองศักดิ์สิทธิ์ ก็ไม่น่าจะมีดวงได้เจอกัน

ภายในจิตใจของเย่เจียหยูประหลาดใจอย่างมาก และยิ้มออกมาอย่างเบิกบานราวกับว่าจะมองเพลิงพิลึกอันบริสุทธิ์เป็นของในกระเป๋าตนเอง

นางเป็นกังวลว่าเซี่ยซือห้าวจะไม่เต็มใจที่จะออกเงิน จึงรีบกระซิบกับเขาอย่างนุ่มนวลสองสามคำ เกลี้ยกล่อมให้เขาอารมณ์ดีขึ้น ทำให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าเขามีโอกาสต่อตนเอง

“วางใจได้ น้องหยู ข้าจะต้องช่วยเจ้าเอาเพลิงพิลึกมาให้ได้แน่นอน ครั้งนี้จะต้องไม่มีผู้ใดมาแย่งเป็นแน่”

พอเซี่ยซือห้าวนึกถึงว่ามีความเป็นไปได้ที่จะแต่งนางเข้ามาในตระกูล ในอนาคตนางกลายเป็นนักกลั่นยาขั้นสูง นั่นก็เป็นเกียรติยศตระกูลเซี่ยของพวกเขาด้วยเช่นกัน ดังนั้นเขาก็เลยเต็มใจที่จะช่วยนางประมูลเพลิงพิลึกขั้นห้ามาให้ได้

บนเวที นักประมูลป่าวประกาศราคาด้วยเสียงสูงว่า

“เพลิงพิลึกขั้นห้าที่บริสุทธิ์ เริ่มต้นที่ราคาสองพันตำลึง ด้านล่างเริ่มประมูลได้”

พอราคานี้ประกาศออกไป คนที่อยากจะเข้าแข่งประมูลอยู่เดิมนั้นก็ใจหายกันเลยทีเดียว

แต่ว่าราคาก็เป็นไปตามที่ทุกคนคาดไว้เช่นกัน อย่างไรเสียเพลิงพิลึกขั้นห้าเป็นอะไรที่หาได้ยากยิ่ง ปริมาณก็น้อยนักจนยากที่จะอธิบายได้ ที่สำคัญก็คือเพลิงพิลึกที่มีปัญญามันช่างเจ้าเล่ห์และอันตรายมากเกินไป จับยากยิ่งกว่าลูกอสูรศักดิ์สิทธิ์เสียอีก

“สองพันหนึ่งร้อยตำลึง!”

“ข้าออกสองพันหนึ่งร้อยสามสิบตำลึง!”

“ข้าให้เพิ่มยี่สิบตำลึง!”

ในลานประมูลมีคนเพิ่มราคาไม่หยุดหย่อน ต่างเป็นอาจารย์กลั่นยาที่ขึ้นชื่อของเมืองหลวงกันทั้งนั้น

เซี่ยซือห้าวปล่อยให้คนอื่นเพิ่มราคากันไปสักพัก เขาไม่สามารถเริ่มพูดเป็นคนแรกสุดได้ เพื่อหลีกเลี่ยงหลังจากที่เขาพูดแล้วไม่มีใครกล้าเพิ่มราคาอีก ถึงตอนนั้นโรงประมูลจะไม่พอใจในตัวเขาเอาได้

ยังไงก็เป็นการเพิ่มแค่สิบตำลึงไม่ก็กี่สิบตำลึงเอง มันตัดสินอะไรไม่ได้หรอก

พอเห็นว่าถึงเวลาอันสมควรแล้วเขาจึงเอ่ยปากขึ้นช้าๆ ว่า

“ข้าออกสองพันแปดร้อยตำลึง”

“เจ้าพระยาเซี่ยเพิ่มราคาประมูลแล้ว!”

“เจ้าพระยามือหนักทีเดียว แค่คำเดียวก็เพิ่มไปห้าร้อยกว่าตำลึง เชื่อว่าไม่มีใครกล้าจะแย่งกับเจ้าพระยาแล้วล่ะ”

ผู้คนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ ต่างพากันคิดว่าเพลิงพิลึกขั้นห้าจะต้องตกไปอยู่ในมือของเซี่ยซือห้าวแน่นอน

แคว้นหงส์แดงเป็นเพียงแค่แคว้นเล็กๆ อาจารย์กลั่นยาไม่เยอะ หากเพลิงพิลึกขั้นห้าประมูลอยู่ที่เมืองศักดิ์สิทธิ์จะต้องประมูลได้ราคาที่ขัดแย้งกับความเป็นจริงแน่นอน จะเพิ่มไปสักกี่เท่าก็ไม่ใช่ปัญหา แต่ใครเรียกให้มายังแคว้นเล็กๆ ที่ห่างไกลเช่นนี้

เย่เจียหยูจู่ๆ ก็กำผ้าเช็ดหน้าในมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว ตัวสั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น

อีกแค่ประเดี๋ยวเดียวเพลิงพิลึกขั้นห้าก็จะเป็นของนางแล้ว เพียงแค่นางผนึกรวมเพลิงพิลึกได้แล้ว ระดับการกลั่นยาก็จะต้องเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน ไม่แน่ว่าอาจจะทะลุไปถึงขั้นอาจารย์กลั่นยาขั้น 3 ก็ว่าได้ กลายเป็นอันดับรองจากองค์หญิงหลิงหยุนที่มีพรสวรรค์ในการกลั่นยา

พี่สาวของนางเป็นนักสะกดวิญญาณที่มีพรสวรรค์ และนางเป็นอาจารย์กลั่นยาที่มีพรสวรรค์ พอรอไปถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์พวกนางก็ใช้ความสามารถของหญิงงามทั้งสองแห่งตระกูลเย่คว้าชื่อเสียงมาได้ และได้แต่งงานกับตระกูลที่มีฐานะ ในใจของนางนั้นคิดถึงความฝันอันสวยงามอยู่ มุมปากก็เลยค่อยๆ ยกขึ้น

“สามพันตำลึง!”

และในตอนนั้นเองเสียงใสสะอาดของหญิงสาววัยเยาว์ดังมาจากห้องรับรอง

แขวก!

เพราะว่าแรงมากเกินไป เล็บของเย่เจียหยูฉีกขาดออกเป็นซีกๆ เลือดไหลซึมออกมา แต่นางยังไม่รู้ตัว และดวงตาที่แฝงไว้ด้วยชั่วร้ายมองไปที่ห้องรับรองอย่างแน่นิ่ง

เสียงนั้นมันน้องสี่ของนางนั่นเอง คิดว่านางจะฟังไม่ออกเช่นนั้นหรือ!

เนื่องจากเสียงที่ดังออกมาจากห้องรับรองอย่างกะทันหันทำให้ลานประมูลขนาดใหญ่เงียบลงโดยฉับพลันจนได้ยินแม้แต่เสียงเข็มตก

จากนั้นผู้คนต่างพากันกระซิบกระซาบกันว่า

“ดูเหมือนว่าจะเป็นคุณหนูสี่เย่!”

“มีเพียงเย่จายซิงที่เข้าไปในห้องรับรองของอ๋องเซ่อเจิ้ง นอกจากนางจะเป็นใครไปได้ล่ะ?”

“นางเป็นแค่พวกไร้ความสามารถ จะเอาเพลิงพิลึกไปทำอะไรกัน?”

“ไม่แน่ว่าต้องการจะเรียกร้องความสนใจจากเจ้าพระยาเซี่ยก็เป็นได้ อ๋องเซ่อเจิ้งยังอยู่ข้างในเลยนะ นางช่างไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเลย”

“อ๋องเซ่อเจิ้งอาจจะไม่ชอบนาง นางอัปลักษณ์ขนาดนั้น แม้แต่ขอทานยังไม่อยากจะมองเลย”

“เซี่ยซือห้าวฟังเสียงกระซิบกระซาบต่างๆ นานา รอบๆ ตัวเขา ใบหน้าของเขาไม่สามารถปิดบังซ่อนเร้นความรังเกียจได้ เหตุใดเย่จายซิงจึงตามหลอกหลอนไม่หยุดหย่อนเสียที

ต้องเป็นเพราะเมื่อก่อนตนเห็นแก่หน้านาง ดังนั้นก็เลยได้คืบเอาศอกเช่นนี้!

แต่ในระหว่างที่เขากำลังพูดนั้นมันช่างเหมือนพวกที่มีอาการทางจิต ดูหล่อเหลาอย่างเหลือเชื่อ แฝงไว้ด้วยอารมณ์ด้านมืด ใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลที่สุดพูดคำพูดที่โหดร้ายที่สุดออกมา มีความน่าดึงดูดเป็นพิเศษอย่างคาดไม่ถึง ทั้งอันตรายแล้วก็น่าดึงดูดอย่างที่สุดเลย

ความต้องการครอบครองของเขาไม่ได้ธรรมดาเลย

และภายใต้คำพูดเมื่อครู่ของเย่จายซิงที่ได้ยินไปถึงหูของทุกคนที่อยู่ตรงนั้น และทุกคนก็พากันมองไปที่เซี่ยซือห้าวอย่างไม่รู้ตัว

เย่จายซิงนั้นไม่ได้ชอบเขาอยู่แล้ว นึกไม่ถึงเลยว่าเขายังคิดว่านางกำลังเรียกร้องความสนใจจากเขาอยู่ ช่างน่าอายจริงๆ เลย

สีหน้าของเซี่ยซือห้าวทั้งซีดทั้งเขียว กัดกรามจนเกือบจะราบเรียบเท่ากันแล้ว

นึกไม่ถึงเลยว่าเย่จายซิงนางจะเปลี่ยนใจได้เร็วเพียงนี้ ช่างเป็นหญิงที่แพศยาเสียจริง!

“เจ้าพระยา น้องสี่เอาเพลิงพิลึกขั้นห้าไปก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อันใด นางต้องจงใจจะเพิ่มมูลค่าของมันเป็นแน่ ท่านอย่าโมโหเลย เดี๋ยวไว้ข้าให้นางมาขอโทษท่าน”

เย่เจียหยูสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ หลายครั้งแล้วจึงกล่าวกับเซี่ยซือห้าว

ภายใต้ความหมายของคำพูดนั้นก็คือรีบประมูลเพลิงพิลึกมาให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน

นางกลัวว่าอ๋องเซ่อเจิ้งจะช่วยเย่จายซิง

เซี่ยซือห้าวกล่าวด้วยความโหดเหี้ยมว่า

“ข้าออกสามพันห้าร้อยตำลึง!”

เขาก็ไม่เชื่อว่าอ๋องเซ่อเจิ้งจะช่วยคนอัปลักษณ์อย่างเย่จายซิงเช่นนั้นครั้งแล้วครั้งเล่าได้

“สี่พันตำลึง”

เสียงที่เย็นชาของอ๋องเซ่อเจิ้งดังออกมาจากในห้องรับรอง

เซี่ยซือห้าวอ้าปากค้าง ป้ายไม้ที่เอาไว้เพิ่มราคาประมูลในมือถูกเขาบีบจนแหลกอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เย่เจียหยูโมโหจนเส้นเลือดในตาแทบแตก

คนที่อยู่ในลานประมูลทุกคนยิ่งตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม เหตุใดอ๋องเซ่อเจิ้งจึงให้ท้ายเย่จายซิงเช่นนี้ หรือว่าเขาจะสนใจในตัวนางแล้วจริงๆ?