พวกเขาพูดคุยกันอยู่ในห้องทรงพระอักษร หยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิง ก็เริ่มไปค้นหาสิ่งของในห้องคลังแล้ว จะกลับไปทั้งทีจะกลับไปมือเปล่าไม่ได้ ครั้งนี้ก็ยังคงเอาไปทั้งกระเป๋าใบใหญ่ใบเล็ก
รถม้าค่อยๆเคลื่อนวิ่งออกไปจากเมืองหลวง
ความเร็วนี้สำหรับพวกเขาทั้งบ้านเรียกได้ว่าค่อนข้างช้า
หลังจากที่พวกเขามาถึงทะเลสาบจิ้ง ก็กลับไปทั้งคืน ไปถึงทางนั้นเวลาเชื่อมต่อกันก็ยังคงเป็นตอนค่ำ
ไม่ต้องเรียกใครมารับ ตอนนี้ต่อให้อยู่ในป่าเขา การเรียกรถบริการก็สะดวกมาก อีกอย่างตรงที่มาถึงก็ไม่ถือว่าห่างไกลมาก
กลับไปถึงบ้าน คนแก่ที่บ้านให้การต้อนรับการมาถึงของลูกเขยด้วยมาตรฐานอย่างสูงที่สุด ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ จัดเตรียมน้ำชาแกงร้อนให้เป็นอย่างดี
สำหรับลูกสาวก็รักใคร่อย่างมาก แต่ลูกเขยลำบากกว่า
พวกเขาคิดถึงผู้นำในตอนนี้ ก็สามารถเข้าใจว่าลูกเขยต้องลำบากขนาดไหน
ดูแลประเทศหนึ่งประเทศ ไม่สบายเลยสักนิด
แต่หยู่เหวินเห้าก็กตัญญูอย่างมาก พูดคุยกับแม่ยาย ไปเดินเล่นกับพ่อตา ชดเชยการที่เจ้าหยวนไม่ได้อยู่ปรนนิบัติดูแล
หยู่เหวินเห้า มาบ้านหลังใหม่นี้ครั้งแรก
ได้เห็นโรงเรียนของหยู่เหวินหวงเป็นตึกสูงหลายชั้น มีหน้าต่างกระจกบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน วิวทิวทัศน์ด้านล่างงดงามอย่างที่สุด
ที่นี่สบายกว่าบ้านหลังเดิมอย่างมาก เขาชอบมาก
กระทั่งคิดว่า ตนเองก็สามารถซื้อสักหลัง ถึงตอนนั้นจะได้มาพักผ่อนกับเจ้าหยวน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสองคน แน่นอนว่าตอนที่กินข้าวก็ยังสามารถกลับมากินที่นี่ได้ ซื้อที่อยู่ใกล้ๆนี้ก็พอ
ความคิดนี้เมื่อคุยกับหยวนชิงหลิง หยวนชิงหลิงก็เห็นด้วย พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นก็ขายบ้านหลังที่อู๋ซ่างหวงพวกเขาซื้อก่อนหน้านี้ เพิ่มเงินส่วนต่างแล้วซื้อที่นี่หนึ่งชั้น ดีที่สุดคือซื้อบ้านเปล่า แล้วเราออกแบบตกแต่งเอง”
“ได้ อู๋ซ่างหวงพวกเขามา จะได้พักอยู่ที่นี่” หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นอย่างดีใจ
พวกคนเฒ่าต่างพูดว่าอยากมาอีก
ส่วนเรื่องตกแต่ง รอหลังจากประชุมผู้ปกครองเสร็จเรียบร้อยแล้ว ค่อยดูแบบ
การประชุมผู้ปกครองเป็นไปตามที่กำหนด
หยวนชิงหลิงไปโรงเรียนโค้ก หยู่เหวินเห้าไปโรงเรียนเซเว่นอัพ เพราะหยู่เหวินเห้าขับรถไม่เป็น ไปโรงเรียนเซเว่นอัพใกล้กว่า เดินไปก็ถึง
โรงเรียนมัธยมเซิ่งเย่ให้ความสำคัญกับการประชุมผู้ปกครองระดับชั้นมัธยมที่หกครั้งนี้มาก จัดเตรียมการตั้งแต่เช้า ประชุมกันในหอประชุมใหญ่ก่อน จากนั้นก็แยกย้ายไปตามห้องเรียนให้ครูประจำชั้นรายงานสถานการณ์การเรียนของพวกเด็กๆตั้งแต่เปิดเรียนมาจนถึงตอนนี้ ควรชื่นชมก็ชื่นชม ควรให้กำลังใจก็ให้กำลังใจ
ก่อนกลับโรงเรียน เซเว่นอัพก็ให้พ่อดูแผนที่ของโรงเรียนก่อนแล้ว บอกเขาว่าหลังจากเข้าไปแล้วต้องไปที่ไหนก่อน ต้องเซ็นชื่อด้วย หลังจากประชุมในหอประชุมเสร็จแล้ว ก็ไปที่ห้องเรียนของเขา ทั้งหมดล้วนมีภาพสัญลักษณ์บอกทาง
หยูเหวินเห้าดูอย่างเข้าใจชัดเจน
วันนี้เขาใส่กางเกงยีนกับเสื้อเชิ้ต ท่าทางสบายอย่างมาก ตัดผมสั้น แต่ก็ยังยาวกว่าผู้ชายทั่วไปอยู่บ้าง แลดูค่อนข้างมีความเป็นศิลปิน ตัวสูงหล่อเท่ ท่าทีไม่ธรรมดา เมื่อเข้ามาในโรงเรียน ก็ดึงดูดสายตาผู้คนเป็นจำนวนมาก
ไม่นานก็มีคนดูออกว่าเขาหน้าตาคล้ายหยู่เหวินหวงผู้เรียนเก่ง ทุกคนต่างคาดเดา คนนี้คือพี่ชายของหยู่เหวินหวงหรือเปล่า? ทำไมพี่น้องกันถึงได้หน้าตาดีขนาดนี้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
OMG ไม่คิดว่าจะอ่านจบ 2105 หน้าสุดปัง เรื่องสนุกมาก ดำเนินเรื่องได้น่าติดตาม มีความเรียลจนบางตอนมีน้ำตาซึมตามเพีาะความประทับใจ สนุกมากจริงๆทอยากให้มีภาคลูกไปบ้าง...
กลับมาอ่านอีกครั้ง สนุกจริง...
สนุกมากค่ะ มีต่อไหมคะ...
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...