บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1935

ความปีติยินดีอย่างท่วมท้นของเสี่ยวหม้ายปรากฏให้เห็นบนใบหน้าทั้งหมด มู่หร่งกงกงเติมที่ตามมาด้วยอยากจะพูดอะไรบ้าง แต่หันหลังไปมองเห็นเจ้าหญิงสุดที่รักของเขาหลบอยู่ตรงระเบียง แล้วก็คิดถึงเมื่อกี้เจ้าหญิงถูกคุณชายเสี่ยวหม้ายมองเมิน ไม่แม้แต่จะไปทักทาย ไม่รู้ว่าเจ้าหญิงจะเสียใจไหม?

อันดับภายในใจของมู่หร่งกงกง เจ้าหญิงกวากวาอยู่อันดับหนึ่ง ความทุกข์ความดีใจของนางเขาล้วนให้ความสำคัญทุกอย่าง ดังนั้นจึงไม่ทันได้สนใจสองคนนี้แล้ว รีบกลับไปปลอบใจเจ้าหญิง

ตายแน่แล้ว เจ้าหญิงถูกมองเมิน คุณชายเสี่ยวหม้ายคนนั้นยังไงก็ไม่ใช่คนดี

รอเมื่อเขากลับไปถึงตรงระเบียงแล้วเห็นเจ้าหญิง กำลังจะพูดทักทาย กลับถูกมือด้านข้างเอื้อมออกมา คว้าแขนของเขาไว้ แล้วก็ได้ยินเสียงองค์ชายรัชทายาทพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “กงกง รีบซ่อนตัวไว้ พวกเราจะแอบดู”

แล้วเขาค่อยเห็นว่าองค์ชายรัชทายาทกับองค์ชายรองก็อยู่ด้วย ทั้งสามคนหรี่ตามองออกไปไกล มู่หร่งกงกงรีบหลบอยู่ข้างหลังพวกเขา กลับไม่คิดว่าข้างหลังพวกเขายังมีคนอยู่ เมื่อหันกลับไปดูอีกครั้ง โอ้.....ฮ่องเต้ฮองเฮา สวีอีกับฮูหยินสวีอีล้วนอยู่ด้วย

ดวงตาแต่ละคู่ ราวกลับไปประกายความสว่างไสวจ้องมองดูทางนั้นอย่างไม่ละสายตา

ทางด้านนั้น ชายหนุ่มกับหญิงสาวเดินอยู่ในอุทยานอวี้ฮัวทั้งสองเดินเคียงคู่กัน เสี่ยวหม้ายบดบังกั่วเอ๋อไว้ทั้งหมด แสดงว่าฝีเท้าของทั้งสองคนเดินไปพร้อม ๆ กัน

เสี่ยวหม้ายไม่คิดว่าจะได้เจอโดยบังเอิญ จึงไม่ได้เตรียมตัวว่าจะพูดคุยอะไรกัน โดยเฉพาะหลังจากที่เห็นนางแล้วก็ตื่นเต้นอย่างมาก วันนั้นไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ ยังไงที่นี่ก็เป็นในพระราชวัง รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอย่างบอกไม่ถูก

เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรก่อน จึงเชื้อเชิญให้เดินเล่นชมดอกไม้ ครุ่นคิดอย่างหนักเพื่ออยากหาเรื่องคุยกัน แต่ก็หาไม่เจอ

ราวกับไม่ว่าจะพูดเรื่องอะไรก็แลดูไร้เดียงสามาก

แต่เดิมกั่วเอ๋อก็รู้ก่อนแล้วว่าพวกเขาจะได้เจอกัน ถึงแม้เมื่อกี้จากค่อนข้างไม่ทันตั้งตัว แต่ตอนนี้ได้สติกลับมาแล้ว ในใจของนางค่อนข้างโล่งอก เห็นเขาไม่พูดอะไรจึงพูดขึ้นว่า “ได้ยินว่าคุณชายกำลังเตรียมสอบ ไม่รู้ว่ามีความมั่นใจไหม?”

เสี่ยวหม้ายพูดออกมาว่า “จอหงวน มุ่งมั่นที่จะต้องชนะ”

พูดเสร็จแล้วก็ค่อนข้างเสียใจ แม่นางจะเห็นว่าเขาไม่ประมาณตนไหม

แต่แม่นางก็ไม่ได้แลดูมีท่าทีแปลกไป ไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ กลับหน้าแดงขึ้นมา

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือเมื่อกั่วเอ๋อได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็คิดเป็นอีกประโยคหนึ่งอย่างไม่รู้ตัวว่า แต่งงานกับเจ้า มุ่งมั่นที่จะต้องสำเร็จ

เพราะเมื่อสอบได้จอหงวน หวู่ปายปายก็จะให้แต่งงาน

สารภาพรักอย่างตรง ๆ เช่นนี้ หญิงสาวจะไม่หน้าแดงได้อย่างไร?

ตรงที่ไกลออกไป คนที่หูดีที่สุดในกลุ่มเริ่มบ่นพึมพำขึ้นมาแล้วว่า

เขาก็ไม่อยาก แต่ความตระหนี่ของตระกูลหยู่เหวิน เหมือนจะฝังอยู่ในกระดูกแล้ว

“ไม่ต้องคุยกัน พวกเขาคุยกันแล้ว เราตั้งใจฟังให้ดี” ดวงตาทั้งคู่ของสวีอีจ้องมองด้านหน้า ตั้งใจฟังอย่างแน่วแน่

ทุกคนรีบรวบรวมสติ แล้วหันไปมองพร้อมกัน

แล้วก็ได้ยินถังกั่วเอ๋อ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงชื่นชมว่า “จริงหรือ? ดาบเล่มนั้นของเจ้าเจ้าทำขึ้นมาเองหรือ? ข้ายังคิดว่าเจ้าซื้อกลับมา เจ้าเก่งขนาดนี้เลยหรือ แม้แต่อาวุธก็หล่อขึ้นมาเอง”

หาหัวข้อที่สามารถคุยกันได้อย่างเหมาะสมแล้ว เสี่ยวหม้ายแลดูดีใจอย่างมาก แววตาเต็มไปด้วยความสดใส พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่เพียงแค่ดาบ อาวุธที่เจ้าเห็นในวันนั้น ส่วนใหญ่แล้วล้วนเป็นข้าหล่อขึ้นมาเอง อาจารย์ที่สอนฝีมือการต่อสู้ให้กับข้าเป็นคนหลงรักอาวุธ เขารักชอบการทำอาวุธ เขายังเคยเป็นอาจารย์หล่ออาวุธในกรมทหาร ขณะที่เขาสอนข้าฝึกฝีมือการต่อสู้ก็จะสอนการหล่ออาวุธไปด้วย”

“งั้นเจ้ามีโรงงานหล่อเป็นของตัวเองไหม?” สายตากั่วเอ๋อเป็นประกายสว่างไสวยิ่งกว่าแสงอาทิตย์แล้ว

เสี่ยวหม้ายพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “มี เจ้าอยากไปไหม? วันหลังข้าพาเจ้าไปดู”

ถังกั่วเอ๋อแทบอดไม่ได้ที่จะกระโดดขึ้นมาเพราะดีใจ แต่ยังคงยับยั้งความตื่นเต้นไว้ในใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าอยากไปมาก อยากไปมาก”

เสี่ยวหม้ายมองดูหญิงสาวที่ดีใจขนาดนี้ ความปีติยินดีในใจยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ดีมากเลย ในที่สุดก็หาสิ่งที่รักร่วมกันได้แล้ว ต่อไปไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีเรื่องอะไรคุยกันแล้ว