บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1948

หยวนชิงหลิงคิดว่า ทำไมคนถึงเชื่อว่าในโลกมีเทพเทวดา? ไม่ใช่เพราะพวกเขาเคยเห็น แต่พวกเขาอยากให้มีพลังอย่างหนึ่ง อยู่ในสถานที่ที่พวกเขามองไม่เห็น และพลังนี้ก็มีอยู่อยู่ไปทั่ว สามารถมองเห็นทุกข์และความชั่วในโลก

ตอนที่เจ๋อหลานพูดออกมาว่า นางสามารถมองเห็นคดีฆาตกรรมในตัวคน นางเลือกที่จะเชื่อว่าเจ๋อหลานถูกเลือกโดยพลังบางอย่าง

นางไม่สนับสนุนให้ใช้ความรุนแรงจัดการความรุนแรง แต่สามารถช่วยเจ๋อหลานหาคนที่เหมาะสมไปจัดการเรื่องพวกนี้

นางสามารถเติมช่องว่างที่ว่างเปล่าได้บ้าง

เจ๋อหลานไม่รู้ว่าแม่หมายความว่าอย่างไร แต่ดูเหมือนแม่มีแผนการไว้แล้ว

ต่อมาแม่ลูกก็ยังคุยกันอีกเยอะแยะ แต่ก็ล้วนไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้

รอเมื่อเจ้าห้ากลับมา หยวนชิงหลิงที่รับปากว่าจะไม่เล่าเรื่องลูกสาวให้กับเจ้าห้าฟัง ก็เล่าเรื่องความในใจของลูกสาวออกมาทั้งหมด

หลังจากหยู่เหวินเห้าฟังแล้ว ขมวดคิ้วอยู่เนิ่นนาน สีหน้าค่อนข้างจริงจัง

เนิ่นนานค่อยเงยหัวขึ้นมามองดูหยวนชิงหลิง พร้อมพูดขึ้นว่า “กวาเอ๋อร์ไม่ให้เจ้าเล่าให้ข้าฟัง เจ้าก็ยังเล่า เห็นได้ชัดว่ามีความจริงอย่างหนึ่ง อย่าไว้ใจให้แม่เก็บความลับให้ลูกๆ”

“……” หยวนชิงหลิงมองดูเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “แค่นี้?”

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นว่า “ข้าจะร่างฎีกามอบอำนาจฉบับหนึ่งให้ขับนาง ในทางโลก มีคำสั่งอำนาจของกษัตริย์ ในส่วนที่เจ้าพูดถึงเจ้าแห่งนรก เจ้าสามารถไปขอมอบอำนาจมาได้ ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว นางอยากทำก็ไปทำเถอะ แต่นางต้องรู้จักความเหมาะสม เรื่องพวกนี้เจ้าไปพูดกับนาง อาศัยเพียงนางพูดว่ามีความรู้สึกรู้ว่าคนคนหนึ่งมีคดีฆาตกรรม แล้วจะเอาชีวิตของคนอื่น ไม่เพียงพอที่จะพูดโน้มน้าวข้าได้”

“เจ้าวางใจ เจ้าแห่งนรกที่ข้าพูดถึง สามารถยืนยันได้” หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมพูดขึ้น

เดิมคิดว่ายังต้องพูดโน้มน้าวเจ้าห้า ยังไงตอนนี้ก็กำลังพูดถึงลูกสาวสุดที่รักของเขาจะไปกระทำเรื่องฆ่าคนตาย เขาจะไม่ลุกขึ้นมาตะโกนร้องคัดค้านหรือ?

กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะยอมตกลง ช่างเหลือเชื่อจริงๆ

จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “เจ้ายอมตกลงแบบนี้แล้วหรือ? ข้ายังคิดว่าเจ้าจะปฏิเสธเสียอีก?”

หยู่เหวินเห้ายักยิ้มที่มุมปาก “ความในใจของข้ายากที่จะคาดเดา เจ้าเดาผิดแล้ว”

“ทำไมหรือ?” หยวนชิงหลิงแปลกใจจนไม่อยากพูดโต้เถียงกับเขา

“เพราะนางเป็นลูกสาวของข้าหยู่เหวินเห้า นางจะไปจัดการกับคนชั่วร้าย รักษาความถูกต้อง นั่นก็เป็นหน้าที่ของเจ้าหญิง ไม่เช่นนั้นจะไม่เป็นการทำให้ประชาชนผิดหวังที่ให้การการสนับสนุนหรือ?”

“เอ่อ จุดเด่นมีเยอะมาก มีรูปงาม น้ำเสียงไพเราะ เป็นกษัตริย์ที่ดีฉลาดหลักแหลม เป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดี ยังมีความกตัญญู มีความชอบธรรม ให้พูดถึงจุดเด่นของเจ้าพูดเป็นชั่วโมงก็พูดไม่หมด เราไปทานข้าวกันก่อน”

“ไม่รีบ เจ้าพูด 1 ชั่วโมง ข้าก็จะฟัง 1 ชั่วโมง เจ้าพูดต่อ” หยู่เหวินเห้าดึงนางไว้ ด้วยหัวใจที่เบิกบาน

ไม่ได้ยินภารยาพูดชมเขามานานมากแค่ไหนแล้ว? หาโอกาสได้ยากมาก

“เอ่อ ยังมีอีกก็คือสวมเสื้อผ้ามีรสนิยม ฝีมือการต่อสู้สูงส่ง อารมณ์ขัน โรแมนติก....”

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นด้วยดวงตาเป็นประกายว่า “ยังมีอย่างอื่นอีกไหม? อย่างเช่นเรื่องบนเตียง ข้ากระทำได้ดีไหม? ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินพี่รองพูดว่า......”

เขาทาบริมฝีปากลงไป กระซิบพูดข้างหูหยวนชิงหลิง

หยวนชิงหลิงเอื้อมมือออกมา ใช้พลังจิต ไม้ปราบผัวปรากฏในมือของนาง จับไว้แล้วก็ตีบนฝ่ามือเบาๆ ำอมยิ้มมองดูเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าพูดเสียงดังหน่อย”

รอยยิ้มดีใจของหยู่เหวินเห้าหุบลงทันที พร้อมพูดขึ้นว่า “เอ่อ นำอาหารเข้ามา นำอาหารเข้ามาได้แล้ว”