บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 468

มือใหญ่ๆข้างหนึ่งยื่นออกมาจากด้านหลังของสวีอี จากไหล่ตกลงไปถึงที่หน้าอกของเขา ห้านิ้วกางออกคลุมเสื้อของเขาแล้วออกแรงบิดและดึงเข้ามาทันที สวีอีโดนบิดหมุนถูกกระชากหมุนเข้ามาด้านในผ้าม่านทันที เขารีบหันหน้า “ไม่สมควรดูขอรับ ไม่สมควรดูขอรับ!”

หยู่เหวินเห้าออกหมัดเล็งไปที่ตรงตาทั้งสองข้างของเขา ระเบิดตะโกนเสียงหนึ่ง “แม่งเอ๊ยกระดาษที่เขียนผิดเอาทิ้งไปไม่เป็นหรือ? บนพื้นมีถังขยะเจ้ามองไม่เห็นหรือไง? เจ้าไม่ทิ้งยังวางทิ้งไว้โต๊ะอย่างเช่นของสำคัญล้ำค่าอีก? เจ้าตั้งใจทำให้ข้าหยิบผิด? ที่แท้ชื่อเล่นทั้งสามชื่อคือเจ้าใต้เท้าสวีตั้ง?”

สวีอีกุมดวงตา รีบสารภาพผิด “เข้าใจผิด เข้าใจผิดฉากหนึ่ง ทั้งหมดเป็นการเข้าใจผิดขอรับ ตอนนี้ยังทัน ท่านอ๋องท่านรีบไปหาอ๋องชินลุ่ยขอรับ”

“หาอะไร? ล้วนเขียนในแผนภูมิหยกหมดแล้ว” หยู่เหวินเห้าเดือดดาลสุดขีด ใช้นิ้วมือชี้หน้าผากของเขา “หลังจากนี้เจ้าจะทำการ พกสมองหน่อยได้หรือไม่?”

“ขอรับ ขอรับ ขอรับ!” สวีอีกล่าวอย่างรีบร้อน

หยวนชิงหลิงถอนหายใจ “ช่างเถอะ ตอนนี้ท่านไปโมโหอะไรใส่เขาล่ะ? เป็นท่านเองที่หยิบผิด ท่านเห็นว่าชื่อนั่นผิดปกติแล้วทำไมไม่มาถามข้า?”

หยู่เหวินเห้าเตะไปบนก้นของสวีอี “ไปซะเจ้าโง่”

สวีอีเหมือนได้รับการอภัยโทษรีบหนีบหางแล้วไสหัวออกไปแล้ว

สวีอีหลังจากนั้นเป็นเวลานาน เมื่อเห็นตัวเล็กทั้งสามล้วนแสดงความเมตตาและความอ่อนโยน ชื่อ เป็นเขาตั้งนี่

ความโกรธของหยู่เหวินเห้ายังลดลงไม่หมด แต่ทำได้เพียงใบหน้าที่มีความรู้สึกผิดต่อหยวนชิงหลิง “ขอโทษ เรื่องนี้เป็นข้าที่ไม่ได้ทำให้ดี”

หยวนชิงหลิงหันหน้าเข้าไป หลังจากพยายามเค้นรอยยิ้มออกมาแล้วก็หันกลับมา “ไม่เป็นไร อันที่จริงซาลาเปาเอย หมั่นโถวเอย ข้าวโพดอะไร เป็นดั่งที่พระชายาอ๋องชินลุ่ยกล่าวไว้จริงๆ ไพเราะคล่องปาก อีกทั้ง ยังสะดวกในการแยกแยะใหญ่เล็กอีกด้วย”

หยู่เหวินเห้าซาบซึ้ง “หยวน เจ้าชั่งเข้าอกเข้าใจจริงๆ” ครั้นแล้วก็กอดหยวนชิงหลิงไว้ทันที

ใบหน้าของหยวนชิงหลิงที่กำลังร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า ยังจะสามารถทำอะไรได้อีก? ฆ่าเจ้าหรือ? ฆ่าสวีอีหรือ?

แต่ว่า ต้องพูดกับสวีอีประโยคหนึ่งจริงๆ ทำความเข้าใจการแยกประเภทของขยะหน่อย

พระญาติเชื้อพระวงศ์ทยอยมาถึง

ด้านนอกรายงานตลอด “อ๋องซุนพระชายาซุนเสด็จ!”

“อ๋องหวยเสด็จ!”

“พระชายาจี้เสด็จ!”

“อ๋องฉีชายารองหยวนเสด็จ!”

“อ๋องอานพระชายาอานเสด็จ!”

“เจ้าหญิงเหวินจิ้งและราชบุตรเขยเสด็จ!”

“เจ้าหญิงโล่ผิงเสด็จ!”

“องค์หญิงพระองค์ใหญ่เสด็จ!”

“จวิ้นอ๋องอันซื่อจื่อท่านชายชิงหยางและเสี้ยนจู่ส้วงหนิงเสด็จ!”

“......”

ยังไม่ถึงตอนเที่ยง คนแทบจะเต็มทั้งจวนแล้ว

ก่อนหน้านี้มีข่าวแพร่ออกมา บอกว่าฮ่องเต้ต้องการแต่งตั้งอ๋องฉู่เป็นรัชทายาท ดังนั้น ก่อนหน้านี้คนที่ไม่ค่อยใกล้ชิดมากกับหยู่เหวินเห้า วันนี้ล้วนมาแล้ว

คนกลุ่มหนึ่งไปดูเด็กๆ คนกลุ่มหนึ่งไปเยี่ยมหยวนชิงหลิง คนกลุ่มหนึ่งอยู่ด้านนอกขอเคล็ดลับการมีบุตรแฝดสามกับหยู่เหวินเห้า

เพราะยังมีประเพณีการจัดงานเลี้ยงครบหนึ่งเดือน ดังนั้นอาบน้ำให้ทารกหลังจากคลอดสามวันไม่ได้จัดงานเลี้ยง ด้วยเหตุนี้ ขนมหวานทานเล่นแต่ละชนิดก็จำเป็นต้องจัดวางไว้

เสียนเฟยก็หัวเราะแล้ว นางยืนขึ้นเดินไปข้างกายของกุ้ยเฟย “มา ให้ข้าอุ้มหน่อย”

กุ้ยเฟยเอาทารกให้นาง “ได้ เอาพระราชนัดดาที่ล้ำค่าให้เจ้าอุ้ม ชั่งน่าปีติยินดี ยิ้มขึ้นมาชั่งน่ารักนักแล้ว”

เสียนเฟยอุ้มมา หัวเราะดีอกดีใจในพริบตา “ข้าดูหน่อย โอ้ ก็เหมือนเจ้าห้าตอนเด็กๆเป๊ะๆ......”

“อุแว้อุแว้อุแว้!” ทารกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็ร้องไห้เสียงดังขึ้นมา

เสียนเฟยรีบโยกเบาๆแล้วปลอบ “เด็กดี เด็กดี ไม่ร้อง ไม่ร้อง”

เสียนเฟยยิ่งปลอบ ทารกก็ร้องไห้เสียงดังยิ่งขึ้น อีกทั้งร้องไห้จนเรียกได้ว่าปานจะขาดใจ ใบหน้าน้อยๆร้องไห้จนม่วงแล้ว

ไทเฮามองดูแล้วสงสารจนแทบไม่ไหว รีบกล่าว: “เจ้าอุ้มเป็นหรือไม่? รีบอุ้มมา”

เสียนเฟยกล่าว: “เสด็จแม่ หม่อมฉันปลอบเขาก็ดีแล้วเพคะ”

นางปรับท่าทางการอุ้ม ยื่นมือออกมาตบหลังของทารกเบาๆ ในปากก็ฮัมเสียงปลอบพลาง แต่เสียงร้องไห้นั่นก็คือไม่ได้หยุดลง ได้ยินเสียงนั่น ร้องไห้จนแทบจะหมดลม

ไทเฮาร้อนใจจนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้แม้แต่ฮ่องเต้หมิงหยวนก็นั่งไม่ติดแล้ว ยืนขึ้นมาแล้วกล่าว: “มาให้ข้า!”

เสียนเฟยทำได้เพียงเอาทารกให้เขา “ฝ่าบาท อาจจะเป็นเพราะหิวแล้วเพคะ ท่านก็ปลอบไม่ได้.......”

คำพูดของนางยังไม่ทันสิ้นสุด ก็เห็นทันทีที่ทารกผ่านมือไป ขณะที่อยู่ในอ้อมแขนของฮ่องเต้หมิงหยวนก็หยุดร้องไห้ทันที ไม่เพียงหยุดร้องไห้ ยังยิ้มทั้งน้ำตาให้ฮ่องเต้หมิงหยวนอีกด้วย

ทารกที่ไม่มีฟัน ยิ้มขึ้นมากลับมีประสิทธิภาพในการรักษาที่สุด

กุ้ยเฟยหัวเราะขึ้นมาเสียงหนึ่งอย่างอดกลั้นไม่ได้ “นี่เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเด็กน้อยนี่ใครอุ้มก็ไม่ร้อง พอเสียนเฟยเจ้าอุ้มก็ร้องไห้แล้ว? นี่คือไม่มีวาสนาน่ะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน