หยวนชิงหลิงคิดแล้วก็เอ่ย “พฤติกรรมของคนคนหนึ่ง บางครั้งก็พัวพันอยู่กับวัยเด็ก เจ้าต้องให้คนไปสืบเรื่องของหงเย่ทุกอณู” ถ้าอยากมองคนหนึ่งให้กระจ่างก็ต้องรู้ทุกเรื่องของเขา แล้ววิเคราะห์รูปแบบพฤติกรรมของเขาจากเรื่องที่เขาประสบ
“หลายวันก่อนข้าให้ท่านชายสี่ไปจัดการแล้ว อีกไม่กี่วันคงได้เรื่อง” ความคิดของหยู่เหวินเห้าเหมือนกับนางแบบไม่ได้นัดหมาย
หยวนชิงหลิงพยักหน้า “งั้นก็ให้พวกเขาไปจัดการก่อนแล้วกัน ยังไงช่วงนี้หงเย่ก็ไม่แน่ว่าจะมาเมืองหลวง จริงสิ หนานเจียงทางนั้นยังไม่ถึงเหรอ?”
ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าคนหนานเจียงที่สืบเข้าเมืองหลวงมาแล้ว ทำไมจนถึงตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอีกล่ะ? หยวนชิงหลิงรู้สึกเหมือนทุกเรื่องอัดอั้นอยู่ในหัว พร้อมจะระเบิด
“มีคนที่เป็นสายสืบอยู่ทั่วเมืองหลวง แต่ถูกคนของเราจับตาตรวจสอบฐานะอย่างละเอียดแล้ว สำหรับคนหนานเจียงที่มาเมืองหลวงหลังจากมีข่าวแพร่สะพัด ข้าได้ตั้งด่านไว้ที่เมืองลวี่ คนที่เข้าเมืองหลวงต้องถูกตรวจตรงนั้นก่อน ฉะนั้นแค่มีคนหนานเจียงที่ฐานะไม่แน่ชัดมาก็จะถูกกักตัวไว้ รอตรวจสอบแน่ชัดแล้วค่อยปล่อยตัวไป ตอนนี้คนที่กักตัวไว้ส่วนมากก็เป็นคนเจียงเป่ย ทางเจียงหนานมีเหมือนกัน แต่ไม่มาก ”
แผนของหยู่เหวินเห้าคือกักตัวไว้ก่อน ให้เจ้าหยวนคลอดให้เรียบร้อย จะได้ไม่เกิดเรื่องตอนที่นางคลอดลูก ช่วงนี้หัวใจเขาก็ไม่ค่อยดี รับความกระทบกระเทือนไม่ไหว
พอถามถึงสถานการณ์ทางซาลาเปาที่กลับมาบอก หยวนชิงหลิงก็พูดแค่ว่าปกติทุกอย่าง อย่างอื่นไม่ได้พูดถึง ช่วงนี้เขายุ่งจนหัวหมุน นางไม่อยากให้เขากังวลเรื่องนี้อีก อีกอย่าง ตอนนี้สถานการณ์ก็เหมือนจะไปในทิศทางที่ดี
รอให้นักพรตฟางหยวนพักผ่อนหายดีแล้ว หยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงก็เชิญเขามานั่งที่ศาลา ถวายน้ำ ถวายขนม ถึงสีหน้านักพรตฟางหยวนยังขาวซีดอยู่ แต่ก็ดีกว่าตอนที่มาถึงจวนใหม่ๆ มากแล้ว
“ท่านนักพรตดีขึ้นแล้วหรือยัง?” หยวนชิงหลิงมองเขาแล้วถาม ไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์อาของนักพรตยู่ซวีจริงๆ
“ขายหน้ากับพระชายาแล้ว” นักพรตฟางหยวนเคอะเขินเล็กน้อย หนทางมาเมืองหลวงไม่ไกล แต่เมาหนักมาก น่าขายหน้าจริงๆ
หยวนชิงหลิงหัวเราะ แล้วรินชาให้เขา “ไม่หรอกค่ะ หลายๆ คนก็เมารถเหมือนกัน ไม่น่าอายอะไร”
นักพรตฟางหยวนมองหยวนชิงหลิง เก็บกิริยา “ได้ยินหลานชายกระหม่อมว่าพระชายาสนใจเรื่องทะเลสาบจิ้งมากหรือพ่ะย่ะค่ะ ไม่ทราบว่าพระชายาทราบเรื่องทะเลสาบจิ้งมากน้อยแค่ไหน?”
“ไม่ทราบเลย!” หยวนชิงหลิงกล่าว
นักพรตฟางหยวนชะงัก ร้อนใจขึ้นเล็กน้อย เดิมเขาก็มาเพื่อขอคำชี้แนะ “ไม่ทราบเลย? แต่ยู่ซวีบอกว่าพระชายาสนใจเรื่องที่กระหม่อมหายไปจากทะเลสาบจิ้ง แล้วก็กลับมาจากที่นั่น แถมยังเหมือนทราบอะไรด้วย”
หยวนชิงหลิงจึงถาม “ท่านนักพรตเคยลงทะเลสาบจิ้งไปกี่ครั้งแล้วหรือ?”
“สองครั้งพ่ะย่ะค่ะ!”
หยวนชิงหลิงถามอีก “แล้วสองครั้งนี้ท่านไปที่ใดมา? หรือว่าไปปีไหนมา?”
นักพรตฟางหยวนตะลึง “พระชายาทรงทราบ! ทรงทราบความลับของทะเลสาบจิ้ง ท่านทราบใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ?!”
หยวนชิงหลิงส่ายหน้า “ข้าไม่ทราบ ข้าไม่เคยลงทะเลสาบจิ้งมาก่อน”
“เช่นนั้นท่านรู้เรื่องพวกนี้มาได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?” นักพรตฟางหยวนฉงนใจ “หรือว่ายังมีที่อื่นที่ไปได้?”
หยวนชิงหลิงส่ายหน้าเหมือนกัน “ท่านนักพรตบอกข้าก่อนดีกว่า ว่าสองครั้งที่ลงทะเลสาบจิ้งไปที่ใดมา และปีไหนบ้าง?”
นักพรตฟางหยวนลังเลแพล็บหนึ่ง “เออ...กระหม่อมไม่ได้มุสาหลอกลวง เพียงแต่...มีเรื่องอัศจรรย์เช่นนี้จริงๆ แน่นอนว่าพูดแบบนี้คงไม่มีใครเชื่อ และองค์รัชทายาทกับพระชายาก็อาจไม่รู้จักสถานที่พวกนี้ด้วย กระหม่อมขอพูดตามตรงแล้วกัน ครั้งแรกไปที่เมืองก่วง ปี1998 อยู่มาสิบวัน ครั้งที่สองก็ไปเมืองก่วง เป็นปี 2008 อยู่มาเจ็ดวัน”
หยู่เหวินเห้าตะลึงงัน “เมืองก่วงปีอะไรนะ?!”
นักพรตฟางหยวนอธิบายไปแบบเงอะๆ งะๆ “คือปีอะนะ เป็นปีที่พวกเขาเรียกกัน ที่จริงกระหม่อมก็ไม่ค่อยทราบเหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ”
“ตอนนั้น...” ความทรงจำของนักพรตฟางหยวนก็ไม่ชัดเหมือนกัน “ตอนนั้นอย่างกับฝัน กระหม่อมจำไม่ค่อยชัด แต่ดูแล้วก็น่าจะเป็นแสงจันทร์ส่องเข้ามานั่นแหละพ่ะย่ะค่ะ”
หยวนชิงหลิงเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน เอ่ยถาม “แล้วหลังจากที่ท่านกระโดดลงไป ก็ปรากฏตัวที่เมืองก่วงเลยหรือ?”
ถ้าพูดว่าผานางแอ่นกับทะเลสาบจิ้งเป็นจุดเชื่อมมิติเวลา เช่นนั้นเขาก็น่าจะปรากฏตัวที่ผานางแอ่น ไม่ใช่ที่เมืองก่วง
“พ่ะย่ะค่ะ บนเขาเมฆขาวเมืองก่วง” นักพรตฟางหยวนกล่าว
หยวนชิงหลิงตะลึง เกิดอะไรขึ้น? ผิดพลาด? หักเห? หรือว่ามิติเวลาเป็นเส้นโค้ง?
“ทั้งสองครั้งก็ที่เขาเมฆขาวหรือ?”
นักพรตฟางหยวนพยักหน้า “พ่ะย่ะค่ะ นอกจากเวลาที่ไม่เหมือนกันแล้ว สถานที่ก็เหมือนเดิม”
สถานที่เดิม เวลาไม่เหมือนเดิม เช่นนั้นก็เป็นพิกัดที่แน่ชัดไม่ได้ “งั้นตอนที่ท่านกระโดดลงทะเลสาบ เวลาหรือสถานที่ต่างกันหรือไม่?”
“เวลาที่กระโดดลงไปน่าจะไม่เหมือนกัน แต่จุดที่ลงทะเลสาบเหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ”
ดูท่าทางเข้าของทะเลสาบจิ้งจะถูกแล้ว แต่ความต่างของเวลา...ถ้าจะให้แน่ชัดก็ต้องปรับเวลาที่กระโดดลงทะเลสาบให้สอดคล้องกับปีที่ข้ามไป
นี่เป็นการคำนวณที่ยากมาก ต้องคำนวณการทับซ้อนของเวลาหรือเส้นโค้งหักเห ในนั้นมีอยู่สามจุด นางต้องคำนวณออกมาให้ได้ เพราะนั่นเป็นหนทางกลับบ้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
OMG ไม่คิดว่าจะอ่านจบ 2105 หน้าสุดปัง เรื่องสนุกมาก ดำเนินเรื่องได้น่าติดตาม มีความเรียลจนบางตอนมีน้ำตาซึมตามเพีาะความประทับใจ สนุกมากจริงๆทอยากให้มีภาคลูกไปบ้าง...
กลับมาอ่านอีกครั้ง สนุกจริง...
สนุกมากค่ะ มีต่อไหมคะ...
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...