บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 144

ครอบครัวของทั้งสี่กลุ่ม รวมทั้งชาวบ้านบางคน ต่างก็สงสัยว่าพวกเขาจะได้รับเงินพิเศษเยอะเพียงใด

ในห้องโถง หลี่ซื่อหานนั่งตัวตรงพร้อมพู่กันในมือ มีเหรียญเงินและทองแดงวางอยู่ข้าง ๆ จ้าวชิงเหอที่เปลี่ยนทรงผมใหม่ และแต่งหน้าแบบบางเบานั่งอยู่ข้างนาง

ลุงนั่งข้างกล่องเก็บเงินหลายใบ แม้จะเสียดายเล็กน้อยแต่ก็มีความสุข!

หลังจากมาถึงหมู่บ้านต้าหวัง เขาก็ตระหนักได้ว่าหลานชายของเขาทำไปมากเพียงใดเมื่อเร็ว ๆ นี้

เขายินดีกับหลานชาย แต่ในขณะเดียวกันก็กังวลเรื่องเงินนิดหน่อย แต่ก็ไม่เป็นอะไร!

เพราะเขายินดีที่หวังหยวนคิดค้นอาวุธวิเศษ ที่คมราวกับสามารถตัดเหล็กได้เหมือนตัดดินเหนียว และเขายังเข้าใจหลักการของความมั่งคั่ง และการจัดการคนด้วย!

เมื่อมองดูฝูงชนที่ลานบ้าน หวังหยวนก็ยืนบนเก้าอี้ แล้วพูดเสียงดังว่า “พี่น้อง ลุงป้าน้าอาทั้งหลาย เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนแล้วนับตั้งแต่ก่อตั้งกลุ่มประมง กลุ่มขายปลา กลุ่มจัดซื้อ และกลุ่มทำสบู่ของเรา!”

“ใช่แล้ว เวลาผ่านไปเร็วมาก!”

ทันใดนั้นผู้คนในลานบ้านก็ดูราวกับอยู่ในความฝัน หลายคนยิ้มแย้มแจ่มใส และบางคนก็มีน้ำตาไหลอาบหน้า

เมื่อเดือนที่แล้ว ทุกครัวเรือนต่างอดอยาก จิตใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวว่าจะอยู่รอดในฤดูหนาวได้อย่างไร!

ในช่วงเดือนนี้ หวังหยวนทำให้พวกเขาได้กินข้าวและเนื้อสัตว์อย่างเพียงพอ

ทุกคนไม่เพียงแต่ได้รับเงินไม่กี่จินเท่านั้น แต่พวกเขายังทำเงินได้เยอะ อย่างที่ไม่เคยจินตนาการมาก่อนอีกด้วย

และในเดือนนี้ พวกเขายังเอาชนะหัวหน้าตระกูล เอาชนะเผด็จการประมง เอาชนะข้าราชการและองครักษ์ และแม้กระทั่งกวาดล้างโจรค่ายซานหู่ ที่คนทั้งเมืองหวาดกลัวได้อีกด้วย

เรียกได้ว่าในเดือนนี้ มีการเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว!

แม้ว่าจะต้องตายในตอนนี้ แต่ก็ยังรู้สึกพอใจ หลังจากเป็นเช่นนี้มาเป็นเวลาหนึ่งเดือน!

ชีวิตนี้ไม่สูญเปล่า!

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ได้แต่หวาดกลัวสิ่งนี้สิ่งนั้น ข้าจึงต้องทำงานหนัก และไม่เคยมีอาหารเพียงพอ

แต่ตอนนี้เหมือนอยู่ในสวรรค์บนดิน!

ด้านนอกลานบ้าน ชาวบ้านที่กำลังเงี่ยหูฟังต่างก็อิจฉา แม้แต่หวังปี่จงก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

“ทุกคนทำงานหนักในเดือนที่ผ่านมา และธุรกิจของเราก็ดีมากเช่นกัน!”

ชาวบ้านรวมตัวกันเป็นวงกลมในพื้นที่ว่าง และวางเก้าอี้ไว้ตรงกลาง!

ผู้พูดจะยืนอยู่บนเก้าอี้ และเริ่มเสนอความคิดเห็นและหาวิธีแก้ปัญหาทีละคน!

ทุกวันนี้ ปัญหามากมายได้รับการแก้ไขโดยชาวบ้านเอง โดยที่หวังหยวนไม่จำเป็นต้องเปิดปากพูดแล้ว!

หวังหยวนมองด้วยรอยยิ้ม ชาวบ้านได้รับการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ จากร่างกายสู่จิตใจ และสามารถก้าวไปสู่ขั้นต่อไปได้ เพื่อให้พวกเขาก้าวไปข้างหน้าได้อีกขั้น!

ในห้องโถง หลี่ซื่อหานไม่อาจละสายตาจากแผ่นหลังของหวังหยวนได้!

ลุงและจ้าวชิงเหอมองชาวบ้าน และรู้สึกว่าพวกเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ราวกับกำลังเปล่งประกาย และทุกคนก็มีรอยยิ้มจากก้นบึ้งของหัวใจ

หนึ่งชั่วยามต่อมา ช่วงเสนอแนะก็สิ้นสุดลง และปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้รับการแก้ไขแล้ว!

สมาชิกในกลุ่มทั้งสี่ยังไม่หมดหวัง!

หวังหยวนยืนขึ้นอีกครั้ง “ตอนนี้ข้าจะขอประกาศบางเรื่องที่สำคัญมาก!”