บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 245

หวังหยวนไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี!

พี่ไห่เทียนช่วยปั่นราคาให้เขา!

ต้องบอกว่าเขาช่วยปั่นราคาได้ดีมาก เพราะเขาได้เพิ่มอีกถึงสี่พันตำลึง

ทันทีที่มีการขายดาบทั้งสองเล่มเสร็จแล้ว ทุกคนก็จ้องมองดาบราชวงศ์ถังเล่มสุดท้ายบนหลังของต้าหู่ แม้แต่เสวี่ยผานและไป๋เฟยเฟยที่ซื้อไปแล้วก็ไม่มีข้อยกเว้น!

สำหรับจวิ้นวั่ง ชนชั้นสูง และขุนนาง พวกเขามีทองคำและเงินมากมาย แต่มีของที่เป็นมรดกสืบทอดไม่มาก

หลังจากยอมแพ้สองครั้งติดต่อกัน หลายคนก็หยุดสุภาพและต่อสู้เพื่อมันอย่างสุดกำลัง!

ราคาของดาบราชวงศ์ถังเล่มที่สามยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดไป๋เฟยเฟยก็ซื้อด้วยหนึ่งหมื่นห้าพันตำลึงทอง

ดาบราชวงศ์ถังสามเล่มขายได้ทั้งสิ้นสามหมื่นเจ็ดพันตำลึงทอง!

ไป๋เฟยเฟยที่ครอบครองดาบราชวงศ์ถังสองเล่มพึงพอใจมาก ในขณะที่เสวี่ยผานที่ได้ไปหนึ่งเล่มก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ส่วนคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ ต่างมีสีหน้าไม่พอใจ!

แม้ว่าจะเคยเห็นเงินมามากมาย แต่หูเมิ่งอิ๋งก็ตกตะลึงกับการประมูลนี้

การทำธุรกิจนี้เพียงครั้งเดียว ก็ได้เงินใกล้เคียงกับความมั่งคั่งของตระกูลหูที่สะสมมาตลอดศตวรรษที่ผ่านมา

ไม่น่าแปลกใจที่คุณชายกล้าพูดว่า ตราบใดที่นางเต็มใจที่จะทำงานร่วมกับเขา ทำงานหนึ่งปีจะได้ผลดีพอ ๆ กับรายได้สิบปีของตระกูลหู!

สมองของต้าหู่กำลังมึนงง เขาไม่อาจคำนวณได้ว่าตำลึงทองนั้น เมื่อถูกแปลงเป็นเหรียญทองแดงจะเยอะมากเพียงใด แต่เขารู้ว่ามันเยอะพอที่จะทำให้เขาสามารถมีกินได้ในช่วงสองสามชั่วอายุคน

หลี่ซานซือจ้องมองด้วยสีหน้าว่างเปล่า รู้สึกโล่งใจอย่างยิ่งที่น้องสาวของเขาจะไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิต

หยางว่านหลี่เยาะเย้ยจากด้านข้าง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าคนบ้านนอกคนนี้มีความมั่นใจที่จะทำสัญญากู้เงิน ปรากฏว่ามีอาวุธวิเศษขายนี่เอง

แต่เขาโง่มากที่ยอมแลกอาวุธวิเศษล้ำค่า เป็นทองคำและเงิน!

หวังหยวนพอใจกับตั๋วทองหนาเป็นปึกในกระเป๋าของเขา

ปัญหาเกลือได้รับการแก้ไข ขายดาบราชวงศ์ถังไปสามเล่ม ได้เวลากลับบ้านแล้ว!

ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการเดินทางกลับไป พร้อมกับเงินทอง เวลาว่าง และอำนาจ

ทันใดนั้นก็มีคนพูดว่า “ท่านหมิงถัน ท่านยังไม่ได้ตั้งชื่อบทกวีอันโด่งดังนั้นเลยขอรับ!”

ทุกคนพยักหน้า!

หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ตั้งชื่อว่า 'แดงทั่วธาร รำลึกถึงอู๋มู่' ก็แล้วกัน!”

เปรี้ยง!

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ลอกบทกวีนี้ เขานึกถึงเยว่หวู่มู ไม่ใช่มู่ซ่วยแห่งต้าเย่

“เจ้า... เฮ้อ!”

หลี่ซานซือขมวดคิ้วและพูดไม่ออก ที่คิดว่าน้องสาวและตัวเขาเองจะไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิต ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเร็วเกินไปที่จะพูดเช่นนั้นเสียแล้ว ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนรักความสงบ!

แม้ว่าผู้ชมจะมีปฏิกิริยาหลากหลาย แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก!

แค่รอให้เขาลงมาข้างล่าง!

ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอีกครั้ง!

“รายงานด่วน!”

“รายงานด่วน!”

“หลีกทาง!”

ทหารคนหนึ่งควบม้ามาจากระยะไกล

เขาขี่ม้าขึ้นมาถึงติ้งหลงไถ ลงจากม้าแล้วรีบไปหาผู้บัญชาการเสวี่ยผาน คุกเข่าลงพร้อมกำหมัด ขณะรายงานอย่างรวดเร็ว!

“รายงานผู้บัญชาการ อ๋องถูหนานหูได้นำกองทัพคนเถื่อนจำนวนหนึ่งแสนคนมาถึงด่านหัวมังกรในตอนเช้า เพื่อประกาศสงครามอย่างเป็นทางการกับต้าเย่ของเรา!”