บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 265

เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ให้พวกเขาไปเมื่อครั้งที่แล้ว ด้วยราคาสินค้าปัจจุบันในเมือง ข้ากลัวว่าทุกวันพวกเขาจะหิวโหย

...

“อะไรนะ? หลู่เฉิงเย่ก่อกบฏ และสังหารหร่วนเฉิงกัง ด่านหัวมังกรพังแล้ว!”

เสวี่ยผานที่ดื่มเหล้าดูระบำจนดึกเมื่อคืนนี้ หลังจากตื่นขึ้นมาก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้งทันทีที่ได้ยินข่าว เขาลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วตะโกนว่า “เร็วเข้า รีบเก็บข้าวของกลับกันเถอะ กลับเมืองจิงตู เราไม่สามารถอยู่ในเมืองจิ่วซานอีกต่อไป!”

“ท่านใต้เท้า ไม่ได้นะขอรับ!”

องครักษ์ตระกูลรีบแนะนำ “ท่านเป็นผู้บัญชาการจากราชสำนัก ตอนนี้ที่หัวมังกรพังทะลายแล้ว ก็เท่ากับท่านได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรง หากว่าท่านละทิ้งเมืองและหนีไปเช่นนี้ ท่านจะถูกฟ้องร้องแน่นอนเมื่อกลับไปถึงเมืองจิงตู เมื่อถึงตอนนั้น แม้แต่นายท่านก็คงช่วยท่านไว้ไม่ได้!”

เสวี่ยผานยืนขึ้นและตะโกน “ข้าไม่สนเรื่องพวกนี้หรอก ด่านหัวมังกรพังแล้ว อ๋องถูหนานจะมาถึงที่นี่เร็วๆ นี้ ข้าจะไม่อยู่รอความตายที่นี่หรอก!”

“ท่านใต้เท้า!”

ในขณะนี้ มีองครักษ์เดินเข้ามา “ท่านแม่ทัพหนุ่มขอเข้าพบขอรับ!”

“อู๋หลิง!”

ดวงตาของเสวี่ยผานสว่างขึ้น ราวกับว่าเขานึกถึงบางสิ่งบางอย่าง เขาสงบลง “เร็วเข้า เปลี่ยนเสื้อผ้า!”

ไม่นานหลังจากนั้น เสวี่ยผานก็มาถึงห้องโถงในชุดเกราะด้วยท่าทางดุร้าย เขามองไปยังอู๋หลิงที่รอคอยมานาน เขาเงยหน้าขึ้นและประสานมือ “เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

อู๋หลิงกำหมัดแน่นและก้มศีรษะลง “ท่านใต้เท้าผู้บัญชาการ ข้าต้องการเข้าร่วมป้องกันเมืองจิ่วซานขอรับ!”

เสวี่ยผานตะคอกอย่างเย็นชา “เจ้าต้องการหรือ? เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร เจ้าเป็นผู้มีความผิด พูดตามตรง เจ้าเป็นนักโทษ ทว่าเจ้ามีอิสระมากกว่าเพียงเล็กน้อย!”

อู๋หลิงขมวดคิ้ว “เสวี่ยผาน ชาวหวงกำลังจะมาถึงแล้ว ความแค้นเล็กน้อยระหว่างท่านและข้าเทียบได้กับชีวิตของราษฎรในเมืองและประเทศหรือไม่?”

เสวี่ยผานเยาะเย้ย “ราษฎรในเมืองเกี่ยวอะไรกับข้า? ประเทศชาติเป็นเรื่องที่ฝ่าบาทควรไตร่ตรอง!”

“ท่าน!”

อู๋หลิงขมวดคิ้วและลุกขึ้นยืน “เหตุผลหลักว่าทำไมสามารถพังด่านหัวมังกรได้ก็คือ อ๋องถูหนานยุยงให้เกิดการกบฏของแม่ทัพในกองทัพ ไม่เช่นนั้น ชาวหวงแม้จะไม่เก่งในการโจมตี แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะได้ในสามเดือน!”

เสวี่ยผานกระแอมอย่างเย็นชา “สิ่งที่เจ้าพูดนั้นไร้สาระ ตอนที่เจ้าเป็นผู้บัญชาการเจ้าไม่รู้หรือ?”

อู๋หลิงกล่าวต่อ “ตอนนี้เมืองจิ่วซานก็ประสบปัญหานี้เช่นกัน มีทหารที่พ่ายแพ้จำนวนมากถอยกลับเข้าไปในเมือง และใครจะรู้ว่ากษัตริย์ตู่หนานติดสินบนกี่คน ห้ามทหารเหล่านี้ไม่ให้ปกป้องเมือง และพวกเขาจะต้องมอบอาวุธของพวกเขาด้วย ไม่เช่นนั้น สถานการณ์ที่ด่านหัวมังกรจะเกิดขึ้นอีกครั้ง”

เสวี่ยผานครุ่นคิดเล็กน้อย “ข้าจะพิจารณา!”

เสียงของอู๋หลิงเข้มขึ้น “ประการที่สอง ปิดผนึกเมืองทั้งเมือง และป้องกันไม่ให้ตระกูลใหญ่และจวิ้นวั่งพาผู้คนออกไป เมื่อคนเหล่านี้จากไป เมืองก็จะว่างเปล่าเป็นส่วนใหญ่ และจิตใจของผู้คนจะแตกแยก ทิ้งพวกเขาไว้ และหากจำเป็นก็สามารถส่งคนรับใช้ของตระกูลใหญ่ไปปกป้องเมืองได้เช่นกัน!”

“ข้าจะพิจารณาเช่นกัน!” เสวี่ยผานครุ่นคิดเล็กน้อย จากนั้นเปลี่ยนหัวข้อ “มีอะไรอีกไหม!”

อู๋หลิงกำหมัด “ให้ข้าเลือกทหารที่แข็งแกร่ง เราจะออกจากเมืองไปซุ่มโจมตีตอนนี้ เมื่ออ๋องถูหนานมาถึง เราจะโจมตีตอนกลางคืนทันที สังหารพวกเขาก่อนที่จะตั้งตัวได้ทัน นี่คือสิ่งที่พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน!”

“อะไรนะ เจ้าเสียสติไปแล้ว!”