บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 79

เฮยลวี๋และโซ่วโหวรู้สึกว่าโลกดูสดใสขึ้นมา

นายน้อยหวังคนนี้เป็นถึงบัณฑิต และจะเป็นข้าราชการในอนาคต

เขามั่งคั่งพอที่จะจัดหาเนื้อให้คนหลายร้อยคน ซ้ำยังโค่นล้มหัวหน้าหมู่บ้านและองครักษ์ได้!

คนที่มั่งคั่ง มีอำนาจ และมีอิทธิพลเช่นนี้ กลับมีน้ำใจต่อพวกเขามาก

ไม่เคยมีเจ้าของที่ดินหรืออัศวินในชนบทคนใดเคยมองพวกเขาในแง่ดี!

แม้แต่ในค่ายซานหู่ ผู้นำทั้งสามก็ไม่เคยมองดูพวกเขาโดยตรง และกลุ่มโจรก็ดูถูกภูมิหลังของพวกเขาในฐานะหัวขโมยด้วย

แต่นายน้อยหวังไม่รังเกียจพวกเขา ซ้ำยังเรียกพวกเขาว่าสหาย และเริ่มทักทายก่อน!

พวกเขาทั้งสองรู้สึกเหมือนกับได้พบกับเนื้อคู่ในทันที

“นายน้อย พวกเขาเป็นสหายเก่าของข้า และตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ค่ายซานหู่!”

กัวฉางพูดตามตรง “มีคนคิดจะทำร้ายท่าน ค่ายซานหู่รับหน้าที่นี้ และขอให้พวกเขาเข้ามาตรวจสอบสถานที่ก่อน ข้าพบพวกเขาตอนบ่าย”

ทั้งสองเริ่มกระวนกระวายเมื่อได้ยินสิ่งนี้

เฮยลวี๋คุกเข่าลงและพูดว่า “นายน้อยหวัง ท่านเป็นคนดีเหมือนพระโพธิสัตว์ พวกเราจะกล้าทำร้ายท่านได้อย่างไร หากพวกข้าทำร้ายท่าน ข้าต้องตกนรกขุมที่สิบแปด!”

โซ่วโหวคุกเข่าลงทั้งน้ำตาที่ไหลอาบหน้า “นายน้อยหวัง นายท่านทั้งสามขอให้เรามาสำรวจพื้นที่ เราไม่มีทางเลือก แต่ถ้าทุบตีข้าให้ตาย ข้าก็ไม่มีวันทำร้ายท่านหรอก ถ้าเช่นนั้นเวลาบุตรคลอดออกมาก็ไม่มีรูตูด!”

“พระโพธิสัตว์? คนดี?”

หวังหยวนสับสน แต่สถานการณ์ก็ค่อนข้างชัดเจน

เขาช่วยพยุงทั้งสองคนอย่างรวดเร็วและพูดว่า “เจ้าเป็นสหายของพี่ฉาง ถือว่าเจ้าก็เป็นเพื่อนของข้าด้วย เจ้าจะทำร้ายข้าได้อย่างไร! ไม่ว่าเมื่อก่อนจะเคยเป็นโจร หรือตอนนี้จะเป็นคนดี ต่างล้วนถูกบังคับโดยโลกที่ขุ่นมัวนี้ ใครล่ะจะยอมทำเรื่องอันตรายเช่นนั้น!”

“อืม!”

“อืม!”

เฮยลวี๋และโซ่วโหวพยักหน้ารัว ๆ และน้ำตาก็ไหลออกมา

นายน้อยหวังเข้าใจพวกเขาเป็นอย่างดี ใครล่ะจะเต็มใจเป็นหัวขโมย หากไม่ถูกบังคับโดยกฎของโลก?

คำอธิบายว่าโจรและคนดี ฟังดูช่างมีหน้ามีตา!

บัณฑิตที่รู้หนังสือช่างพูดจาพูดได้ดี

“ข้าจะให้วิธีลับในการทำลูกชิ้นปลาอีกอย่างหนึ่งแก่พวกเขา ให้พวกเขาเริ่มต้นธุรกิจเล็ก ๆ ในเทศบาลตั้งหลักแหล่ง ออกเรือน และมีลูก ถือว่าเป็นสหายกัน!”

เฮยลวี๋และโซ่วโหวหลั่งน้ำตา

หลังจากอยู่ในค่ายซานหู่เป็นเวลาสองปี เจ้าขุนเขาไม่เคยให้เงินเขาถึงร้อยตำลึงด้วยซ้ำ

เมื่อพวกเขามาพบนายน้อยหวัง เขามอบเงินให้พวกเขาซื้อบ้าน แถมยังมอบสูตรลับในการสอนพวกเขาในการทำธุรกิจ

เขาเป็นคนใจดีเหมือนพระโพธิสัตว์จริง ๆ!

“อา!”

ดวงตาของกัวฉางเบิกกว้าง เขาต้องการบอกหวังหยวนว่า แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสามคนจะดี แต่ก็อยู่ไกลจากระดับนี้ และพวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่านายน้อยไม่ทำการเล็ก ทุกคำพูดและการกระทำของเขาล้วนมีความหมายลึกซึ้ง

ฟึบ! ฟึบ!

โซ่วโหวและเฮยลวี๋มองหน้ากัน และคุกเข่าลงบนพื้น “นายน้อยหวัง หากท่านมีคำสั่งใด ๆ เราจะทุ่มสุดตัวนอกจากนี้ เรายังสามารถกลับไปที่ค่ายซานหู่เพื่อเป็นสายลับให้ท่านได้!”

หวังหยวนส่ายหัว “ไม่ มันอันตรายเกินไปที่จะกลับไปเป็นสายลับ พวกเจ้าเป็นสหายของข้า ข้าจะปล่อยให้เจ้าเสี่ยงได้อย่างไร! แค่ช่วยข้าเล็กน้อยก็พอแล้ว!”