บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1203

บทที่ 1203 ไม่มีใครกล้าขัดขวาง

บทที่ 1203 ไม่มีใครกล้าขัดขวาง

ฟู่!

การโจมตีด้วยกระบี่ของเฉินซีครั้งนี้ มีแรงผลักดันที่รุนแรงและรวดเร็ว ในขณะที่มันซ้อนทับเคล็ดกระบี่วารีและเคล็ดกระบี่อัคคี ทำให้อานุภาพของมันเพิ่มขึ้นถึงสองเท่า พุ่งตรงไปที่กลางหน้าผากของหลิวเจ๋อเฟิงทันที!

หลิวเจ๋อเฟิงรู้สึกตกใจมาก เขาไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะสามารถเข้าใจความล้ำลึกของการทับซ้อนของกฎ ทั้งที่อยู่ในขอบเขตเซียนลึกลับ และแม้แต่กางเขนหยินหยาง ซึ่งเป็นสุดยอดกระบวนท่า ก็ไม่สามารถขัดขวางเฉินซีได้!

“เฉือนอันธการ!” แม้ความคิดจะไม่หยุดนิ่ง แต่การเคลื่อนไหวของหลิวเจ๋อเฟิงก็ไม่ได้ช้าลงเลย เจ้าตัวเรียกกระบี่หยินและกระบี่หยางไขว้กัน ก่อนจะฟันพวกมันลงไป

ชู่ว! ชู่ว!

ฟ้าดินเหมือนถูกเฉือนออกเป็นสองส่วน ครึ่งหนึ่งเป็นเหมือนราตรีมืดมิด อีกครึ่งหนึ่งราวกับทิวาสว่างไสวราว และเมื่อการโจมตีตัดกัน กฎของหยินหยางก็ส่งเสียงดังก้อง

ปัง!

ปราณกระบี่ปะทะกัน และแปรเปลี่ยนเป็นคลื่นความผันผวนอันน่าสะพรึงกลัวกวาดไปทั่วบริเวณโดยรอบ และท่วมท้นไปทั้งลานบำเพ็ญเต๋า มันทำให้ข้อจำกัดสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า การปะทะกันครั้งนี้ น่าสะพรึงกลัวเพียงใด

ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างตกใจเมื่อเห็นฉากเมื่อครู่ เป็นที่เข้าใจได้ว่า หลิวเจ๋อเฟิงเข้าใจวิธีการทับซ้อนกฎ เพราะคนผู้นี้เป็นถึงเซียนทองคำ แต่เฉินซีกลับเข้าใจวิธีนี้เช่นกัน ช่างเป็นเรื่องเกินความคาดหมายของพวกเขาไปมาก

โดยปกติแล้ว ผู้คนจะเริ่มเข้าใจวิธีการทับซ้อนกฎก็ต่อเมื่อบรรลุความสมบูรณ์ในกฎแห่งมหาเต๋าอย่างน้อยสองประเภท

ไม่ต้องกล่าวถึงการเข้าใจวิธีการทับซ้อนกฎ ผู้เยี่ยมยุทธ์ส่วนใหญ่พบว่ามันยากที่จะบรรลุความสมบูรณ์ในกฎแห่งมหาเต๋าด้วยซ้ำ

พวกมันเป็นกฎและมาจากเต๋าแห่งสวรรค์ แม้ทุกคนที่อยู่ที่นี่จะเป็นอัจฉริยะมีประสบการณ์ผ่านการทดสอบมากมายเพื่อเข้าสู่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะทำสิ่งนี้ให้สำเร็จ

ภายใต้สถานการณ์ปกติ ผู้เยี่ยมยุทธ์ส่วนใหญ่จะมีความสามารถในการบรรลุสิ่งนี้ หลังจากบรรลุสู่ขอบเขตเซียนทองคำ สำหรับคนที่สามารถเข้าใจวิธีการทับซ้อนกฎล้วนหาได้ยากยิ่ง โดยเฉพาะตัวตนที่อยู่ในขอบเขตเซียนลึกลับเช่นเฉินซี และแม้แต่ในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าก็อาจไม่มีด้วยซ้ำ

“ไม่แปลกใจเลยที่เด็กนั่นจะไม่เกรงกลัวหลิวเจ๋อเฟิง เพราะเขาเข้าใจความสามารถดังกล่าวแล้วนี่เอง…”

หลายคนอุทานด้วยความชื่นชม ในที่สุด พวกเขาก็เข้าใจว่าเฉินซีนั้นไม่ง่ายอย่างที่คิด ในทางกลับกัน การแสดงฝีมือก็เกินความคาดหมายซ้ำแล้วซ้ำเล่า กลับทำให้ทุกคนไม่สามารถทราบได้แน่ชัดว่าคนผู้นี้มีไพ่ตายอยู่กี่ใบ!

“บัดซบ! คนผู้นี้จะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ได้อย่างไร!?” ในฝูงชน ใบหน้าของจั่วชิวจวินกลายเป็นหมองคล้ำ ความรู้สึกเลวร้ายอย่างสุดจะพรรณาได้เกิดขึ้นในใจ เพราะสถานการณ์ได้ดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว สิ่งนี้เกินการควบคุมของเขาแล้ว ตอนนี้จึงได้แต่ภาวนาให้หลิวเจ๋อเฟิงสามารถควบคุมสถานการณ์ได้…

…

บนลานบำเพ็ญเต๋า สีหน้าของหลิวเจ๋อเฟิงหนักอึ้ง แม้ตนจะสามารถหยุดการโจมตีของเฉินซีก่อนหน้านี้ได้ แต่พลังต่อสู้ของอีกฝ่ายกลับเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนรู้สึกถึงอันตรายที่คืบคลานเข้ามา

หลิวเจ๋อเฟิงไม่กล้าปล่อยให้ความคิดฟุ้งซ่าน และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะสงบสติอารมณ์ …ยามนี้เขาไม่อาจประมาทแม้แต่น้อย ด้วยเฉินซีได้กลายเป็นคู่ต่อสู้ตัวฉกาจไปแล้ว!

ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!

ในขณะเดียวกัน เฉินซีก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง

…

ไม่ว่าจะเป็นการถกเถียงของผู้คนที่อยู่รอบข้าง หรือการแสดงออกหลิวเจ๋อเฟิง เฉินซีก็ไม่ได้แยแสต่อเรื่องใดทั้งสิ้น หรือบางทีชายหนุ่มยังคงอยู่ในสภาวะของการ ‘รู้แจ้ง’

การเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้อย่างหลิวเจ๋อเฟิง ได้กระตุ้นศักยภาพของเฉินซีอย่างเต็มที่ ชายหนุ่มได้ละทิ้งความคิดที่ทำให้ไขว้เขวทั้งหมด เหลือเพียงกระบี่เท่านั้นที่ยังมั่นคงอยู่ในใจ!

“หัวใจของข้าก็เหมือนกระบี่! ฟ้าดินต่างตกอยู่ในการควบคุมของข้า!”

ความเข้าใจมากมายของเต๋าแห่งกระบี่ ได้พรั่งพรูไปทั้งกาย ดวงตาสว่างไสวดุจกระบี่ ทุกรูขุมขนบนร่างเต็มไปเจตจำนงของกระบี่ที่บริสุทธิ์และรุนแรง ทำให้ร่างกายดูเหมือนจะกลายเป็นกระบี่!

โอม~

กระบี่ตะขอดาราในมืออาบไล้ไปด้วยประกายแสงของดวงดาว ราวกับมีธารดาราไหลเอื่อย กระบี่เปล่งเสียงคำรามพลุ่งพล่านดุจกระแสน้ำ และดังก้องไปทั่วฟ้าดิน

พริบตาต่อมา ปรากฏกระแสปราณกระบี่เจิดจรัสจำนวนมากพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า!

เคล็ดกระบี่อัคคีและวารี!

เคล็ดกระบี่พสุธาและพฤกษา!

เคล็ดกระบี่อัคคีและทอง!

เคล็ดกระบี่วารีและพสุธา!

การสืบทอดเคล็ดกระบี่เบญจธาตุจากยันต์เทวะอนันต์ ถูกเฉินซีซ้อนทับได้สำเร็จ พลังแห่งกฎสอดประสาน บังเกิดเป็นเคล็ดวิชาใหม่มากมาย!

ยิ่งกว่านั้น อานุภาพของพวกมันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นเท่าทวีคูณ

…

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

หลิวเจ๋อเฟิงหลบหลีกพลางต้านทานการโจมตีด้วยพลังทั้งหมด ทันใดนั้น ม่านตาพลันขยายออก เขารู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล

ความกดดันเช่นนี้รุนแรงมากขึ้นตามกาลเวลาที่ไหลผ่าน มันแสดงสัญญาณของอำนาจที่เหนือกว่าราง ๆ สิ่งนี้ทำให้สีหน้าหลิวเจ๋อเฟิงหนักอึ้งยิ่งขึ้น ในหัวใจไม่อาจหลีกหนีจากคลื่นพายุที่รุนแรงได้

สิ่งนี้จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?

พลังต่อสู้ของคนผู้นี้จะสามารถเพิ่มพูนในระหว่างการต่อสู้ได้อย่างไรกัน?

หรือว่าผู้เป็นเซียนทองคำอย่างข้า กำลังจะพ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของศิษย์ใหม่ที่เพิ่งเข้าสำนักได้ไม่นาน?

ไม่ได้การแล้ว!

ข้าจะแพ้ไม่ได้!

หลิวเจ๋อเฟิงฝืนกัดฟันแน่น หัวใจเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ขณะอยู่ภายใต้แรงกดดันที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทีละนิด

…

กระบวนท่ากระบี่ของเฉินซีฉีกทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า กวาดไปทั่วบริเวณทั้งหมด มันคมกริบมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้กระทั่งผู้ชมที่อยู่ไกลออกไปก็สังเกตเห็นว่า อานุภาพปราณกระบี่นั้นเพิ่มขึ้นทีละน้อยอย่างเห็นได้ชัด

“ข้าแพ้แล้ว…” หลังจากที่ดิ้นรนอยู่เป็นเวลานาน ดวงตาของหลิวเจ๋อเฟิงก็เผยร่องรอยของความสลดใจ ขณะลุกขึ้นยืน เขามองเฉินซี ก่อนที่จะจากไปพร้อมกับร่างโค้งงอด้วยอาการบาดเจ็บ

ลานบำเพ็ญเต๋าตกอยู่ในความเงียบสงัด จากนั้นเสียงสนทนาต่าง ๆ ก็ดังขึ้น

“เขาแพ้แล้ว”

“แม้แต่ศิษย์พี่หลิวเจ๋อเฟิงซึ่งอยู่ในอันดับแปดของเทียบอันดับทองคำมวลสวรรค์ก็พ่ายแพ้ เราควรทำอย่างไรดี”

“ปะ… เป็นไปได้อย่างไรกัน? ศิษย์ใหม่คนนั้นจะผิดปกติขนาดนั้นได้อย่างไร”

ชั่วขณะหนึ่ง ฝูงชนต่างระเบิดคลื่นเสียงโกลาหล พวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและความตกใจอย่างสุดขีด

“ยอดเยี่ยม!”

“ศิษย์พี่เฉินซี ทำได้ดีมาก!”

“น่าทึ่งมาก! ศิษย์พี่เฉินซียอดเยี่ยมมาก!”

ศิษย์ใหม่ทุกคนต่างยินดีปรีดา พวกเขาตะโกนชื่อของเฉินซีซ้ำแล้วซ้ำเล่า และอดไม่ได้ที่จะแสดงความชื่นชมอย่างแรงกล้า

“ยอดเยี่ยม!” โจวจื่อหลีปรบมือ ใบหน้าเคร่งขรึมและสำรวมเผยอารมณ์แห่งการชมเชยอย่างไม่ปิดบัง

ในทางกลับกัน ใบหน้าของจั่วชิวฮงกระตุกอย่างรุนแรง เขาอ้าปาก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใด

“ช่างเป็นไอ้โง่ที่ไร้ประโยชน์จริง ๆ เขาซึ่งเป็นเซียนทองคำอันดับที่แปดของเทียบอันดับทองคำมวลสวรรค์ แต่กลับไม่สามารถเอาชนะศิษย์ใหม่ได้ด้วยซ้ำ เขาทำให้ศิษย์อาวุโสทั้งหมดต้องเสียหน้า!” จั่วชิวจวินคำรามอย่างบ้าคลั่ง และไม่สามารถยับยั้งความรู้สึกของตนได้อีกต่อไป

วันนี้เขาส่งพวกหลิวอี่หมิงออกไปก่อน และเพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้น จึงส่งข่าวให้กับหลิวเจ๋อเฟิง เดิมที แผนการเหล่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะจัดการกับศิษย์ใหม่คนใดก็ได้ แต่ไม่คาดคิดว่าจะไม่สามารถทำอะไรเฉินซีได้

ในเวลานี้ เขาฟังเสียงเซ็งแซ่รอบข้างและเฝ้าดูเหล่าศิษย์กำลังโห่ร้องให้กำลังใจเฉินซีอย่างพร้อมเพรียงกัน แม้จะไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่จั่วชิวจวินก็ทราบอย่างชัดเจนว่า แผนการสยบเฉินซี กลับช่วยเฉินซีให้ได้รับความสำเร็จแทน ชื่อเสียงของเด็กนั่นเพิ่มขึ้นเป็นประวัติการณ์

อีกไม่นาน ทั้งสำนักศึกษาจะรู้ว่าเกิดอันใดขึ้นในวันนี้ รวมถึงการแสดงฝีมือของเฉินซี!

…

ชายหนุ่มยังคงสงบสำรวม เขายืนอยู่เงียบ ๆ เป็นเวลานาน และควบคุมพลังชีวิตร่างของตน ขณะใช้ต้นอ่อนเงาทมิฬเพื่อเติมเต็มปราณเซียนพิสุทธิ์ในกายที่ถูกเผาผลาญไปอย่างรุนแรง

การต่อสู้กับหลิวเจ๋อเฟิงนั้นยากลำบากยิ่ง มันทำให้เขาเหนื่อยเล็กน้อย แต่…ยังมีพละกำลังที่จะสู้ต่อ

“อย่างที่ข้ากล่าวไปก่อนหน้านี้ ข้าจะอยู่กับพวกเจ้าจนถึงที่สุด ศิษย์พี่ท่านใดต้องการจะประลองกับข้าหรือไม่?” หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ เสียงที่ไม่แยแสของเฉินซีก็ดังก้อง มันเหมือนกับพายุที่ทำให้เสียงจอแจรอบ ๆ หยุดชะงัก

บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบสนิท

ศิษย์อาวุโสทุกคนชำเลืองมองกันและกัน ไม่มีผู้ใดตอบรับหลังจากผ่านไปนาน

“ในเมื่อไม่มีใครอยากประลองกับข้า เช่นนั้นศิษย์น้องคงต้องขอตัวลา” สิ้นคำ เฉินซีก็จากไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพาเหลียงเริ่นและกู่เยวหมิงไปกับตนด้วย

ผู้คนเฝ้าดูทั้งสามจากไป ฝูงชนเปิดเส้นทางให้โดยพร้อมเพรียง ไม่มีผู้ใดหาญกล้าขัดขวางคนผู้นี้อีก!