บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 799

อืม ?

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนหลายคน เหลิ่งหยุนตกตะลึงไปชั่วขณะ เมื่อได้สติกลับมา เขาก็หน้าแดงเช่นกัน

ที่เรียกว่าเปลื้องผ้าแล้วโยนลงทะเล ก็ยังเป็นตอนที่อยู่ต่างประเทศ เกาะมลายู เหลิ่งหยุนนำทีมงูของเธอไปพบกับเถียหนิงซวง และทีมองค์กรคำสาปสวรรค์ของพวกเขาเป็นครั้งแรก

ในเวลานั้นผู้หญิงหลายคนที่เย่อหยิ่งและจองหองพอ ๆ กันได้มาพบกัน และไม่มีใครยอมรับอีกฝ่าย เหลิ่งหยุนเอาแต่ใจ และต้องการสอนบทเรียนให้กับองค์กรคำสาปสวรรค์

ในเวลานั้น สมาชิกขององค์กรคำสาปสวรรค์ยังไม่ผ่านช่วงมือใหม่ ดังนั้นฉินเทียนดึงพวกเขามา เพื่อให้พวกเขามีโอกาสฝึกฝน

ดังนั้น จึงไม่สามารถทนต่อการรังแกผู้มาใหม่ได้ ในเวลานั้นเลยพูดคำรุนแรงกับเหลิ่งหยุน

ถ้าเธอเอาแต่วิ่งเล่นอีก เชื่อหรือไม่ฉันจะเปลื้องผ้าเธอแล้วโยนเธอลงทะเล ?

ในเวลานั้นเหลิ่งหยุนรู้สึกหวาดกลัว เธอรู้ว่าฉินเทียนจะทำในสิ่งที่เขาพูด เมื่อคิดว่าจะต้องแก้ผ้าล่อนจ้อนต่อหน้าคนมากมาย เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ?

ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ใช้ประโยคนี้ เป็นคำสาปแช่งของฉินเทียนที่ใช้กับเธอ

นอกจากนี้ยังเคยชินกับความกล้าหาญและไร้การควบคุม ดังนั้นจึงพูดออกมาแบบสบาย ๆ

หลังจากเห็นปฏิกิริยาของคนหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้ยินคำพูดของหูรั่วหลัน ถูกถอดเสื้อผ้ากี่ครั้ง ? เธอถึงรู้ว่าพูดผิดแล้ว

“แค่ก……”

“อะไรกัน พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ! ”

“ฉันหมายความว่า พวกคุณไม่เข้าใจพี่ใหญ่ อย่ามองรอยยิ้มปกติของเขา ใครก็ตามที่กล้าขัดคำสั่งเขา เขาจะไม่ยอมให้อภัยอย่างแน่นอน ! ”

“ยังไงก็ตามฉันไม่กล้า ! ”

เธอหน้าแดงและเถียง

พี่น้องชาวหูแลกเปลี่ยนสายตาที่แปลว่า “ฉันเข้าใจแล้ว” หูเฟยกระแอม ตบหน้าอกแล้วพูดว่า “คุณเหลิ่ง เราไม่พูดถึงเรื่องเปลื้องผ้ากัน ……”

“คุณไม่ต้องกังวล คุณสามารถติดต่อราชามังกรและราชาเสือ ให้พวกเขาเตรียมกำลังคนไว้”

“ถ้าเสี่ยวเทียนตำหนิขึ้นมา ฉันจะรับไว้เอง! ”

“จะพูดยังไงดี ฉันก็เป็นพี่ชายของเขาเหมือนกัน ! ”

“ยังมีฉัน ! หานหลิงรีบพูด : “ฉันเองก็ถือว่าเป็นพี่สะใภ้ของเขา”

“คุณเหลิ่ง ตอนนี้ความปลอดภัยของเสี่ยวเทียนเป็นสิ่งสำคัญมาก คุณรีบเรียกกำลังเสริมได้ ถ้าเขาตำหนิ ฉันกับหูเฟยจะรับไว้เอง”

เมื่อเห็นเหลิ่งหยุนลังเล หานหลิงก็พูดอีกครั้ง “พวกคุณเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา แต่ฉันไม่ใช่”

“เขาก็แค่ตำหนิอะเฟยและคุณ แต่เขาจะไม่ทำอะไรกับฉันที่เป็นพี่สะใภ้หรอกใช่ไหม ? ”

“ตกลง ! ” นี่สุดเหลิ่งหยุนก็กัดฟันและพยักหน้า

เธอเปิดโทรศัพท์และส่งข้อความถึงเนี่ยชิงหลงและเซียวโผหู่อย่างรวดเร็วตามลำดับ

เนื้อหานั้นง่ายมาก “พรุ่งนี้นอกเมืองฉิน พี่ใหญ่กำลังมีปัญหา และต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณ”

ทั้งคู่ตอบในไม่กี่วินาที “ราชินีงูโปรดวางใจ ทุกอย่างจะไม่มีอะไรผิดพลาด”

สิ่งนี้ทำให้เหลิ่งหยุนสับสนเล็กน้อย ราวกับว่าสองคนนี้รู้เรื่องที่นี่มานานแล้ว และกำลังรอสายของเธออยู่

ยิ่งกว่านั้น แม้แต่เนื้อหาของคำตอบก็ยังเหมือนกันทุกคำไม่ขาดเลย

หูเฟยและหานหลิง ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

เมื่อนึกถึงความแข็งแกร่งของเนี่ยชิงหลงและเซียวโผหู่ ตราบใดที่พวกเขาลงมือ พวกเขาจะปลอดภัยแน่นอน

เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ และสองสามีภรรยาทั้งสองก็เดินจับมือกันอย่างมีความสุข

หูรั่วหลันลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “พี่หยุน ราชาเสือและราชามังกร จะส่งกองกำลังมาที่นี่จริง ๆ หรือ ?”

“พวกเขาจะไม่ถูกกำจัดไม่ให้ลงมือ เหมือนในมังกรซ่อนรูปใช่ไหม ?”

“คงจะไม่ ……”เหลิ่งหยุนตอบอย่างเหม่อลอย เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “รั่วหลัน คุณไปนอนก่อนเถอะ ฉันจะไปคุยกับพี่ใหญ่”

หูรั่วหลันอยากจะพูดว่า ฉันจะอยู่กับคุณ แต่เมื่อคิดว่ามันดึกขนาดนี้แล้ว ฉินเทียนน่าจะหลับไปแล้ว ในตอนกลางคืน ผู้ชายและผู้หญิงแตกต่างกัน และมันไม่ค่อยสะดวก

“คุณตามฉันไป ก็แค่มาขับรถให้ฉันก็เท่านั้น”

หลิงหยุนอ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ “คุณแน่ใจได้อย่างไร ? ”

“ฉินเปียวผู้ชายคนนั้นเป็นคนจิตใจไม่ดี และยังมีหลายคนในตระกูลฉินของพวกคุณ ที่เคยวางแผนจะจัดการกับคุณมาก่อน”

“ตอนนี้ คุณกลับมายังบ้านแล้ว คำสาปสวรรค์ก็จะถูกปิดการใช้งาน คุณแน่ใจเหรอว่า พวกเขาจะพลาดโอกาสที่ดีแบบนี้ในการจัดการคุณ ?”

ฉินเทียนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นข้างนอกก็มีเสียงไก่ขันดังขึ้นในตอนกลางคืน

ไก่ขันตอนกลางคืนเป็นเรื่องปกติ ถ้าเป็นคนธรรมดาได้ยินเรื่องนี้ก็คงจะไม่แปลกใจ

แต่ฉินเทียน อดไมได้ที่จะใจสั่น

ภายในคฤหาสน์นี้ ไม่ได้เลี้ยงไก่ เสียงนี้มาจากนอกคฤหาสน์

และในบริเวณบ้านที่ลึกเช่นนี้ เสียงไก่ขันชนิดใด จะเดินทางได้ไกลถึงเพียงนี้ ?

ไก่ขันอีกครั้ง แปลว่ามีภัยร้ายเกิดขึ้น และเห็นได้ชัดว่ามีกฎเกณฑ์ของมัน

ในเวลานี้ เหลิ่งหยุนก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ และเธอพูดด่วยความประหลาดใจ “คนจากสำนักระกา ? ”

“คงไม่ใช่ว่ายายระกากลับมาแล้วหรอกนะ ?”

ฉินเทียนขมวดคิ้ว และพูดด้วยเสียงกระซิบ “ภายใต้สถานการณ์ปกติ ยายระกาจะไม่ออกจากสำนัก แต่เสียงนี้ เป็นเสียงสัญญาณของสำนักระกาจริง ๆ

“หรือว่าเป็นพี่น้องจากสำนักระกา มีเรื่องอะไรมาหาฉันหรือเปล่า ?”

“เหลิ่งหยุน คุณออกไปดูหน่อยสิ”

“ค่ะ ! ”เหลิ่งหยุนไม่กล้าที่จะชักช้า และรีบตอบตกลง เธอหันหลังกลับและออกจากห้อง ตรงไปที่ห้อง และในตอนกลางคืน เหมือนนกนางแอ่นดำตัวหนึ่ง บินไปทางด้านหลังคฤหาสน์ซึ่งเป็นป่าเล็ก ๆ บนเนินเขาอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้า เธอก็ตั้งรกรากอยู่บนภูเขาชิงสือ เมื่อมองมายังป่าข้างหน้าเขา กระซิบว่า “นั่นใช่เหล่าพี่น้องจากสำนักระกาหรือเปล่า ?”

“ราชาเทพมีคำสั่ง มีเรื่องอะไร ก็รีบออกมาพบกัน！”