บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 800

หลังจากฟังคำพูดของเหลิ่งหยุน ในป่าก็เงียบไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าคนในนั้น ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวที่บอบบางเช่นนี้จะมา

จากนั้น ด้วยเสียงกระแอมเล็กน้อย และตามมาเสียงกรอบแกรบ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ออกมา

เขาแต่งตัวธรรมดา ดูไปแล้วมีรอยเปื้อนฝุ่นจากการเดินทาง

แต่ดวงตาของเขาสดใส และรูปร่างหน้าตาดี ภายใต้ค่ำคืนนี้ ดูเหมือนว่าจะทะลุเข้าไปในจักรวาล และไม่เปื้อนฝุ่น

สิ่งที่สะดุดตาเป็นพิเศษคือ บนไหล่ซ้ายของเขา มีไก่หงอนแดงตัวใหญ่ยืนอยู่

ไก่ตัวผู้นั่นดูถูกตัวเอง แต่เมื่อมองไปแล้วดูเหมือนมีความกล้าหาญมาก

“อะไรนะกัน คุณกลัวฉันเหรอ ? พี่ชาย”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มลังเล และดูเขินอายเล็กน้อย เหลิ่งหยุนอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น และหยอกล้อเล็กน้อย

ชายหนุ่มหน้าแดงและก้าวไปข้างหน้า ทักทายอย่างสุภาพ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่เราพบกัน จะขุ่นเคืองเพียงใดกัน ”

“ขอถามว่าหญิงสาวคุณเป็นนางบำเรอข้างกายของราชาเทพหรือครับ ? ไม่ทราบว่าจะเรียกคุณยังไงดี”

เมื่อได้ยินคำว่านางบำเรอ เหลิ่งหยุน หน้าแดง รู้สึกไม่พอใจ ในใจรู้สึกโกรธบึ้งตึงเล็กน้อย

แต่เห็นว่าชายหนุ่มดูเหมือนจะไม่เหลาะแหละ และตัวตนของเขาก็อยู่ที่นี่ ดังนั้นจึงได้แต่หัวเราะออกมา

“ฉันชื่อเหลิ่งหยุน คุณคือศิษย์น้องสามของยายระกา คุณชื่ออะไรเหรอ”

ชุดเก่าของชายหนุ่มมีถุงผ้าเล็ก ๆ สามใบ ห้อยอยู่ที่เอวด้านซ้าย นี่เป็นสัญลักษณ์เล็ก ๆ เฉพาะของสำนักระกาที่นำโดยยายระกา

เหลิ่งหยุน ?

รู้สึกว่าชื่อนี้คุ้น ๆ อยู่เล็กน้อย ชายหนุ่มชะงักไปครู่หนึ่ง นึกอะไรบางอย่างได้ และสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

“ที่แท้ก็เป็นราชินีแห่งงูนี่เอง ! ”

“ฉวนซานไม่รู้ ศิษย์น้องสามของยายระกา มีความรู้น้อยเกินไป ล่วงเกินท่านมากไปแล้ว ขอราชินีงูได้โปรดอย่าโกรธเคือง ! ”

ในขณะที่เขาพูด เขาคุกเข่าต่อหน้าด้วยความกลัว

เขาเจอเหลิ่งหยุนเป็นครั้งแรก เธอยังอายุน้อยและสวยงามมาก ดังนั้นจึงคิดว่าเธอเป็นนางสนมของราชาเทพ ในฐานะศิษย์น้องสามของสำนักระกา เขาไม่เคยมีโอกาสพบกับฉินเทียนเลย

ในจิตสำนึกของเขา ราชาเทพผู้ทรงพลังและยิ่งใหญ่คนนั้น จะไม่ถูกห้อมล้อมด้วยนางสนมที่สวยงามได้อย่างไร

นอกจากนี้ นี่เป็นเวลาดึกแล้ว หญิงสาวที่น่าดึงดูดใจที่มาพบเขาในนามของราชาแห่งวิหารเทพ ถ้าไม่ใช่นางบำเรอแล้วจะเป็นอะไรใครได้ ?

เมื่อรู้ว่าเธอเป็นราชินีงูผู้โด่งดัง ซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับยายระกาของพวกเขา ความตื่นตระหนกของเขา สามารถจินตนาการได้

เหลิ่งหยุนตะคอกและพูดว่า “นบรรดาสิบสองราชาแห่งวิหารเทพ นอกเหนือจากราชาหนูแล้ว ก็มีเพียงราชาวานรและยายระกาของพวกคุณที่ลึกลับที่สุด”

“ฉันได้ยินจากพี่ใหญ่ว่า ถ้าไม่ใช่สถานการณ์ที่ร้ายแรงเป็นพิเศษ เขาเกรงว่าในชีวิตนี้จะไม่สามารถติดต่อกับราชาวานรและยายระกาได้อีก”

“คุณมาทำอะไรที่นี่กลางดึก ?”

“ไม่กลัวกระทบเวลาพักผ่อนของราชาเทพเหรอ ? ”

เป็นความจริงที่ราชาหนูมีหน้าที่สืบสวนความลับทั่วโลก และงานที่เขาทำคืองานข่าวกรอง ดังนั้นแน่นอนว่ามันจึงลึกลับ

แต่ราชาวานรและราชาระกา ซึ่งก็คือยายระกานั้นค่อนข้างพิเศษ ตัวตนของพวกเขานั้น เป็นสองคนที่มีประวัติอันยาวนาน

ราชาวานรทำธุรกิจในการล่าสมบัติทางโบราณคดี

และยายระกากับสำนักระกาของเธอนั้น พิเศษยิ่งกว่า อดีตในเมืองอู่หู ตระกูลหยางซึ่งทำธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ ได้สมรู้ร่วมคิดกับอาจารย์ฮวงจุ้ยบนเกาะฮ่องกงเพื่อชิงที่ดิน

และอาจารย์ฮวงจุ้ยใช้เล่ห์เหลี่ยม เพื่อทำให้คู่แข่งส่วนใหญ่กลัว และให้ตระกูลหยางชนะการประมูลในราคาต่ำ แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกฉินเทียนมองเห็นเล่ห์เหลี่ยม และคว้าที่ดินในราคาสูง

อาจารย์ฮวงจุ้ยแห่งเกาะฮ่องกงโกรธจัด และข่มขู่ฉินเทียนด้วยคำพูดที่รุนแรง

ในเวลานั้น ฉินเทียนทำให้ปรมาจารย์คนนั้นหวาดกลัวด้วยคำพูดเพียงแปดคำ

สิ่งที่ฉินเทียนพูดคือ “ไก่ขันทางทิศตะวันออกและเหล่าผีหลีกหนี”

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดเข้าประเด็น

“คุณพูดว่าอย่างไร ? ”สีหน้าของเหลิ่งหยุนเปลี่ยนไป และน้ำเสียงของเขาก็เย็นชาลงมา

“หยางชังพูดอะไรกับศิษย์พี่ของคุณแล้วหรือเปล่า ? ”

“เกี่ยวข้องกับพี่ใหญ่หรือเปล่า ?”

“ไม่พูดประเด็นสำคัญออกมา ฉันจะตุ๋นไก่ของคุณซะ！”

ฉวนซานกลัวมาก จนในใจคิดว่าสมแล้วที่เป็นราชินีงูเลือดเย็น โหดเหี้ยมมากขนาดนี้ เอ๊ะอ่ะจะกินไก่ตัวผู้ของคนอื่น……

เขารีบพูดว่า“ศิษย์พี่ของฉันบอกว่า หยางชังชวนเขาไปดื่มในมื้อค่ำคืนนี้ และหยางชังดูเหมือนจะมีเรื่องราวที่มีความสุข และดื่มแก้วต่อ ๆ ไปจนกระทั่งเขาเมา เขาก็เผลอบอกศิษย์พี่ของฉัน บอกว่าคืนนี้อยากลองแสดงความสามารถดูบ้าง……”

“คุณพูดว่าอะไรนะแค่มีขุนพลนรกสามองค์เท่านั้น ก็สามารถใช้คำสาปสวรรค์ ทำให้ฉินเทียนเจ้าเด็กคนนั้นรู้สึกเจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง……”

“หลังจากจัดการเรื่องราวเสร็จสิ้น ฉินเปียวหลานชายของเขาคนนั้น ก็จะพึ่งพาเขามากกว่านั้นไปอีก”

“คุณพูดอะไรนะ ? ”สีหน้าของเหลิ่งหยุนเปลี่ยนไปอย่างมาก “ตระกูลหยางกำลังจะส่งคนไปจัดการกับคำสาปสวรรค์ ? ”

“รีบพูดมา เมื่อไรกัน！”

ฉวนซานรีบพูดว่า “ตามแผนคือ ประมาณช่วงเที่ยงคืน ตอนนี้ยังเหลืออีกครึ่งชั่วโมง”

“ฉันรู้ว่าวิหารเทพนั้นทรงพลังและรอบรู้ แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันตัดสินใจที่จะใช้อิสระในการส่งจดหมาย ฉัน______”

“เรื่องสำคัญขนาดนี้ คุณยังมาพูดเซ้าซี้อะไรกับฉันอยู่ตรงนี้ตั้งนาน！”

“ถ้าหากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับคำสาปสวรรค์ ฉันจะตุ๋นไก่ของคุณซะ！”

เหลิ่งหยุนด่าด้วยความโกรธ หันหลังกลับและรีบตรงไปที่คฤหาสน์ ฉวนซานและไก่บนไหล่ของเขาต่างก็หดคอด้วยความตกใจ

ฉวนซานกลืนน้ำลายด้วยความสงสัย ทำไมตัวถึงสับสนเกี่ยวกับเรื่องสำคัญเช่นนี้ ทำไมเขาถึงพูดเรื่องไร้สาระ ทั้งที่สามารถอธิบายได้ในประโยคเดียว แต่เขากลับพูดเซ้าซี้ไม่หยุด