บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 184

บทที่ 184 เก่งเยี่ยมยุทธมากหรือกระไร

ถูหยุนมาอยู่กว่าครึ่งเดือนแล้ว เอาแต่หลบเหอซ่านอยู่ตลอด ดังนั้นเหอซ่านไม่เพียงไม่รู้ว่าถูหยุนมาแล้ว ยังตอบรับจูนหยูนเสวี่ยไปฆ่าจูนจิ่วอีกด้วย

เมื่อเห็นสีหน้าย่ำแย่ของเหอซ่าน สายตาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด จูนหยูนเสวี่ยใจกระตุกวาบ นางเรียกสติมาอย่างรวดเร็ว รู้ว่าไม่ควรยอมรับ รีบเอ่ยปากขึ้น “ถูหยุน？นางเป็นใคร？”

“นายท่านไม่เคยเจอถูหยุน？” สายตาเหอซ่านเยียบเย็น จดจ้องมายังจูนหยูนเสวี่ย

เมื่อครึ่งเดือนก่อน เหอซ่านได้รับจดหมายจากถูหยุน ความในจดหมายบอกว่านางแทบอดทนไม่ได้อยากจะกลับมาประเทศเทียนโจ้งเพื่อพบกับนายท่านของพวกเขา แต่ที่น่าแปลกใจคือ เวลาผ่านมานานถึงเพียงนี้ แต่ก็ไม่เคยพบเจอถูหยุนเลย แต่เมื่อครู่กลับได้รับข่าว ทำให้เหอซ่านอดสงสัยจูนหยูนเสวี่ยไม่ได้

กำปั้นในมือถูกซ่อนไว้ด้านหลัง จูนหยูนเสวี่ยพยายามอย่างยิ่งให้ตนดูเป็นปกติ ใบหน้านางทั้งสงสัยและไม่เข้าใจเอ่ยถามดหอซ่าน “เป็นอะไรไปหรือ？เกิดเรื่องอะไรขึ้น？”

“เฟิ่งเทียนฉีถูกฆ่าแล้ว”

“เขาตายไปก็ดีแล้ว！ต้องเป็นเพราะจูนจิ่วหาข้าไม่เจอ จึงฆ่าเฟิ่งเทียนฉีเพื่อบังคับให้ข้าออกไป ข้าไม่ออกไปเสีย หากนางพบข้าต้องฆ่าข้าเป็นแน่！”จูนหยูนเสวี่ยทั้งโกรธทั้งเกลียด เมื่อเอ่ยไปก็ให้รู้สึกหวาดกลัวขึ้น

เหอซ่านมองนางด้วยสายตาเย็นชา ดูไม่ออกว่าเชื่อในการแสดงของนางหรือไม่เชื่อ

จูนหยูนเสวี่ยใจเต้นราวกลองรัว ลองเอ่ยถาม “รู้หรือไม่ว่าใครฆ่าเฟิ่งเทียนฉี？”

“ยังไม่มีข่าวออกมาว่าเป็นใคร แต่ผู้ที่ฆ่าเฟิ่งเทียนฉี ก็ถูกฆ่าตายเช่นกัน” เหอซ่านเอ่ยพลางนิ่งงันไป และเป็นเพราะข่าวนี้ เขาเพียงทดลองสอบถามจูนหยูนเสวี่ยไม่ใช่มาเพื่อยืนยัน หากเป็นการลงมือของถูหยุน จะถูกฆ่าตายได้กระไร？

บนตัวของถูหยุนมีอุปกรณ์มากมายที่เขาคิดค้นขึ้น แม้จะเผชิญหน้ากับไท่ซ่างฮ่อง ก็ยังคงหนีออกมาได้ ไม่ถูกฆ่าตายง่ายๆ

เมื่อจูนหยูนเสวี่ยได้ยินดังนั้น เกือบจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่！แต่เมื่อเห็นท่าทีนิ่งงันของเหอซ่าน จูนหยูนเสวี่ยกัดฟันกลั้นลมเอาไว้ นางรีบหันกายกลับไปรินน้ำ เมื่อหันหลังให้เหอซ่านแล้ว ใบหน้าปรากฏแววหวาดกลัวและไม่เชื่อ

ถูหยุนถูกฆ่าแล้ว？

นางเป็นถึงนักจิตขั้นเจ็ดมิใช่หรือ？ทำไมถึงถูกฆ่าเสียได้ แม้จะตาย ก็ควรจะฆ่าจูนจิ่วก่อนตายสิ！ฆ่าแค่เฟิ่งเทียนฉี ไร้ประโยชน์สิ้นดี！

เหอซ่าน “เชิญนายท่านเก็บของเสียตอนนี้ พวกเราต้องไปจากสำนักเทียนโจ้งภายในวันนี้”

“ไปวันนี้เลยหรือ？” จูนหยูนเสวี่ยถามเหอซ่านด้วยความสงสัย สบตากับเหอซ่าน จูนหยูนเสวี่ยราวกับถูกช็อตด้วยไฟฟ้า นางรีบก้มหน้าซ่อนสีหน้าหวาดกลัว นางพยักหน้าตอบรับ

จูนหยูนเสวี่ยคิดว่าหนีไปก็ดี หลีกเลี่ยงไม่ให้เหอซ่านรู้ความจริงซะ ส่วนเรื่องจูนจิ่ว นางจะไปอู๋จงมิใช่หรือ？เมื่อนั้นมีโอกาสได้ลงมือมากมาย！เพียงแต่น่าแค้นถูหยุนไร้ประโยชน์เสียจริง ทำไมถึงไม่ฆ่าจูนจิ่วให้ตายไปซะ？

จูนหยูนเสวี่ยเพียงรู้จักเฟิ่งเซียว แต่กลับไม่รู้ว่าข้างกายของจูนจิ่วยังมีอีกคนอยู่ คิดจะฆ่าจูนจิ่วต่อหน้าเขา？บนโลกใบนี้คงไม่มีใครทำได้

...

จูนจิ่วกลับไปยังสำนักเทียนโจ้ง รีบไปหาเฟิ่งเซียวทันที แต่ข่าวที่นางได้จากเฟิ่งเซียว ไม่แต่กต่างจากที่นางคาดไว้เท่าไหร่นัก

เฟิ่งเซียวเอ่ย “กองทัพเย่สิงหายตัวไปนานมากแล้ว เสี่ยวจิ่วเจ้าทำไมจู่ๆ ถึงถามถึงจุดจบของกองทักเย่สิงได้？”

จูนจิ่วไม่ได้สนใจกองทัพที่จูนหมิงเย่เหลือไว้ แต่จูนหยูนเสวี่ยคิดจะแทนที่นาง? ฝันไปซะ

เวลานี้รอให้อู๋ซานมารับพวกเขาก็อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้ว จูนเสี่ยวเหล่ยปิดขังตัวเองไว้ตลอด หยูนเฉียวเริ่มเก็บของตัวเอง แต่กู่ซงหลังจากการเลือกเฟ้นจำนวนเมล็ดจบลง ก็โบกมือลาจากไปแล้ว ยังจำรอยยิ้มของเขาได้อยู่เลย รอพบเขาที่อู๋จงก็แล้วกัน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาก็มาถึงเวลาต้องลาจาก

เวลาหนึ่งเดือน ไม่รู้เลยว่าอู๋ซานไปเสียที่ไหนแล้ว บนร่างกายมีคราบดินทรายมากมาย ท่าทีก็ดูเหนื่อยล้า เขามองมายังจูนจิ่วทั้งสามคนหัวเราะให้แก่กัน “เตรียมตัวพร้อมหรือยัง？”

“พร้อมแล้ว” จูนจิ่ว จูนเสี่ยวเหล่ยและหยูนเฉียวสบสายตากัน สีหน้าราบเรียบ

ยิ่งเมื่อถึงเวลาจะออกเดินทาง ความตื่นเต้นในใจนั้นไม่มีแล้ว กลับรู้สึกอาลัยมากกว่า รวมถึงจูนจิ่วด้วย นี่ต่างนับเป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะจากแผ่นดินประเทศเทียนโจ้ง จูนจิ่วจะไปยังประเทศที่กว้างใหญ่ยิ่งกว่า นี่คือเป้าหมายแรกที่นางมาที่โลกแห่งนี้

เมื่อหันกลับ สายตาพลันมองไปยังเฟิ่งเซียว ริมฝีปากจูนจิ่วแย้มขึ้น นางอ้าปากจะเอ่ยคำแต่ไร้เสียง ท่านปู่รอข้า ข้าจะกลับมาแน่นอน

โอ้！เฟิ่งเทียนฉีดีใจจนน้ำตาริน เขากุมโล่ชิวเห้อแน่น เอ่ยพึมพำ “ในที่สุดเสี่ยวจิ่วก็เรียกข้าว่าท่านปู่แล้ว แต่นางกำลังไปแล้ว！จะไปอู่จงแล้ว จะกลับมาเมื่อไหร่กัน？”

“ไท่ซ่างฮ่อง ระวังท่าทีด้วย” โล่ชิวเห้อมองไปทางเขาพลางเอ่ยขึ้น

“เสี่ยวจิ่วจะจากไปแล้ว ข้ายังต้องรักษาท่าทีอีกหรือ！” เฟิ่งเซียวน้ำตาเอ่อขอบตา ร้องไห้ราวกับเด็กน้ำหนักร้อยกิโล เขากลับมา ไม่ใช่เพราะจูนจิ่วหรือ？เพราะตอนนี้พิษในร่างกายก็รักษาหายดีแล้ว ยังมีชีวิตได้อีกนาน เสี่ยวจิ่วกลับต้องไปยังอู๋จง

เฟิ่งเซียวเจ็บปวดใจนัก อดไม่ได้ที่จะอิจฉาโม่อู๋เยว่ ทำไมโม่อู๋เยว่ถึงไปได้！พละกำลังเข้มแข็ง ไปมาได้ไร้สุ้มเสียง ไม่ต้องกังวลว่าอู๋จงจะตรวจพบ เก่งเยี่ยมยุทธมากหรือกระไร