บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 407

เย่ซือเยวี่ยรู้ตัวขนาดนี้ แต่ก็ไม่ทำให้สีหน้าลู่จิ้นยวนดีขึ้นเลย กำลังจะปิดประตู โม่โยวที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จก็รีบวิ่งมาหา จากนั้นก็ผลักเขาออกนอกประตู ปิดประตูเสียงดังทันที

ลู่จิ้นยวนถูกไล่ออกมาแบบนี้ก็ยืนนิ่ง ปากกระตุก ทำอะไรไม่ได้ก็เลยต้องเดินกลับห้องตัวเอง

ส่วนเย่ซือเยวี่ยอีกฝั่งได้ยินเสียงก็ยื่นศีรษะออกมา พอเห็นว่าลู่จิ้นยวนไม่อยู่ก็รีบไปเคาะประตูห้องโม่โยวทันที

"โม่โยว เมื่อคืนแกกับบอสลู่……" เย่ซือเยวี่ยมองเห็นเตียงยับๆยุ่งๆก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย

โม่โยวหน้าแดงทำตัวไม่ถูกแล้วเอ่ยอย่างหงุดหงิด "แกคิดลึกไป เขาเพิ่งมาเมื่อเช้า"

เย่ซือเยวี่ยทำสีหน้าแบบ'ฉันไม่เชื่อแกหรอก'

วันนี้ยังเที่ยวเล่นได้อีกหนึ่งวัน เย่ซือเยวี่ยได้ยินว่าที่นี่มีสระว่ายน้ำกลางแจ้ง เลยรู้สึกตื่นเต้นจะพาโม่โยวไปด้วยกัน ลู่จิ้นยวนก็ตามไปด้วย คนอื่นก็ต้องไปด้วยเหมือนกัน

สระว่ายน้ำกลางแจ้งใหญ่มาก ขอบสระเต็มไปด้วยกระเบื้องสีขาว สะท้อนกับน้ำสีฟ้า มองไปแล้วสะดุดตามาก รอบข้างก็มีป่าโอบล้อมไว้ ใกล้ชิดกับธรรมชาติสุดๆ

บนฝั่งก็มีเก้าอี้ให้นั่งพักผ่อน ยังมีขนมผลไม้เครื่องดื่มเต็มไปหมด

เย่ซือเยวี่ยหน้าตาสวย หุ่นก็ไม่เลวเลย ผู้หญิงที่สวยก็ต้องหลงตัวเองอยู่แล้ว เธอก็เลยเลือกชุดว่ายน้ำที่เซ็กซี่ให้ตัวเอง

ไม่เพียงแค่นี้ ยังจะแต่งตัวให้โม่โยวด้วย แต่โม่โยวก็ไม่ยอมถอด เธอเหมือนนึกอะไรได้ก็เลยไม่บังคับ

มองเห็นสีหน้าของเพื่อนตัวเอง โม่โยวก็หงุดหงิดจะเป็นบ้า ไม่เคยรู้สึกขายหน้าแบบนี้มาก่อน แล้วในใจก็เอาแต่ด่าลู่จิ้นยวน

เมื่อคืนเพิ่งพัวพันกัน รอยบนร่างกายของเธอยังอยู่ จะกล้าใส่ชุดว่ายน้ำได้ยังไง?

"กว่าจะมาเที่ยวเล่นได้ ถ้าไม่ลงน้ำก็ไม่สนุกสิ"

เย่ซือเยวี่ยขมวดคิ้ว จากนั้นตาเธอก็เป็นประกายแล้วดีดนิ้ว "มีละ"

พูดจบไม่นาน ก็รีบค้นชุดว่ายน้ำออกมาสองชุด จากนั้นก็แยกกัน พอเอามารวมกันแล้วก็พยักหน้าอย่างพอใจ

"ใส่แบบนี้ก็คงได้มั้ง ไว้ใจเถอะ สระว่ายน้ำกว้างขนาดนั้น มีแค่เราไม่กี่คนจะกลัวทำไม"

โม่โยวมองไปที่ชุดว่ายน้ำบนมือเธอ ชุดว่ายน้ำวันพีชสีดำ เดิมทีเป็นกระโปรงตัวสั้น แต่ตอนนี้กลับมีกางเกงสีดำเพิ่มมาอีกตัว

พอเป็นแบบนี้ ทั้งหน้าหลังแล้วก็ขาก็ถูกปกปิดอย่างมิดชิด โม่โยวมองไปที่เธออย่างหมดคำพูด แต่สุดท้ายก็จำใจเปลี่ยน

ตอนที่ทั้งสองเดินออกไป ลู่จิ้นยวนเปลี่ยนเสร็จแล้ว ผู้ชายสะดวกมาก แค่ใส่แค่กางเกงว่ายน้ำก็พอ

อันหรานก็เปลี่ยนกางเกงเหมือนกัน แล้วเปลือยท่อนบน บนตัวยังมีห่วงยางคล้องอยู่ เตรียมตัวมาพร้อมมาก

"คุณแม่……" ไม่ต้องพูดถึงเลย พอทุกครั้งที่เห็นโม่โยวก็ต้องพุ่งมาหาอยู่แล้ว

ลู่จิ้นยวนเดินมาหาด้วยท่าทางยิ้มแย้มอารมณ์ดี ภาพเหตุการณ์ที่อบอุ่นของทั้งครอบครัว ก็ทำให้เย่ซือเยวี่ยถูกเมิน

แต่เธอก็ไม่รู้สึกอะไร แค่มองไปทางอันเฉินที่อยู่ข้างๆ แล้วเบะปาก จากนั้นก็ลงน้ำ อันเฉินก็มองบนเหมือนกัน แล้วเดินไปทิศทางตรงข้ามกับเธอ

โม่โยวก็ยังรู้สึกกลัวน้ำอยู่ แต่ลู่จิ้นยวนก็มีความอดทน เอาแต่สอนเธอปลอบใจเธอ แล้วค่อยๆให้เธอลงน้ำ แบบนี้ก็รู้สึกดีไม่น้อย

ที่เย่ซือเยวี่ย ถึงแม้จะเล่นคนเดียวก็สนุกมาก เธอว่ายน้ำเป็น แล้วเอาแต่ว่ายอยู่ในน้ำเหมือนกับเป็นนางเงือก

เธอว่ายไปสักพักก็หยุดที่ขอบสระ จากนั้นหยิบน้ำผลไม้ขึ้นดื่ม ทันใดนั้นข้างหลังก็มีน้ำกระเด็นมาใส่

เสียงกรีดร้องดังขึ้นแล้วปนกับเสียงดังเพี๊ยะ

ลู่จิ้นยวนกับโม่โยวที่อยู่ไม่ไกลมากก็ถูกเสียงกรีดร้องของเธอดึงดูด ก็เห็นพอดีว่าเย่ซือเยวี่ยยื่นมือไปตบหน้าอันเฉิน

ในสระว่ายน้ำเงียบสงบไปทันที โม่โยวรู้สึกกังวลใจมาก แล้วถูกลู่จิ้นยวนพาตัวไป นี่เกิดอะไรขึ้นอีก?

เย่ซือเยวี่ยไม่รู้ว่าเป็นเพราะถูกกระตุกอารมณ์เมื่อกี้หรือเปล่า ขาที่เป็นตะคิวก็ดีขึ้นมาทันที พอยื่นมือไปตบหน้าเสร็จ ก็ว่ายออกไป มือทั้งสองข้างก็กอดหน้าอกไว้ด้วยสีหน้าแดงเถือก

สีหน้าอันเฉินตึงเครียดมาก กล้ามเนื้อบนร่างกายก็เกร็งแน่นจนเห็นเส้นเลือด ดูเหมือนว่าจะโมโหจนถึงขีดสุดแล้ว สายตาที่มองไปทางเย่ซือเยวี่ยก็แฝงไปด้วยความโกรธแค้น

"ทำไม นี่เกิดอะไร? ซือเยวี่ยเมื่อกี้แก……" โม่โยวไม่เห็นด้วยกับเธอ ทำไมถึงลงมือกันล่ะ?

สีหน้าเย่วือเยวี่ยน่าสงสารมาก กัดฟันแน่นจ้องไปที่อันเฉิน "สมควรแล้ว ใครให้เขาลวนลามฉันล่ะ ยังจับหน้าอกของฉันอีก"

โม่โยว: "……"

ลู่จิ้นยวนมองไปที่ผู้ช่วยของตัวเอง ถึงแม้เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รู้ว่าอันเฉินไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน ต้องเข้าใจผิดอะไรแน่นอน

"เมื่อกี้ฉันก็ไม่ควรช่วยเธอ" อันเฉินกัดฟันแน่นแล้วเอ่ย

โม่โยวมองไปทางเย่ซือเยวี่ยแล้วเอ่ยเสียงเบา "เมื่อกี้ขาฉันเป็นตะคิว"

พูดจบก็ชี้ไปที่เขา "ฉันรู้สึกขอบคุณที่เขาช่วยฉัน แต่เรื่องที่เขาลวนลามฉันก็เป็นเรื่องจริง ไม่เชื่อแกก็ถามเขาสิ"

"มีใครเขาช่วยคนเหมือนนายบ้าง? มือวางที่ไหน นายยังกล้าพูดว่าไม่ได้ลวนลามฉันอีกหรอ?" เย่ซือเยวี่ยเบะปาก ใครจะรู้ว่าตาบ้านี่จงใจใช้โอกาสที่จะช่วยเธอแล้วทำหรือเปล่า