บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 421

คิดถึงตรงนี้แล้ว เหมยซานตัวสั่นกว่าเดิม

เธออ้าปาก อยากอธิบายอะไรบางอย่าง แต่ลำคอดูเหมือนจะติดขัด พูดอะไรไม่ออกเลย เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผากเธอ

ประตูห้องทำงานเปิดอยู่ เพราะการมาถึงของอันเฉิน ทั้งแผนกจึงเงียบอย่างมาก การเคลื่อนไหวภายใน ด้านออกได้ยินอย่างชัดเจน

นักออกแบบแผนก B ต่างมองหน้ากัน เกี่ยวกับการเผชิญของเหมยซาน มีความเห็นอกเห็นใจ และมีความเศร้าในความโชคร้าย ยังไงแล้ว คนที่สามารถเข้าแผนกออกแบบบริษัทตระกูลลู่ได้นั้นล้วนมีความสามารถเป็นของตัวเอง

และด้วยนิสัยของเหมยซานที่ไม่อดกลั้นต่อคนอื่น ก็มีหลายคนที่ไม่ชินกับเธออย่างแน่นอน

แต่สำหรับเวินหนิงที่มาใหม่ ทุกคนมีความเห็นแตกต่าง แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่เป็นเอกฉันท์ คือมีผู้สนับสนุนใหญ่มาก ถึงเวินหนิงจะไม่มีความสามารถ พวกเธอก็ไม่สามารถยั่วยุได้

นักออกแบบทุกคนในแผนก B ตอนนี้เก็บความคิดของตัวเองไว้อย่างระมัดระวัง บางครั้งผู้สนับสนุนเบื้องหลังมีประโยชน์มากกว่าความสามารถ การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ก็ทำให้คนตายเร็วยิ่งขึ้นได้

การกระทำของเหมยซาน ถึงแม้เวินหนิงจะไม่เห็นด้วย แต่ก็เข้าใจอยู่บ้าง และระหว่างเธอกับอีกฝ่ายก็ไม่มีความบาดหมางอะไรกัน

“ผู้ช่วยอัน ไปดูที่ห้องทำงานก่อน”

“การตกแต่งฉันไม่ได้มีความต้องการมากนัก เรียบๆ ก็ดี แต่สิ่งที่ต้องการคือตำแหน่งแยกกันออกมา รองผู้อำนวยการเหมยจำเป็นต้องอยู่ในห้องทำงานฉันสองสามวัน เพื่อมอบหมายงาน”

อันเฉิน： “……”

ตอนนี้เหมยซานแทบอยากตาย ตอนแรกคิดว่ากว่าจะหนีออกมาได้ แต่ตอนนี้ประโยคหนึ่งของเวินหนิง มันทำให้หัวใจเธอฟื้นคืนชีพอีกครั้ง

สีหน้าอันเฉินแปลกไปเล็กน้อย คิดว่าเวินหนิงอาจจะจัดการเรื่องพวกนี้ ของพวกนี้เป็นครั้งแรก จึงไม่ค่อยแน่ใจนัก เขายังต้องอธิบายหน่อย

“ผู้อำนวยการเวิน ตำแหน่งคุณคือผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบ B ถึงจะส่งมอบงาน ก็ควรเป็นผู้อำนวยการคนก่อนมาส่งมอบงานให้คุณด้วยตัวเอง ไม่ใช่รองผู้อำนวยการ”

“สำนักงานใหญ่ไม่ได้ว่างเหมือนสาขาย่อย เมื่องานโครงการถูกต้อง เหตุผลที่แต่ละแผนกตั้งรองผู้อำนวยการ ก็เพื่อช่วยผู้อำนวยการทำงานให้เสร็จสมบูรณ์ยิ่งขึ้น”

“การตัดสินใจของผู้อำนวยการ ลูกน้องทำได้ให้แค่แนะนำและนำไปใช้ได้เท่านั้น ห้ามคัดค้าน”

เวินหนิงอยู่เมืองเจียงเฉิง ก็เคยดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการมาก่อน ถึงแม้สำนักงานใหญ่จะมีปัญหา แต่มันก็ไม่ต่างกันมากนัก รู้ว่าใครควรติดต่อกับเธอ

แต่……

“ผู้อำนวยการหรงไม่ย้ายออกเหรอ?”

“ย้ายออกแล้ว ครอบครัวเธอจะย้ายไปต่างประเทศ สำนักงานใหญ่จึงย้ายเธอไปสาขาต่างประเทศ เวลารายงานยังเหลืออีกหนึ่งเดือน เธอจะมาบริษัทเพื่อติดต่อคุณเป็นการส่วนตัว น่าจะถึงช่วงบ่าย”

เวินหนิงเข้าใจแล้ว ที่แท้ก็เป็นแบบนี้

เธอไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ เหมยซานก็ไม่แน่ใจโดยสิ้นเชิง นึกว่าผู้อำนวยการหรงไปแล้วไม่กลับมาอีก

อันเฉินมองไปทางเหมยซาน พูดขึ้นอย่างเย็นชา “รองผู้อำนวยการทุกแผนกออกแบบน่าจะคุ้นเคยกับระบบบริษัท รองผู้อำนวยการเหมยใช่ไหม ฉันว่าคุณแทบไม่เข้าใจเลย”

แต่สำหรับเหมยซานแล้ว มันคือฟ้าผ่าตอนกลางวันแสกๆ

ถึงเธอจะเป็นรองผู้อำนวยการ แต่แทบไม่ได้อยู่ในระดับบริหารเลย การโยกย้ายตำแหน่งผู้บริหารใดๆ จำเป็นต้องยื่นคำร้องส่งไปที่แผนกฝ่ายบุคคล หลังจากแผนกฝ่ายบุคคลตรวจสอบแล้ว จากนั้นก็รายงาน สามารถทำได้หลังจากผ่านการอนุมัติแต่ละชั้น

แต่ความหมายของอันเฉินคือการจะอยู่จะไปของเหมยซาน ไม่จำเป็นต้องผ่านขั้นตอนนี้ เวินหนิงสามารถตัดสินใจเองได้เลย ซึ่งเทียบเท่ากับควบคุมความเป็นความตายของเหมยซานในบริษัทโดยตรง

สีหน้าเหมยซานซีดเซียวเศร้าหมอง ทั้งร่างดูเหมือนจะแห้งเหี่ยว

ไล่คนอื่นๆ ออกไป เวินหนิงนั่งในห้องทำงานคนเดียว คิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในช่วงเช้า ในใจก็ถอนหายใจ ตัวเองถึงแม้จะเตรียมใจไว้แล้ว และยังคิดเกี่ยวกับปัญหาง่ายดายเกินไป

เธอมีลางสังหรณ์ วันนี้อันเฉินมาแล้วออกไปแบบนี้ ไม่นาน สำนักงานใหญ่ทั้งหมดคงรู้แน่ และจะเกิดความคาดเดาต่างๆ เกี่ยวกับความสัมพันธ์เธอและลู่จิ้นยวน

ถึงจะเข้าใจ เธอก็ไม่มีทางโทษลู่จิ้นยวนได้

ถ้าให้เธอแก้ปัญหาจริงๆ ถึงจะทำให้เหมยซานตกใจชั่วครู่ ก็ยากที่จะรับประกันว่าอีกฝ่ายจะไม่กระทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ ในการทำงานอีก

ถ้าเป็นแบบนี้ คงไม่ส่งผลกระทบมากนัก แต่ปัญหาเล็กๆ ก็คงมีต่อเนื่อง ทางด้านเธอเกิดปัญหา ก็จะส่งผลต่อความก้าวหน้าในการทำงานของแผนกออกแบบ B ทั้งหมด

ไปๆ มาๆ มันก็ยิ่งเพิ่มขึ้น เธอยิ่งไม่ต้องไปคิดถึงการออกแบบที่ดีได้เลย การใช้พลังงานมากเกินไปในการทำงาน เห็นได้ชัดว่ามันสวนทางกับอุดมคติของเธอ

ลู่จิ้นยวนจัดเตรียมให้อันเฉินมาหนึ่งครั้ง สามารถแก้ไขได้จากต้นเหตุ ครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงแม้จะมีข่าวลือต่างๆ ตามมาแต่นั่นก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว