บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 471

พอพวกเธอวิ่ง ตอนแรกเวินหนิงแค่สงสัยอยู่รางๆ เท่านั้น แต่ตอนนี้มั่นใจแล้ว คิดว่าจะตามไปถามให้แน่ใจโดยไม่รู้ตัว

แต่ยังไม่ได้ขยับตัว ด้านหลังก็มีคนเดินมา “คุณหนูเวิน พิธีการจะเริ่มแล้ว”

เพราะเวินหนิงเป็นตัวแทนนักออกแบบบริษัทตระกูลลู่ ดังนั้นจึงต้องช่างมันก่อน

เห็นสองคนนั้นยิ่งไปไกลขึ้นเรื่อยๆ เวินหนิงก็ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

มักมีลางสังหรณ์ไม่ดี

“เกิดอะไรขึ้น? ”

ลู่จิ้นยวนเห็นพิธีการเริ่มแล้ว เขาหลีกมาจากฝูงชนโดยรอบ เดินมาหาเวินหนิง เห็นเธอทำหน้าแปลกๆ ก็ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้

“เปล่า……”

เวินหนิงส่ายหน้า เรื่องที่ยังไม่แน่ใจ เธอไม่อยากพูดมั่วๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นวิ่งไปที่ไหนแล้ว ถึงเธอจะบอกไปมันก็ไม่มีประโยชน์

ทำไมลู่จิ้นยวนจะมองไม่ออกว่าเธอซ่อนอะไรอยู่?

ดวงตาเข้มขึ้น แล้วเอ่ยปากอย่างมั่นใจ “เธอมีเรื่องปิดบังฉันอยู่”

เวินหนิงกำลังจะเอ่ยปาก พิธีกรก็เรียกเธอไปพูดบนเวทีแล้ว

“ต่อจากนี้ขอเชิญคุณหนูเวินผู้ที่ได้รับรางวัลเหรียญเงินจากนิทรรศการออกแบบครั้งนี้ขึ้นพูดบนเวทีครับ!”

เวินหนิงลุกขึ้นทันที แล้วเดินขึ้นไป

“ฉันดีใจมากที่ได้รับรางวัลนี้ และภูมิใจมากที่ได้เข้าร่วมนิทรรศการครั้งนี้ เดิมทีฉันเป็นคนธรรมดา ได้สัมผัสการออกแบบแค่ห้าปีเท่านั้น ดังนั้นพยายามอยู่บนเส้นทางนี้มาตลอด เคยล้มเหลวไม่น้อย……แต่โชคดีที่ฉันยืนกรานจนถึงทุกวันนี้ และสุดท้ายก็ประสบความสำเร็จ ขอบคุณผู้สนับสนุนทุกท่านด้วยค่ะ”

เวินหนิงค่อยๆ พูดตามต้นฉบับที่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น เมื่อเวินหนิงลงเวที ตี้น่าในฐานะผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ครั้งนี้ก็เดินขึ้นไปเช่นกัน

เทียบกับท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนเมื่อครู่นี้ของเวินหนิง ตอนนี้เธอดูภูมิใจมากกว่าเยอะ

“ฉันคือตี้น่าแห่งตระกูลฮอร์ตัน หลายๆ คนอาจจะไม่เคยได้ยินชื่อฉันมาก่อน แต่มันไม่สำคัญ การแข่งในครั้งนี้ ฉันดีใจมากที่เอาชนะได้”

สายตาของตี้น่าตกอยู่ที่เวินหนิง

สายตาหัวหน้าตระกูลฮอร์ตันก็มีความภาคภูมิใจอย่างอธิบายไม่ได้เช่นกัน

คราวก่อน ลูกสาวของตัวเองแพ้ให้กับผู้หญิงที่ไม่มีใครรู้จักมาก่อนคนนี้ ไม่เพียงแต่เสียงชื่อในการออกแบบเท่านั้น แต่ยังเสียโฉมจากอุบัติเหตุด้วย แค้นนี้ เขาต้องชำระแค้นที่เวินหนิงโดยตรง

ครั้งนี้ สามารถชนะเธอได้มาดีเหลือเกิน

เวินหนิงเป็นก้าวย่างที่ดีที่สุดของตี้น่า ทำให้เธอจากคนที่ไม่เป็นที่รู้จักกลายเป็นดังขึ้นมา

“คนนี้เคยชนะน้องสาวฉัน เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอมีประสบการณ์การออกแบบแค่ห้าปีเท่านั้น แต่เอาชนะน้องสาวฉันที่ฝึกฝนมาตั้งแต่เด็กๆ และอย่างไรก็ตาม สถานที่แข่งคราวก่อนนั้นเธอเป็นเจ้าบ้าน”

แต่โชคดีที่ผู้ตัดสินครั้งนี้ล้วนมีความยุติธรรมและไม่เห็นแก่ตัว ทำให้ตระกูลฮอร์ตันของเราได้รับผลที่ควรจะได้รับ

เมื่อคำนี้พูดออกไป คนหน้างานก็เริ่มซุบซิบกัน

เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้ตี้น่าต้องการเอาผลงานของตัวเองมาเหยียบเวินหนิงบนเวที

และความหมายที่อยู่ในคำพูด ก็คือเล่ห์เหลี่ยมของผู้ตัดสินคราวก่อน ดูแลเกียรติของบริษัทตระกูลลู่ที่อยู่เบื้องหลังเวินหนิง

หลายคนมองไปอย่างสุขใจในความทุกข์คนอื่น ผู้ชนะทั้งสองต่างฉีกหน้ากัน พวกเขาก็รับชมอย่างตื่นเต้นอย่างแน่นอน

สีหน้าท่าทางลู่จิ้นยวนเย็นชาทันที ถึงแม้จะรู้ว่าตระกูลฮอร์ตันกระสับกระส่ายมาตลอด แต่ไม่คิดว่าพวกเขาเผยแพร่ความหมายแฝงในงานนี้

เวินหนิงก็พูดไม่ค่อยออก การแข่งคราวก่อน มันสง่าผ่าเผย ถึงเธอจะชนะด้วยปัจจัยโชคบางอย่าง แต่สุดท้ายแล้วก็มีจิตสำนึกที่ชัดเจน

ทั้งสองเริ่มออกแบบด้วยกระดาษและปากกา

เวินหนิงคิดสักพัก คำว่า การรุ่งโรจน์อีกครั้ง มันง่ายมากที่ทำให้นึกถึงการรุ่งโรจน์อีกครั้งของวรรณกรรมตะวันตก แต่ตี้น่าเป็นชาวต่างชาติที่แท้จริง เทียบกับเธอที่มีความชำนาญเรื่องต่างประเทศ เกรงว่าจะเป็นความรู้สึกไม่รู้จักประมาณตนเกินไป

ดังนั้น……

เวินหนิงคิดสักพัก ไม่ได้จำกัดเฉพาะกิจวัตร เริ่มวาดชุดกี่เพ้าทันที

ในเมื่อการออกแบบตะวันตกไม่สามารถสู้ได้ งั้นเปลี่ยนเส้นทางดีกว่า มีวัฒนธรรมของตัวเองที่คุ้มค่าปัจจัยในการรุ่งโรจน์อีกครั้งไม่น้อย และกี่เพ้าก็เป็นประเภทที่เวินหนิงชอบมากที่สุดพอดี

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เวินหนิงก็เริ่มขยับปากกา

เมื่อเวลาผ่านไป เวินหนิงจมอยู่กับความคิดตัวเอง เหมือนลืมว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

แต่ตี้น่าเงยหน้ามองเวินหนิงเป็นครั้งคราว รอยยิ้มบนใบหน้าไม่เคยจางหายไปเลย

ลู่จิ้นยวนมองการเคลื่อนไหวเธอ เห็นว่าความคืบหน้าของตี้น่าเร็วกว่าเวินหนิงอีก มักรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ

ตี้น่าคนนี้ กลายเป็นอัจฉริยะภายในครั้งเดียวเหรอ?

ไม่นาน เวลาออกแบบก็จบลง

เวินหนิงหยุดเขียน พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นตี้น่าทำเสร็จแล้ว นำต้นฉบับตัวเองขึ้นไปเงียบๆ นั่งรอการตัดสินผู้ชนะ

เหล่าผู้ตัดสินกังวลว่าคราวนี้จะถูกวิจารณ์เรื่องความไม่เป็นธรรม ดังนั้นจึงแสดงผลงานทั้งสองชิ้นก่อน

อันแรกคือเวินหนิง เวินหนิงออกแบบกี่เพ้าที่ปรับปรุงใหม่ สีพื้นหลังเป็นสีขาวพระจันทร์ที่เรียบง่ายและสง่างาม ด้านบนแต่งแต้มด้วยรูปแบบสีแดงสด เทียบกับทั้งสอง รู้สึกมีความขัดแย้งทางสายตากันมาก

เมื่อพิจารณาการออกแบบในระยะเวลาสั้นๆ ก็มีความละเอียดอ่อนอย่างมาก

ทุกคนพยักหน้า ด้วยความสามารถไม่เลวของเวินหนิง จากนั้นเมื่อเห็นรูปวาดของตี้น่า ก็ตกใจอีกครั้ง