บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 616

พอเห็นว่าเย่หว่านจิ้งตอบตกลง ลู่จิ้นยวนก็เรียกคนมาทันที สั่งให้กระจายข่าวนี้ไปอย่างลับๆ

สถานการณ์ตอนนี้ที่ทุกคนอยากรู้อาการของเขา คงไม่นานหรอก สังคมชั้นสูงในเมืองเจียงเฉิงต้องรู้อาการตัวเองอย่างรวดเร็วแน่นอน

ถึงเวลา เขาจะได้รู้สักที ใครกันแน่ที่เป็นคนแคร์ตัวเองจริงๆ

"คุณแม่ ในเมื่อแม่ตกลงพนันกับผมแล้ว ผมหวังว่าแม่จะไม่แอบบอกหยงซือเหม่ย ต้องให้เรื่องเป็นไปอย่างยุติธรรม"

พอเย่หว่านจิ้งได้ยินแบบนี้ ก็ยังรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ไม่คิดเลยว่าตัวเองในสายตาลูกชายจะเป็นคนแบบนี้ ท่านไม่อยากหาผู้หญิงที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขางั้นเหรอ?

"แกวางใจเถอะ แม่ก็อยากให้ภรรยาในอนาคตแกเป็นผู้หญิงที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วย เพราะฉะนั้น แม่จะไม่ทำอะไรทั้งนั้น แต่ว่า จำคำสัญญาแกไว้ ถ้าสถานการณ์แบบนี้หยงซือเหม่ยยังยอมอยู่กับแก แกก็ต้องแต่งงานกับเธอ!"

ลู่จิ้นยวนไม่ได้ลังเล ตอบตกลงทันที

ที่มั่นใจขนาดนี้ เพราะเขาแน่ใจว่าหยงซือเหม่ยไม่ได้รักตัวเองขนาดนั้น

เห็นลู่จิ้นยวนตอบเร็วขนาดนี้ เย่หว่านจิ้งก็ไม่ได้พูดอะไรอีก วางของในมือ จากนั้นก็ไปจากที่นี่

ลู่จิ้นยวนนอนอยู่บนเตียง หลับตาลง เริ่มครุ่นคิด

นี่เป็นการพนันที่สำคัญมาก ถ้าแพ้ เขาต้องชดใช้ด้วยทั้งชีวิตของเขา แต่เขาก็ยอมที่จะลอง

อย่างน้อย เขาก็อยากรู้ว่าเวินหนิงคิดยังไงกับตัวเอง มากพออย่างที่คิดไว้หรือเปล่า

……

วันต่อมา

ไป๋หลินยวี่ฟื้นแล้ว

เวินหนิงกับซ่งรั่วอวิ้นเฝ้าอยู่ข้างเตียง พอเห็นท่านฟื้น ก็ดีใจจนจะร้องไห้

แต่ว่าทั้งสองคนก็ไม่กล้ววู่วาม รีบเรียกคุณหมอมาตรวจทันที

คุณหมอตรวจเสร็จ ใบหน้าที่เข้มงวดกลับมีรอยยิ้ม

"การผ่าตัดสำเร็จมากครับ แค่คุณพักฟื้นดีๆ คงใช้เวลาไม่นาน น่าจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ"

พอได้ยินแบบนี้ สีหน้าที่ตึงเครียดของทั้งสามคนก็หายไป

ขอบตาไป๋หลินยวี่มีน้ำตา ท่านจะได้ออกไปดูโลกภายนอกสักที

"คุณแม่ แม่ดีขึ้นแล้ว เป็นเรื่องดีมากๆ"

เวินหนิงเอ่ยอย่างดีใจ

ทีแรกซ่งรั่วอวิ้นก็อยากเรียกแม่ด้วย เธออยากเรียกแม่แท้ๆของตัวเองมาก แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ได้ เลยต้องกลืนลงไปก่อน

เวินหนิงเห็นสีหน้าเธอ เลยเข้าใจทันที

แต่ว่าตอนนี้ไป๋หลินยวี่เพิ่งฟื้น เวินหนิงไม่อยากพูดความจริงมากระทบท่าน เลยต้องอดทนไว้ก่อน

"ได้ข่าวว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นทำลายเส้นประสาทของเขา อาจจะมีผลต่อการใช้ชีวิตในอนาคต"

ซ่งรั่วอวิ้นลังเลไปครู่หนึ่ง แต่รู้สึกว่าเวินหนิงควรรู้เรื่องนี้ เลยบอกความจริง

พอเวินหนิงรู้ข่าวนี้ หน้าก็มืดทันที

ทีแรกที่ลู่อันหรานพูดถึงเรื่องนี้ เธอยังแอบหวังว่าคงไม่หนักขนาดนั้น เด็กอาจจะฟังมาผิด หรือว่าจำผิด แต่ตอนนี้ซ่งรั่วอวิ้นก็รู้ เรื่องถูกลือไปทั่ว เธอจะโกหกตัวเองต่อไม่ได้

เกิดเรื่องกับลู่จิ้นยวนจริงๆ แถมอย่างหนักขนาดนั้นด้วย

วินาทีนั้นใจเวินหนิงกระวนกระวายมาก

"ที่ฉันบอกเธอ ก็แค่อยากให้เธอมองใจตัวเองให้ออก ที่คุณแม่ฉันดูแลเอง เธอไม่ต้องเป็นห่วง ปัญหาตอนนี้อยู่ที่ว่า เธอคิดยังไงกันแน่"

เห็นเวินหนิงเป็นแบบนี้ ซ่งรั่วอวิ้นเลยต้องเอ่ยเตือน

เธอก็ทำได้แค่นี้แหละ แต่จะเลือกยังไง ก็ต้องขึ้นอยู่กับเวินหนิง

เวินหนิงพยักหน้า "ฉันรู้แล้ว ฉันจะคิดเรื่องนี้ดีๆ ฉันอยากอยู่เงียบๆคนเดียวก่อน"

ซ่งรั่วอวิ้นก็รู้สึกอย่างนั้น ไม่ได้พูดอะไรอีก ปล่อยให้เวินหนิงเดินไปคนเดียว

เวินหนิงเดินออกจากโรงพยาบาลอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องของลู่จิ้นยวนจะหนักขนาดนั้น เธอคิดว่าตัวเองเฉยๆกับเรื่องของเขาแล้ว แต่คิดไม่ถึงจริงๆ ไม่ใช่แบบนั้นเลย

เธอทำไม่ได้ที่จะไม่สนใจผู้ชายคนนั้น รู้ว่าเขาบาดเจ็บ ใจของเธอก็ยังเจ็บปวดเหมือนเดิม