บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1190

“เจเรมี่ ฉันจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับคุณทั้งนั้น” เธอสัญญาอย่างแผ่วเบา

เมื่อเจเรมี่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ หัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ

‘เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?

‘เธอจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับฉันงั้นเหรอ?

‘มันหมายความว่ายังไง?’

เจเรมี่รู้สึกสับสน แต่เขาก็ทำได้เพียงแสร้งทำเป็นหลับต่อไป

จากนั้นเมเดลีนก็หันกลับไปปิดไฟแล้วนอนลงที่เตียงตัวเอง

ด้วยแสงจันทร์ที่ส่องสว่างในคืนที่มืดมิด เจเรมี่มองดูเมเดลีนที่กำลังนอนหลับตานิ่ง เขาพบว่าตัวเองยากที่จะข่มตาหลับลงได้ในคืนนี้

...

หลังจากคาเลนรู้ว่าเมเดลีนได้รับบาดเจ็บและจำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล วันรุ่งขึ้นเธอจึงทำซุปบำรุงกำลังและเอาการ์ดเชิญมาให้เจเรมี่

“เจเรมี่ นี่คือคำเชิญสำหรับงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบ 80 ปีของท่านเคลเวอร์ มะรืนนี้ลูกควรพาเอวลีนไปด้วยนะ” คาเลนย้ำกับเขาขณะที่ตักซุปให้เมเดลีน “มันร้อน ระวังด้วยนะ”

เมเดลีนพยักหน้าอย่างเหม่อลอย จิตใจของเธอจดจ่ออยู่กับสิ่งที่คาเลนเพิ่งพูด

บังเอิญกับที่ไรอันขอให้เธอไปร่วมงานเลี้ยงกับเขาในฐานะภรรยาเช่นกัน

แม้จะฉีดยาแก้พิษโดสที่สามแล้ว แต่เมเดลีนยังคงต้องทำตามคำสั่งของไรอันเพื่อรักษาเจเรมี่ให้หายขาด

เธอไม่ต้องการให้ชีวิตของเจเรมี่ตกอยู่ในความเสี่ยง

“เจเรมี่ ฉันยังรู้สึกไม่สบายและลิเลียนเองก็ยังไม่หายดี ถ้าเราไม่ไปจะดีกว่านะ” เมเดลีนแนะนำ แม้ว่าเธอจะมีเหตุผลที่เห็นแก่ตัวก็ตาม

เจเรมี่ฟังเมเดลีนอย่างนั้นก็ตกลง เขาวางจดหมายเชิญลงข้าง ๆ “ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าภรรยาของผม ผมจะอยู่กับคุณตลอดไป ลินนี่”

เมเดลีนยิ้มอย่างมีความสุข เพราะเธอสัมผัสได้ว่าเจเรมี่คอยช่วยเหลือและเอาอกเอาใจเธอมากเพียงใด

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน เมเดลีนก็หาข้ออ้าง โดยบอกว่าเธอเหนื่อยและต้องการนอนสักพัก จากนั้นเธอก็ขอให้เจเรมี่ดูแลเด็ก ๆ

เจเรมี่ถือว่าทุกคำพูดของเมเดลีนเป็นวาจาสิทธิ์ เขาจึงปฏิบัติตามทุกอย่างที่เธอพูดอย่างเชื่อฟัง

หลังจากเจเรมี่รับประทานอาหารเย็นร่วมกับครอบครัวและลูก ๆ แล้ว คาเลนก็นำซุปที่มีคุณค่าทางโภชนาการซึ่งเธอตั้งใจทำเป็นอย่างดีมาให้เจเรมี่นำไปให้เมเดลีน “เพราะเธอเสียเลือดมาก ร่างกายเธอจึงต้องการธาตุเหล็กเพิ่ม”

คาเลนพูดต่อ “เจเรมี่ รีบเอาไปให้เธอตอนที่มันยังร้อนอยู่สิ”

เจเรมี่หยิบชามและขึ้นไปชั้นบน เขากังวลว่าจะรบกวนการนอนของเมเดลีน ดังนั้นเขาจึงเคาะประตูเบา ๆ แต่กลับไม่ได้ยินเสียงใด ๆ มาจากในห้องเลย

“ลินนี่ ผมเอง” เจเรมี่พูดขณะหมุนที่จับ แต่พบว่าประตูห้องล็อกอยู่

เขาคิดว่ามันแปลกจึงตัดสินใจเปิดประตูด้วยกุญแจ และเมื่อเดินเข้าไปเขาก็ไม่พบใครอยู่ในห้อง

เมเดลีนไม่อยู่ในห้อง เธอหายไปแล้ว