บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1192

“และนี่สำหรับสามีของฉัน!”

“...”

“ตายซะเถอะ ลาน่า!” ความโกรธของเมเดลีนดูเหมือนจะถูกจุดชนวนขึ้นในขณะที่เธอคว้าคอลาน่าไว้และบีบจนแน่น

ลาน่าดูเหมือนกำลังขาดอากาศหายใจ เธออ้าปากค้างด้วยใบหน้าที่แดงก่ำทันที

ทว่าเมเดลีนก็ไม่ได้ดูจะปล่อยมือออกจากลาน่าเร็ว ๆ นี้เลย “รู้สึกแย่ใช่ไหม? รู้ไหมว่าความตายมันเจ็บปวดทรมานแค่ไหน? การทรมานคนอื่นทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมากงั้นเหรอ? ลองสัมผัสความรู้สึกที่ต้องถูกทรมานดูบ้างสิ! รู้สึกยังไงบ้าง?! ตอนนี้รู้สึกดีไหมล่ะ?!”

“เอวลี… แก… แค่ก แค่ก แค่ก!”

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างเธอจะถูกปล่อยตัวออกมา หึ” เมเดลีนหัวเราะเบา ๆ อุณหภูมิในดวงตาของเธอลดลงถึงจุดเยือกแข็ง “ถ้ากฎหมายลงโทษคนอย่างเธอไม่ได้ ฉันก็จะจัดการเอง เพื่อลูกของฉันและเพื่อผู้ชายที่ฉันรักที่สุด ฉันจะล้างแค้นให้พวกเขาเอง”

“...”

เสียงของเมเดลีนนุ่มนวลแต่ทรงพลัง

สายตาของเธอเย็นชายิ่งขึ้นไปอีก และไม่สามารถควบคุมน้ำหนักที่มือตัวเองได้อีกแล้ว เธอต้องการให้ลาน่ารู้สึกถึงความเจ็บปวดและทรมานจากการหายใจไม่ออก!

ลาน่าเห็นเจตนาจะฆ่าให้ตายด้วยความเย็นชาในดวงตาของเมเดลีน ดังนั้นเธอจึงเริ่มตื่นตระหนก

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอเฝ้าสังเกตและวางแผนที่จะฆ่าเมเดลีนมาตลอด

แต่ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งเมเดลีนจะเป็นคนที่ตอบโต้และอยากจะฆ่าเธอให้ตาย!

ลาน่าคิดว่าบางทีเธออาจทำให้เมเดลีนโกรธมากเกินไป เพราะเจตนาฆ่าในสายตาของเมเดลีนนั้นชัดเจนเหลือเกิน

ทันใดนั้นเองประตูบันไดหนีไฟก็ถูกผลักเปิดออก

ภายใต้แสงไฟสลัว ชายร่างสูงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่หางตาของเมเดลีน

“เอวลีน”

เมื่อได้ยินคนเรียกชื่อ เมเดลีนก็เสียสมาธิไปเล็กน้อย

ไรอันชำเลืองมองไปด้านล่าง ก่อนจะเดินตามหลังเมเดลีนเพื่อเดินเข้าไปในโถงจัดเลี้ยง

ขณะนี้ในห้องจัดเลี้ยงเต็มไปด้วยแขกเหรื่อจำนวนมากมาย แม้ว่าเมเดลีนจะสวมรองเท้าส้นเตี้ยและไม่ได้แต่งหน้าใด ๆ ทว่าความสูงสง่าและความงดงามที่ไม่เหมือนใครก็ทำให้เธอโดดเด่นไม่ต่างอะไรจากดาราคนดังเลย

เมื่อพวกเขาเห็นเมเดลีนเดินเข้ามาพร้อมกับไรอัน หลายคนก็เริ่มกระซิบกระซาบกัน ซ้ำยังมีบางคนถึงขนาดเดินเข้ามาพูดคุยกับเมเดลีนด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย “คุณมอนต์โกเมอรี เมื่อไม่นานมานี้คุณยังบอกอยู่เลยว่าคุณวิทแมนคือสามีของคุณไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมวันนี้ถึงมาร่วมงานพร้อมกับคุณโจนส์ล่ะ?”

“ใช่ คุณมอนต์โกเมอรี ตอนนี้ที่คุณอยู่กับคุณโจนส์ คุณไม่รู้สึกผิดต่อคุณวิทแมนบ้างเลยเหรอ?”

เมเดลีนรู้ว่าคนเหล่านี้กำลังจงใจพูดยั่วยุ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่ยิ้มและไม่ตอบโต้ แต่ไรอันกลับเดินเข้ามาหาเธอ

เมเดลีนคิดว่าไรอันคงจะแนะนำเธอในฐานะภรรยา เธอจึงพยายามเบี่ยงตัวเพื่อเลี่ยงเขา ทว่าเมื่อทำเช่นนั้น เธอก็รู้สึกถึงสัมผัสที่คุ้นเคยกำลังจับไหล่ของเธอไว้

เธอผงะและเงยหน้าขึ้นมอง แล้วสายตาก็ประสานเข้ากับชายหนุ่มที่เข้ามาจับเธอไว้ เธอประหลาดใจเป็นอย่างมากเมื่อพบกับดวงตาที่เปล่งประกายพร้อมรอยยิ้มอันอ่อนโยน

‘เจเรมี่?!’