บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1389

หลังจากที่ฌอนพูดถึงเรื่องนี้ ร่องรอยของความดีใจก็ฉายผ่านดวงตาอันหนักอึ้งของเจเรมี่

ความทรงจำสำคัญที่เขาสูญเสียไปเพราะบุหรี่ที่ลาน่าทำขึ้นในตอนนั้นชัดเจนมากขึ้นในความคิดของเขาตอนนี้

“ตอนนั้นผมไม่ได้เป็นคนจุดไฟ”

ในที่สุดเจเรมี่ก็มีโอกาสบอกความจริง ฌอนและเมเดลีนหันกลับมามองเขาพร้อมกัน

ฌอนขมวดคิ้ว “ก่อนหน้านี้คุณก็บอกผมว่า แม้คุณจะสูญเสียความทรงจำไป และถูกลาน่าหลอกใช้ในตอนนั้น แต่ไฟ…”

“ลาน่าขอให้คนจุดไฟไว้ล่วงหน้า จากนั้นเธอก็เรียกผมมาเป็นแพะรับบาป จุดประสงค์ของเธอคือทำให้เอวลีนคิดว่าผมเป็นคนจุดไฟเพื่อให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนพังลง”

คำตอบของเจเรมี่ทำให้เอวลีนและฌอนตกใจเป็นอย่างมาก

แน่นอนว่าพวกเขาไม่สงสัยในสิ่งที่เจเรมี่กำลังบอกในตอนนี้เลย เพราะคนอย่างลาน่าสามารถทำสิ่งนั้นได้จริง ๆ

“เจเรมี่ ทำไมคุณไม่เคยบอกเรื่องนี้กับฉันเลย?” เมเดลีนมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร และความรู้สึกผิดมากมายในใจ

เขาแบกรับความคับแค้นใจ การสูญเสียเธอ และการแต่งงานของพวกเขาก็ต้องจบลงเพราะเหตุนี้ แต่เขาไม่เคยปกป้องตัวเองเลยสักครั้ง

“ในตอนนั้นผมสูบบุหรี่ที่ลาน่าทำมาให้โดยเฉพาะมากเกินไป ผมก็เลยสับสน ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรลงไป ผมคิดว่าตัวเองเป็นคนจุดไฟแล้วคุณก็บังเอิญมาหาผมที่นี่พอดี”

หลังจากได้ยินสิ่งที่เจเรมี่พูด เมเดลีนก็จำสถานการณ์ในตอนนั้นได้

เมื่อเธอเห็นไฟลุกโชนอยู่เบื้องหน้า เธอก็เสียสติไปในทันที

เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะเป็นหนึ่งในกับดักของลาน่าที่ทำขึ้นมาเพราะจุดประสงค์ที่ซ่อนเร้นเอาไว้

เธอคิดแต่เพียงว่าลาน่าหลอกใช้ประโยชน์จากอาการความจำเสื่อมของเจเรมี่ และสั่งให้เขาจุดไฟ

แต่ทุกอย่างกลับไม่ใช่อย่างที่เธอเคยคิด

“ไม่นานมานี้ระหว่างที่นั่งเครื่องบินไปเมืองวาย เครื่องบินสั่นจนผมยืนนิ่งไม่ได้เลยหัวกระแทก แล้วตอนนั้นเองที่ผมจำได้ทุกอย่าง”

เจเรมี่ก้าวไปยังซากปรักหักพังเบื้องหน้าด้วยความอ้างว้างและเสียใจในแววตา

“ลินนี่ ผมขอโทษที่ตอนนั้นทำให้คุณต้องอารมณ์เสีย” เจเรมี่ยกมือขึ้นลูบไล้แก้มของเธอเบา ๆ “ผมรู้ว่าตอนนั้นคุณต้องเสียใจมากแน่ ๆ คุณคงรับไม่ได้กับความจริงที่ว่าคนที่คุณรักฆ่าพ่อแม่ของตัวเอง คุณก็เลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเลิกยุ่งกับผม”

“มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรตัดสินใจโดยพลการแบบนั้น” เมเดลีนโทษตัวเอง

“เปล่าเลย ถ้าผมเป็นคุณผมก็คงทำแบบนั้นเหมือนกัน” เจเรมี่มองดวงตากลมด้วยความอดทนและหลงใหล

เขารู้สึกว่าเขาเป็นหนี้เธอมากเหลือเกิน

เขาจะใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตอบแทนเธอ

“อ๊ะ! เจอแล้ว! เจอแล้ว!”

ทันใดนั้นเสียงอุทานของเอโลอิสก็ดังขึ้นไม่ไกล

เมเดลีนและเจเรมี่มองเอโลอิสที่เดินเข้าไปในซากปรักหักพังโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว