บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1394

“ไม่ คุณไม่ใช่เคธี่” เฟลิเป้ไม่อาจแน่ใจได้มากกว่านี้ ในขณะที่เขาจ้องมองคนตรงหน้าอย่างพิจารณาอีกครั้ง

หญิงสาวพ่นลมหายใจด้วยรอยยิ้มขุ่นเคือง และในตอนที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างก็มีเสียงอันอ่อนโยนของชายคนหนึ่งเรียกเธอ “เอมี่”

หญิงสาวหันไปหาและยิ้มให้กับเจ้าของเสียงนั้นขณะที่อุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน

“พ่ออยู่นี่ฮวน กลับบ้านกันเถอะ”

“ครับ” เด็กน้อยพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และร้องเรียกชายที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อยคนนั้นอย่างน่ารัก “พ่อ”

เฟลิเป้รู้สึกเย็นในหัวใจขณะหันไปมองว่าชายคนนั้นอยู่ที่ไหน และเมื่อเห็นเขาก็รู้สึกว่าใบหน้านั้นค่อนข้างคุ้นเคย

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ติดต่อกับอดัมโดยตรง แต่เฟลิเป้ก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

อดัมดูตกใจที่เห็นเฟลิเป้เช่นกัน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินมาหา

“เฟลิเป้ วิทแมน อาของเจเรมี่ใช่ไหมครับ?” อดัมถาม

เฟลิเป้ชำเลืองมองอดัมก่อนที่เขาจะหันกลับมามองผู้หญิงที่ยืนข้าง ๆ อดัมอีกครั้ง

อดัมรับรู้ได้ถึงพฤติกรรมของอีกฝ่ายจึงส่งยิ้มอย่างสุภาพในขณะที่แนะนำตัว “นี่คือคู่หมั้นของผม เอมี่”

“คู่หมั้น” เฟลิเป้ย้ำคำนั้นอีกครั้งด้วยความรู้สึกร้อนรุ่มในหัวใจ

“เราเจอกันตอนเรียน แต่ยังไม่ได้แต่งงานกันเพราะงานยุ่งทั้งคู่ เรามีลูกด้วยกัน แต่ยังไม่ได้ฤกษ์ที่จะจัดพิธีแต่งงานจริง ๆ จัง ๆ สักที” อดัมอธิบายขณะที่รับเด็กน้อยจากอ้อมแขนของเธอคนนั้นมาอุ้มเอาไว้ “นี่คือคุณวิทแมน เป็นอาของเพื่อนผมเอง เอมี่”

เอมี่พยักหน้าเล็กน้อยและหันไปยิ้มให้เฟลิเป้

“สวัสดีค่ะ คุณวิทแมน ฉันชื่อเอมี่ เมื่อกี้คุณเอาแต่เรียกฉันว่าเคธี่ ฉันดูคล้ายเธอเหรอคะ?”

อดัมตกใจมาก “เคธี่เหรอ?”

ดวงตาของเฟลิเป้ยังคงจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าน่ารักไร้ที่ติของผู้หญิงตรงหน้า

“ไม่ใช่แค่คล้าย แต่คุณสองคนดูเหมือนกันทุกประการ”

“เพื่อนของคุณก็เหมือนเพื่อนของฉันนะอดัม ฉันจะไปกับคุณ” เธอเสนอ

อดัมไม่ได้คิดมากจึงไม่ขัดอะไรและตอบตกลง “งั้นก็ไปกันเถอะ”

“อืม” หญิงสาวพยักหน้าแล้วหันไปเจอเฟลิเป้ที่กำลังจ้องมองเธออยู่ “นำทางได้ไหมคะ คุณวิทแมน”

เฟลิเป้เอียงศีรษะเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็พยายามเบนสายตาออกจากหน้าเธอ

ในลิฟต์ อดัมเองก็รู้สึกว่าสายตาของเฟลิเป้ยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าของเอมี่ตลอด เขารู้สึกงุนงง แต่ก็ไม่ได้ถามเพิ่มเติม

หลังจากเกลี้ยกล่อมอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเจเรมี่ก็จัดการให้เมเดลีนออกจากห้องพักเพื่อไปเซ็นเอกสารการขอออกจากโรงพยาบาลของเขาได้สำเร็จ

เขารู้ดีว่าบาดแผลที่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่ได้หนักหนามากนัก และมีเพียงรอยถลอกเท่านั้น

เมื่อเห็นเมเดลีนเดินไปที่ประตูด้วยความไม่เต็มใจ เจเรมี่ก็ส่งยิ้มและกำลังจะแกล้งเธอ แต่ทันใดนั้นเธอก็ยืนแข็งทื่ออยู่หน้าประตู

ความกังวลเริ่มปรากฎขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของเจเรมี่ “ลินนี่? มีอะไรหรือเปล่า?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ