บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1397

แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมเดลีนก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นจากน้ำเสียงของเจเรมี่

เธอกลัวเหลือเกินว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเอโลอิส

ด้วยไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป เมเดลีนจึงพาฌอนกลับไปยังคฤหาสน์วิทแมนทันที

ทั้งสองเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วพบกับเจเรมี่และคาเลนซึ่งนั่งเคร่งเครียดอยู่ที่โซฟา

“เอาจริงนะ คนพวกนี้ยอมทำทุกอย่างเพื่อเงินเลย” คาเลนร้องครวญครางออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย

เธอรีบลุกขึ้นเมื่อเห็นเมเดลีนและฌอนกลับมา

เมื่อได้ยินคำบ่นของคาเลน เมเดลีนก็รู้สึกไม่สบายใจ

เธอจ้องมองร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาหาเธออย่างช้า ๆ “ได้ข่าวแม่บ้างไหม เจเรมี่?”

“อืม” เขาพยักหน้า แต่คิ้วคมของเขายังคงขมวดเข้าหากันแน่น

ฌอนดีใจที่ได้ยินอย่างนั้น แต่บรรยากาศตอนนี้กลับไม่ดีเอาเสียเลย

“เกิดอะไรขึ้น? เอลลี่สบายดีใช่ไหม?”

เจเรมี่เอื้อมไปจับมือของเมเดลีนในขณะที่มีสีหน้ากังวล “ผมเพิ่งได้รับสายจากเบอร์แปลกมา พวกเขาบอกว่าพบแม่ของคุณบนถนน และกำลังพาเธอกลับมาด้วยความหวังดี ดังนั้นตอนนี้พวกเขาเลยกำลังขอเงิน 50 ล้านดอลลาร์ เป็นค่าตอบแทนที่พวกเขาดูแลแม่ของคุณเอาไว้ หรือถ้าไม่ให้พวกเขาก็จะไม่ส่งแม่กลับมาให้เรา พวกเขาไม่ยอมให้เราโทรหาตำรวจไม่งั้นแม่ของคุณจะต้องตกอยู่ในอันตราย”

เจเรมี่รู้สึกได้ว่ามือของเมเดลีนเย็นลงทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เขาบอก

“ไม่ต้องกังวลไปลินนี่ สิ่งที่พวกเขาต้องการคือเงิน”

“นี่เป็นแค่คดีลักพาตัวงั้นเหรอ?” ฌอนรับรู้ได้ถึงแผนของอีกฝ่าย

‘บังเอิญพบ’ และ ‘ความหวังดี’ กำลังพูดถึงอะไร นี่คือการลักพาตัวและเรียกค่าไถ่อย่างชัดเจน!

“เราจะให้เงินพวกเขาหากพวกเขาต้องการ ตราบใดที่เอลลี่ไม่เป็นไร!” ฌอนโวยวาย ไม่มีสิ่งมีค่าใดเทียบได้กับชีวิตของคนที่เขารัก

“ก็ได้” เจเรมี่ตอบห้วน ๆ ทำให้ชายคนนั้นตกใจเพราะเขาไม่คิดว่าเจเรมี่จะยอมง่าย ๆ เช่นนี้ ก่อนจะถามเจเรมี่อีกครั้ง “ให้ภรรยาของคุณนำเงินมาจ่ายกับผมเอง”

เจเรมี่ไม่ลังเลใจที่จะจ่ายเงินให้พวกเขามากเท่าที่ต้องการ แต่ความเสี่ยงที่จะเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของเมเดลีนทำให้น้ำเสียงของเขาเย็นชาขึ้นมาทันที

“เอาแค่เงินไป ผมไม่ชอบทำธุรกิจกับคนที่ไม่รู้จักพอ”

ชายคนนั้นรู้สึกทึ่งกับน้ำเสียงเยือกเย็นของเจเรมี่ แต่ก็รวบรวมความกล้าแล้วเรียกร้องอีกครั้ง

“ผมบอกว่าให้ภรรยาของคุณมาส่งเงิน หรือลืมไปแล้วว่าแม่ยายของคุณจะต้องกลับบ้านอย่างปลอดภัยน่ะ!”

เจเรมี่รับสายแบบเปิดลำโพง ฌอนจึงรู้สึกปวดใจกับคำพูดของชายคนนั้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปแล้วรีบไปตรงเข้าไปใกล้โทรศัพท์ “เอลลี่! แกอย่าทำร้ายเอลลี่นะ!”

“ฮึ ทำตามที่ฉันบอกไม่งั้นยัยบ้านี่จะต้องเจ็บตัว!” ความเย่อหยิ่งของชายคนนั้นพุ่งสูงขึ้น

เจเรมี่กำโทรศัพท์ไว้แน่น และไม่ต้องการประนีประนอมอีกแล้ว