บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1415

หลังจากอุบัติเหตุและเรื่องไม่คาดฝันทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตอนนี้เจเรมี่จึงระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ

ยิ่งกว่านั้นเมื่อเมเดลีนเป็นกังวล เขาก็ยิ่งต้องรัดกุม

เมื่อเปิดประตูพวกเขาก็พบกับพนักงานเสิร์ฟในชุดยูนิฟอร์มกำลังยืนยิ้มให้

“อีกหนึ่งชั่วโมงจะมีงานเลี้ยงสวมหน้ากากบนระเบียงของโรงแรมนะคะ เรียนเชิญแขกผู้มีเกียรติของเราสามารถเข้าร่วมได้หากว่าท่านต้องการ นี่คือบัตรเชิญของคุณค่ะ เราหวังว่าคุณสองคนจะเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำในครั้งนี้ และขอให้มีความสุขระหว่างที่พักอยู่ที่นี่นะคะ”

ปรากฏว่านี่เป็นการมาเชิญเท่านั้น เมเดลีนรับบัตีเชิญมา “ขอบคุณค่ะ”

“ด้วยความยินดีค่ะ” พนักงานสาวเอ่ยอย่างสุภาพแล้วจากไป

ทั้งเมเดลีนและเจเรมี่มาที่นี่เพื่อผ่อนคลายจึงไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะพลาดกิจกรรมดังกล่าว

ทว่าเมเดลีนกลับต้องตกใจมากกว่าที่รู้ว่าเจเรมี่เตรียมชุดมาไว้ล่วงหน้าด้วย เขายังช่วยเมเดลีนสวมชุดเดรสสีดำยาวที่เลือกมาเองกับมือด้วยความประทับใจให้เธอด้วย

เมื่อมองดูเมเดลีนยืนอยู่หน้ากระจกเต็มตัว เจเรมี่ก็เข้าไปกอดเธอจากด้านหลัง คำพูดของเขามีความหึงหวงเล็กน้อย “คุณดูสวยมากที่รัก ผมไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นเห็นคุณเลย”

เมเดลีนสบตาชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยกมือขึ้นลูบใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเบา ๆ “คุณหึงอะไรคะ ยังไงฉันก็เป็นของคุณคนเดียวไม่ใช่เหรอ?”

“งั้นเหรอ? ผมเชื่อคุณได้หรือเปล่า เว้นแต่คุณจะจูบผมเพื่อพิสูจน์”

เมเดลีนมักจะแพ้ลูกอ้อนของเขาเสมอ

เธอหันไปจูบริมฝีปากบางของเจเรมี่สามครั้งอย่างเร็ว ๆ “จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ มีความสุขแล้วใช่ไหมเพคะ คุณชายขี้หึง?”

เจเรมี่คลี่ยิ้มทันที รอยยิ้มที่มีให้เมเดลีนเห็นเท่านั้น

ลมเย็นพัดโชยมาในคืนกลางฤดูร้อน

เมเดลีนคล้องแขนเจเรมี่เดินไปที่ระเบียง งานเลี้ยงยังไม่เริ่ม แต่บรรยากาศกำลังสนุกสนาน

ไม่มีใครสนใจว่าอีกฝ่ายเป็นใคร สิ่งสำคัญคือการสนุกสนานก็เท่านั้น

อย่างไรก็ตามเมเดลีนและเจเรมี่นั้นต่างกันเพราะพวกเขารู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร พวกเขาเข้าร่วมเพียงเพื่อเพลิดเพลินกับบรรยากาศเท่านั้น พวกเขาไม่มีแผนที่จะสนทนากับคนแปลกหน้า นับประสาอะไรกับการเต้นกับคนอื่น ๆ อย่างสุดเหวี่ยงบนฟลอร์เต้นรำ

เมื่อดนตรีเริ่มขึ้นเจเรมี่ก็ดึงเมเดลีนไปที่กลางฟลอร์เต้นรำ

เมเดลีนเคยเป็นคนไม่รู้อะไรมาก่อน แต่ตอนนี้เธอมีทักษะในการเต้นบอลรูมขั้นพื้นฐานแล้ว

ทว่าเจเรมี่ก็ไม่เพียงตั้งใจจะเต้นรำกับเมเดลีนเท่านั้น เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน และทั้งคู่ก็เต้นรำกันอย่างอิสระที่ใจกลางฟลอร์เต้นรำ ในขณะนี้พวกเขามีเพียงกันและกันในสายตา

หลังจากนั้นไม่นานเมเดลีนก็รู้สึกหิว ทั้งคู่จึงเดินไปหยิบอาหารกันที่โต๊ะบาร์