หลังจากที่เจเรมี่ได้ยินดังนั้น เขาชะงักมือที่กำลังจะเปิดเอกสาร “ออกไปได้แล้ว”
เคนเดินออกมาไม่ได้ถามอะไรต่อ
เจเรมี่เปิดดูเอกสารอย่างเร็ว ๆ ข้อมูลที่ได้มาเป็นเรื่องทั่ว ๆ ไป
วีล่า ควินน์ มาจากเมืองเอฟ เธอเติบโตในเมืองเอฟและไม่เคยเดินทางมาที่เกลนเดลมาก่อน เธอเรียนจบคณะจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยและสนใจเรื่องต่าง ๆ มากมาย แทบจะไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการเข้าสังคมเพื่อนฝูงของเธอเลย
แต่ดูเหมือนว่าเธอเพิ่งจะเริ่มมีเพื่อนชายคนสนิท
แฟนของเธอ
เจเรมี่รู้สึกเจ็บจี๊ดในใจ เขายังจำครั้งแรกที่เจอเธอที่เคเอฟซีได้ เธอสวมแหวนบนนิ้วนางข้างซ้าย
เธอหมั้นแล้วอย่างงั้นเหรอ?
เจเรมี่จุดบุหรี่และควันสีขาวพ่นออกจากปากของเขา ควันที่ปกคลุมความรู้สึกของเขา
ในขณะที่จ้องรูปภาพอยู่นั้น จิตใจของเขาก็ล่องลอยออกไป
ไม่นานนัก เจเรมี่ก็ดึงสติกลับมาและจดจ่อในเรื่องของเอวาแทน
ก่อนนั้น เอวาคือคนที่นำร่างของมาเดลีนมาที่สถานที่เก็บศพ ตอนที่เขาไปถึงที่นั่น เธอคือคนที่เดินออกมาพร้อมโกศ
เขาไม่เคยคิดสงสัยเลยว่านั่นใช่อัฐิของมาเดลีนจริงหรือเปล่า
จะอย่างไรก็ตาม ณ ตอนนี้…
เจเรมี่ไปที่ทำงานของเอวาและติดตามเธอตลอดทั้งวัน เขายังจ้างคนให้ดักฟังการโทรของเอวาในช่วงสองถึงสามวันที่ผ่านมาด้วยแต่ก็ไม่พบความผิดปกติอะไร
เอวาเคยเป็นเพื่อนสนิทของเมดาลีน ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะไม่ติดต่อเอวามา
แต่เธอ ก็อาจจะตั้งใจที่จะไม่ติดต่อเอวามาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องระแคะระคาย
ถ้าเขาสามารถนำเถ้าอัฐิมาตรวจดีเอนเอได้ เขาก็คงทำไปแล้ว
มาเดลีนปล่อยมือที่แอบกำแน่นอยู่ของเธอและส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้แจ็คสัน
“หนูเรียกฉันเหรอ หนุ่มน้อย?”
แจ็คสันงุนงงกับคำถามของมาเดลีน ดวงตาเรียวยาวของเด็กน้อยกวาดมองมาเดลีนขึ้นลงด้วยความงง จากนั้นไม่นาน เขาก็เบี่ยงสายตาหลบอย่างรวดเร็ว “ขอโทษครับ ผมจำคนผิด” จากนั้นเด็กน้อยก็เดินไปที่ประตูทางเข้า
“แจ็คสัน” เสียงของเจเรมี่แทรกผ่านเข้ามาไม่ไกลมากนัก
มาเดลีนหยุดชะงัก เธอหันหลังกลับไปเพื่อมองดูเขา
เจเรมี่เดินตรงเข้ามาอย่างสุขุมเยือกเย็น
มันเป็นวันที่สวยงามแสงแดดสดใส แต่เมื่อเธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเจเรมี่ เธอรับรู้ถึงการจ้องมองที่ผิดปกติของเขา
เจเรมี่มองไปที่เมดาลีนมีบางสิ่งกระตุ้นความคิดของเขา จากนั้น เขาเดินต่อไปหาแจ็คสันและยื่นห่อข้าวกลางวันให้เด็กน้อย
แจ็คสันรับกล่องข้าวและเดินจากไป พ่อลูกไม่แม้แต่จะพูดคุยกัน ดูราวกับคนแปลกหน้าไม่มีผิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...