บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 238

“เธอบอกว่าเธอรู้จักเขามาสามปีงั้นสิแต่ตอนนี้เด็กคนนี้อายุสองขวบ?” เจเรมี่ขมวดคิ้ว เขามองมาเดลีนอย่างละเอียด “หมายความว่าเธอเริ่มคบกับเขาหลังจากที่เธอได้รู้จักกันไม่นาน”

“เฟลิเป้กับฉันตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกพบ ฉันรู้ทันทีว่าฉันอยาจะกอยู่กับเขาและมีลูกกับเขา มีปัญหาอะไรหรือเปล่ากับความสัมพันธ์ของพวกเรา?” มาเดลีนตอบตรงไปตรงมาโดยไม่ลังเลสักนิด

หัวใจของเจเรมี่ดิ่งลงเหว แต่ความสงสัยที่เคยหายไปพวกนั้นย้อนกลับมาในหัวอีกครั้ง

“เจเรมี่!”

เสียงกรีดร้องของเมเรดิธแหลมทะลุแก้วหูของทั้งสองในทันที

มาเดลีนเงยหน้าขึ้เห็นเมเรดิธวิ่งมาอย่างลนลาน เมื่อสบตากัน เธอเห็นได้ชัดถึงความเกลียดชังและความโกรธในตาที่แสดงมีออกมาของเมเรดิธ

เมเรดิธดูมีชีวิตชีวาขึ้นในวันนี้ทั้งที่ถ้าเทียบกับวันนั้นท่ามกลางสายฝนเธอช่างดูอ่อนแอมาก

เธอวิ่งเข้าหาเจเรมี่ที่ยังคงจับมือขมาเดลีนอยู่ เธอมองไปที่มือนั้นก่อนที่จะมองไปที่เจเรมี่ด้วยความกังวลในสายตาของเธอ “เจเรมี่ แจ็คหายไป!”

แจ็คสันหายไป?

หัวใจของมาเดลีนเต้นผิดจังหวะด้วยเหตุบางอย่างและเธอรู้สึกไม่สบายใจ แต่การแสดงออกทางสีหน้าและแววตาของเธอยังคงเรีบยเฉย

นอกจากนี้เธอยังสังเกตเห็นว่านอกเหนือจากสีหน้ากังวลใจของเมเรดิธแล้ว การแสดงสีหน้าของเจเรมี่เองดูไม่กระวนกระวายเช่นกัน

ราวกับว่าแจ็คสันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเลย

“เขาต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในนี้แหละ เธอไม่ต้องกังวลไป” เจเรมี่พูดอย่างใจเย็นก่อนปล่อยมือของมาเดลีน

“คุณควรตามหาเขานะ คุณวิทแมน มีผู้คนมากมายที่นี่ดีไม่ดีอาจมีผู้ค้ามนุษย์อยู่ท่ามกลางคนมากมายนี่ แจ็คสันเป็นลูกคนเดียวของคุณ คุณจะเสียใจทีหลังถ้าเขาหายไปจริง ๆ”

"แน่นอน!"เมเรดิธจ้องมาเดลีนอย่างเหยียดหยาม “แจ็คสันเป็นเลือดเนื้อของฉันกับเจเรมี่ มันแน่อยู่แล้วที่เจเรมี่จะเป็นห่วง -”

“เขาไม่ใช่ลูกคนเดียวของฉัน”

“... ”

ก่อนที่เมเรดิธจะพูดจบ เจเรมี่เอ่ยขัดจังหวะเธอขึ้นมา นอกจากนี้ มันเหมือนกับว่าเขากำลังตอบกลับสิ่งที่มาเดลีนพูดในตอนนี้

ทั้งมาเดลีนและเมเรดิธต่างก็พากันตกตะลึงไม่แพ้กัน พวกเขาเห็นเจเรมี่ยิ้มจาง ๆ ออกมาหลังจากนั้น

“เจเรมี่” เมเรดิธคว้าแขนของเขา “เจเรมี่ เราไปตามหาแจ็คกันเถอะ! เลิกสนใจคนที่ไม่เกี่ยวข้องเรื่องนี้สักที”

เฟลิเป้มองหลังมาเดลีนในขณะที่ความอบอุ่นในดวงตาของเขาสะบั้นหายไป

มาเดลีนออกตามหาแจ็คสันคนเดียว เธอเห็นเจเรมี่และเมเรดิธเดินผ่านเธอสองสามครั้ง แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะยังไม่พบเด็กคนนั้น

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พระอาทืตย์ตกดินเเล้ว

ผู้คนบางตาลงขณะนี้ในสวนสนุก เหลือเวลาอีกเพียงสิบนาทีก่อนที่สวนแห่งนี้จะะปิด

มาเดลีนรับรู้ว่าเวลาผ่านไปนานมากแล้ว เธอก็ยิ่งกระสับกระส่ายมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านเพิ่มไปอีก

เธอเป็นห่วงแจ็คสันโดยไม่รู้ถึงเหตุผล เธอเป็นห่วงเขามากจนไม่สนใจสิ่งอื่นใด

เฟลิเป้โทรหาเละบอกเธอว่าเขาจะรอเธอที่ลานจอดรถ หลังจากเธอกดวางสายโทรศัพท์มาเดลีนยังคงมองไปรอบ ๆ ในสวนสนุก มันมืดขึ้นเรื่อย ๆ เธอเริ่มคลั่งขึ้นมา

จากนั้น เธอนึกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ของแจ็คสันในบ้านของเธอ เธอหยุดฝีเท้าเธอทันที

“หรือว่า เป็นไปได้ไหมที่เขาอยู่จะที่นั่น?”