บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 28

ขายร่างกายของเธองั้นเหรอ?

มาเดลีนไม่เคยบอกว่าเธออยู่ที่นั่นเพื่อขายร่างกายของเธอ แต่เมเรดิธก็คิดว่าเป็นแบบนั้นในทันที

แววตาที่เยือกเย็นและกดขี่ของเจเรมี่เป็นลางไม่ดี มันน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาดูเหมือนซาตานที่เพิ่งขึ้นมาจากนรก เขาต้องการที่จะฉีกมาเดลีนออกเป็นชิ้น ๆ แทบบ้า

เธอมาเพื่อขายตัวจริง ๆ

เธอสามารถยอมรับผู้ชายทุกคนบนโลกได้เพื่อเงิน!

เธอเคยโอ้อวดว่าเมื่อก่อนเธอเคยมีเขาเพียงคนเดียวอย่างไร้ยางอาย

ไร้ค่าอะไรขนาดนี้

“แมดดี้ ฟังฉันนะ กลับบ้านซะ ถ้าไม่อย่างนั้น เจเรมี่จะโกรธ ฉันจะไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้เมื่อเป็นเช่นนั้น”

มาเดลีนรู้สึกเบื่อหน่ายกับน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของเมเรดิธ

เธอมองไปที่เมเรดิธในขณะที่รู้สึกขบขัน "บ้าน? ฉันยังมีบ้านอยู่เหรอ? บ้านของฉันถูกยึดครองโดยนางเมียน้อยหน้าด้านอย่างเธอไม่ใช่หรือไง?”

เมเรดิธดูอึดอัด มุมปากของเธอกระตุกและเธอมองไปที่เจเรมี่ด้วยความเสียใจ “เจเรมี่อย่าโกรธแมดดี้เลยนะ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด เป็นความผิดของฉันที่ตกหลุมรักคุณ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด"

มันช่างเป็นการกระทำที่เลวทรามและเจ้าเล่ห์ แต่เจเรมี่ก็ยังเดินไปประคองเมเรดิธเหมือนคนตาบอด

“อย่าโง่ไปหน่อยเลย จะเป็นความผิดของคุณได้อย่างไร? คนที่ผมหลงรักมาตลอดเวลาคือคุณ คนที่ทำผิดคือผู้หญิงที่มีความคิดปรารถนาที่ทำทุกวิธีทางที่จะได้อยู่บนเตียงของผม อย่างไร้ยางอายต่างหาก”

‘คนที่ผมหลงรักมาตลอดเวลาคือคุณ’

เมื่อเจเรมี่พูดแบบนี้ มาเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกเหยียบย่ำอย่างไม่ใยดี

หึ ๆ

เมเรดิธกลายเป็นผู้หญิงที่เขารักมาตลอดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ตอนนี้ใบหน้าของเมเรดิธเต็มไปด้วยความตกใจ “คุณผู้ชาย ฉันรู้จักคุณ คุณเป็นแฟนเก่าของแมดดี้ ฉันจำได้ว่าคุณมักจะพักค้างคืนที่บ้านเก่าของแมดดี้เสมอ”

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น อุณหภูมิรอบตัวก็ลดลงเหลือศูนย์

มาเดลีนรู้สึกว่ามันไร้สาระ เเทนเนอร์กลายเป็นแฟนเก่าของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

“แมดดี้ มันนานมากแล้วที่เราได้เจอกันครั้งสุดท้าย ตอนนี้เราได้พบกันแล้ว มาเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเรากันอีกครั้งเถอะ" เทรนนอร์กำลังร่วมมือกับเมเรดิธ การแสยะยิ้มของเขาเป็นเหมือนปีศาจและคนเห็นแก่ตัว เขาดึงมาเดลีนเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอย่างหยาบคาย มาเดลีนไม่สามารถต่อกรกับเขาได้ เธอเจ็บปวดอย่างมากดังนั้นเธอจึงไม่สามารถหลุดพ้นจากการกักขังของเทรนเนอร์ได้

“ปล่อยฉันนะ!” เธอต่อสู้ดิ้นรนสุดกำลัง

“แมดดี้ คุณเป็นอะไรไป? คุณไม่เคยเป็นแบบนี้ตอนอยู่กับผมเลยนะ ผมให้คุณไม่พอเหรอ? สองร้อย? คราวนี้สองร้อยล่ะ ตอนนั้นผมให้คุณหนึ่งร้อยเสมอ”

"หุบปาก! แทนเนอร์หุบปาก! ฉันไม่รู้…”

“คุณไม่รู้จักผมได้ยังไง? เราสนิทกันมากนะ ผมยังจำได้ว่าคุณมีไฝที่หน้าอกข้างซ้าย!”