มุมปากของมาเดลีนบึ้งลง ร่องรอยความเจ็บปวดออกจากดวงตาของเธอ
ขณะที่คาเลนกำลังจะนั่ง มาเดลีนก็ขมวดคิ้วและวางมือบนหน้าอกของเธอเอง แสดงอาการอาเจียนออกมา
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่มาเดลีนขณะที่เจเรมี่เอื้อมมือออกไปจับเธอด้วยความเป็นห่วง “คุณเป็นไรไหม วีล่า?”
“ฉันได้กลิ่นเหม็นบางอย่าง มันทำให้อยากจะอาเจียน” มาเดลีนตอบเบา ๆ อาจจะเป็นจากซุป เจเรมี่ ฉันรู้สึกแย่ ฉันคิดว่าฉันจะอาเจียน”
“...”
คาเลนแสดงสีหน้ามืดหม่นทันที ซุปนี้เป็นหนึ่งในอาหารที่เธอภาคภูมิใจที่สุด อุดมไปด้วยสารต้านอนุมูลอิสระและวิตามิน แถมเป็นซุปที่เธอชอบทานด้วย
แต่ผู้หญิงคนนี้พูดอะไร?
กลิ่นน้ำซุปเหม็นจนอยากอ้วกงั้นเหรอ?
“เอาซุปออกไป” เจเรมี่สั่ง
สาวใช้ชะงัก แล้วเธอก็พยักหน้าและปฏิบัติตาม
“เดี๋ยวก่อน!” คาเลนหยุดเธอ “เธอกำลังพยายามจะพูดอะไร วีล่า เธอไม่ต้องกินอาหารของฉันก็ได้ ถ้าคิดว่ามันน่าขยะแขยง! อะไรที่เธอพยายามจะสื่อถึง เธอจะบ่นว่ามันทำให้เธอรู้สึกอยากจะอาเจียน เธอทำสิ่งนี้โดยเจตนา ใช่ไหม?”
“วีล่าท้อง อาการคลื่นไส้เป็นผลข้างเคียงปกติทั่วไป ถ้าเธอไม่ชอบกลิ่นอะไร เราก็กำจัดมันให้หมด” น้ำเสียงของเจเรมี่เข้มงวด คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาจะปกป้องวีล่า
“...” คาเลนพูดไม่ออก หันไปจ้องมาเดลีน
มาเดลีนเงยหน้าขึ้นมองอย่างร่าเริงเพื่อสบตากับคาเลนที่กำลังโกรธเกรี้ยวและขมวดคิ้วอย่าง
เยาะเย้ย
“เธอ...”
อาหารของคุณมันจืดชืดและมีกลิ่นเหม็นมากจนฉันกลืนอะไรไม่ได้เลย ฉันสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วเป็นเพราะเจเรมี่อยู่ที่นี่ หรือไม่อย่างนั้นฉันจะบ่นเกี่ยวกับคุณแน่ ๆ ถ้าเราอยู่ในโต๊อาหาร”
“อะไร?... เธอกำลังพูดอะไร เธอจะดูถูกการทำอาหารของฉันได้ยังไง?”
“ทำอาหารงั้นเหรอ?” มาเดลีนดมกลิ่นของหวานก่อนจะโยนมันลงบนโต๊ะกาแฟอย่างรังเกียจ แล้วสาดน้ำร้อนบนโต๊ะลงบนชุดราคาแพงของคุณนายวิทแมน
คาเลนสูดลมหายใจขณะที่เธอยืนและชี้นิ้วไปที่มาเดลีน “เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ วีล่า? เธอสาดน้ำร้อนใส่ฉันได้ยังไง? ฉันรู้ว่ารูปร่างหน้าตาของเธอมันเหมือนนางบ้านั่น แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะน่ารังเกียจเหมือนยัยนั่นมาก มาเดลีน! นางบ้า!"
เมื่อเห็นว่ามาเดลีนยังคงไม่ตอบโต้กลับ ขณะที่เธอเพิกเฉยต่อคำพูด คาเลนเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของมาเดลีนอย่างแรง “ฉันแนะนำให้เธอฟังฉันนะ วีล่า ควินน์ เธอไม่ควรทำให้แม่สามีคนนี้ขุ่นเคือง ถ้าเธออยากแต่งงานกับครอบครัววิทแมน ฉันสาบานต่อพระเจ้าเลยว่า ฉันจะทำให้แน่ใจว่าเธอจะจบลงแบบนางนั่น นางบ้ามาเดลีน! เธอได้ยินฉันไหม?”
มาเดลีนหันไปมองข้อมือของเธอที่คาเลนคว้าไว้ ขณะที่คำเตือนของผู้หญิงดังขึ้นในอากาศ จากนั้นเธอก็ยิ้มอย่างมีเป้าหมายและค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...