บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 397

ในดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจของเธอได้เบิกกว้างขึ้น นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เธอมั่นใจในวินาทีต่อมาว่าเธอไม่ได้เห็นภาพลวงตา

เพราะในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นไปมอง รอยยิ้มเผยออกมาบนใบหน้าของเพื่อนสาว เธอเห็นว่าเอวากำลังยิ้มออกมา และส่งผลให้เธอยิ้มออกมาในขณะที่ดวงตายังคงเบิกกว้างด้วยเช่นกัน เพื่อนสาวที่แสนดีของเธอยังมีชีวิตอยู่

หัวใจของมาเดลีนรู้สึกสับสนเล็กน้อย ในความรู้สึกของเธอยังคงปะปนไปด้วยความคับข้องใจแต่นั่นก็ไม่เท่ากับสิ่งที่ถูกบรรเทาออกไป

เอวาลุกขึ้นนั่งอย่างกระฉับกระเฉง ในขณะมองดูมาเดลีนที่ถูกเธอทำให้อยู่ในอาการมึนงงอยู่

เธอขมวดคิ้วด้วยความภาคภูมิใจในแผนการของตัวเองและส่งยิ้มให้กับมาเดลีน

“ยอมรับออกมาสักทีนะว่าฉันคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ วีล่า ควินน์”

“...” มาเดลีนพูดไม่ออก

ท่ามกลางความเงียบงั้น มาเดลีนรู้สึกตัวว่ามีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาใกล้เธอจากทางด้านหลัง

เธอยืนขึ้นสุดตัวและหันหน้าไปมองทางต้นเสียงทันทีและตามคาด เธอเห็นแดเนียลกำลังเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ รูปร่างสง่างามและท่าทางของเขาถูกแต่งแต้มไปด้วยความตื่นเต้นในขณะที่ดวงตาของเขามีประกายของคราบน้ำตาที่ไหลอยู่ภายในดวงตาสีดำเข้มนั่น

มาเดลีนรับรู้ได้ว่านี่คือการทดสอบอย่างที่เธอคิดไว้จริง ๆ

แล้วถึงแม้จะมีข้อสงสัยในการกระทำของพวกเขา แต่เธอก็ได้ตัดสินใจที่จะไว้วางใจเชื่อใจพวกเขาในที่สุด

เพราะสิ่งที่เธอเป็นกังวลมากที่สุดคงจะเป็นการที่คนที่เธอยังคงห่วงใยในโลกใบนี้จะจากเธอไปจริง ๆ

“ในที่สุดเธอก็ยอมรับมันออกมา แมดดี้” แดเนียลกลืนน้ำลายทำให้ลูกกระเดือกของเขาถึงกับสั่นในขณะที่เดินไปยังทางที่มาเดลีนยืนอยู่ “ฉันดีใจมากที่ได้เจอเธออีกครั้ง”

เขาพูดเบา ๆ ค่อย ๆ เอื้อมมือไปแตะแก้มของมาเดลีน

แต่ในทันทีที่เขาเอื้อมมือออกไป และปฏิกิริยาตอบกลับของเธอคือการที่ปัดมือเขาออกไป “นายคิดว่าเรื่องนี้มันตลกมากหรือไง?”

น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาของเธอเย็นชาและเต็มไปด้วยการตำหนิเล็กน้อย

ทั้งเอวาและแดเนียลต่างพากันตกใจ พวกเขาไม่คิดว่าเธอจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้

“มาเดลีน…”

“แมดดี้ ฉัน…”

เสียงสะอื้น และดึงแขนเสื้อมาเดลีนเอาไว้

“เธอเองก็โกหกเราเหมือนกันไม่ใช่หรือไง แมดดี้? ถ้างั้นหายกัน ตกลงไหม?”

และถึงแม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ก็ยังเอ่ยขอโทษเธออยู่ดี

มาเดลีนกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น และเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเพื่อนสาว

และแล้วสิ่งที่เธอไม่สามารถทำได้ก็คือการระงับอารมณ์ที่มีอยู่ข้างในของตัวเองไว้ได้อีกต่อไปเมื่อมองไปยังน้ำตาที่มีอยู่ในดวงตาของผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามที่แทบจะท่วมไปทั้งหัวใจของเธอ และเมื่อความอดทนของเธอถึงขีดสุด เธอเอื้อมมือออกไปดึงเอวาเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของตัวเองอย่างโหยหา

“เอวา…”

“แมดดี้…”

สิ่งที่เอวารู้สึกตอนนี้คงไม่มีอะไรมาอธิบายความปลาบปลื้มใจที่พุ่งเข้ามามากมายในขณะที่สวมกอดเพื่อนที่ห่างหายกันไปไกลแสนไกลอีกครั้ง เธอไม่สามารถละอ้อมกอดได้เลย เธอกอดมาเดลีนเอาไว้แน่นที่สุดเท่าที่เธอสามารถจะทำได้

'ขอบคุณพระเจ้า'