บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 423

ปลายนิ้วของเธอชี้ไปที่มาเดลีนอย่างเย่อหยิ่ง และเมื่อพูดไปแบบนั้นจบ เธอก็อยากจะกอดเขา

ทันทีที่เธอเอื้อมมือออกไป เจเรมี่กลับเดินผ่านเธอไปอย่างเฉยเมย และเดินไปทางมาเดลีนแทน

“พี่เจเรมี่?” อีวอน เยลเมน จ้องไปที่เจเรมี่ที่ไม่ได้แม้แต่จะเหลือบมองเธอ

เจเรมี่เหลือบมองกาแฟที่หกลงบนพื้นและมองมาเดลีนด้วยความเป็นห่วง “คุณเป็นอะไรไหม? คุณถูกน้ำร้อนลวกหรือเปล่า?”

มาเดลีนเม้มริมฝีปากของเธอ “มันไม่ร้อนหรอก แต่…” เธอหยุดชั่วคราว และมองไปยังผู้หญิงตรงหน้าที่ตอนนี้สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ผู้หญิงคนนี้ชนฉันตั้งสองครั้ง ไหล่ของฉันเจ็บมากเลย”

“...” อีวอนไม่คิดว่ามาเดลีนจะพูดแบบนี้กับเจเรมี่ เธอรู้สึกอับอายและรีบโต้กลับทันที “พี่เจเรมี่ ฉันไม่ได้ชนเธอ เธอต่างหากที่ชนฉัน!”

ขณะที่พูดเรื่องนี้ เธอจ้องไปที่มาเดลีนอย่างโกรธเคือง

“ฉันอยากจะช่วยกอบกู้ศักดิ์ศรีของเธอเอาไว้ต่อหน้าลูกพี่ลูกน้องของฉันนะ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากทำงานที่นี่แล้วจริง ๆ พี่เจเรมี่คะ พี่ควรไล่เธอออกและให้บทเรียนกับเธอ!”

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเจเรมี่ดูเบื่อหน่ายขึ้น ความรำคาญแผ่ซ่านไปถึงหางตาและคิ้วของเขา

“ฉันจะให้บทเรียนเธอแทน ถ้าเธอยังไม่หุบปากเสียที”

“…” อีวอนปิดปากของเธอ อย่างตกตะลึง จากนั้นเธอก็เห็นเจเรมี่จับมือมาเดลีนไว้

“พี่คะ พี่… พี่กำลังทำอะไร? ทำไมพี่ถึงจับมือผู้หญิงคนนี้?”

“ฉันต้องรายงานเธอด้วยเหรอถ้าจะจับมือภรรยาของฉัน?” อีวอนตกตะลึง “ภรรยา? มาเดลีน นังสารเลวนั้นตายไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ? พี่แต่งงานใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้ล่ะ?”

ดวงตาของมาเดลีนเย็นชาขึ้น เมื่อได้ยินคำพูดของอีวอนที่เกี่ยวกับตัวเอง

ดูเหมือนคุณนายวิทแมนไม่ลังเลเลยที่จะป่าวประกาศเรื่องของเธอ

เห็นได้ชัดว่ามาเดลีนตกเป็นเหยื่อหลังจากถูกใส่ร้าย แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอกลับต้องรับภาระหนักกับชื่อที่ไม่ชวนน่าฟังของคนที่ไม่ชอบ

คนเหล่านี้ไม่รู้ความจริงอะไร แต่ยังเปิดปากและใส่ร้ายว่าเธอเป็นคนเลวทราม

ช่างน่าเกลียดจริง ๆ

เจเรมี่เหลือบมองอีวอนอย่างเย็นชาก่อนจะพามาเดลีนเข้าไปในห้องทำงานของเขา

ลูกพี่ลูกน้องผู้หญิงมักจะปฏิบัติต่อลูกพี่ลูกน้องผู้ชายได้โดยทางใดทางหนึ่งอย่างนั้นเหรอ?

เดาได้ไม่ยากเลยว่าอีวอนคนนั้นมีความประทับใจต่อเจเรมี่เป็นอย่างมาก

มาเดลีนครุ่นคิดเงียบ ๆ เธอจะไม่ยอมให้การปรากฏตัวของบุคคลนี้มาขัดขวางแผนการของเธอ

“เจเรมี่ ฉันวางแผนไว้ว่าจะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการจัดการธุรกิจกับคุณในช่วงนี้ได้ไหม?” มาเดลีนเริ่มคิดและกล่าวว่า “แม้ว่าฉันจะก่อตั้ง มิสเลย์ดี้ แต่เห็นได้ชัดว่าความสามารถของฉันยังไม่ดีพอในด้านนี้ ฉันจึงอยากพัฒนาตัวเอง”

“ตราบเท่าที่คุณต้องการ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้” เจเรมี่ตอบตกลงอย่างง่ายดาย

มาเดลีนยิ้มพร้อมเอนตัวพิงไหล่ของเขา “เจเรมี่ คุณใจดีกับฉันมาก”

เธอแสร้งทำเป็นมีความสุขและอ่อนหวาน แต่ความสุขจอมปลอมนี้ไม่สามารถรักษาบาดแผลในใจของเธอได้ นับประสาอะไรจะมาดับประกายแห่งความเกลียดชังได้

มาเดลีนตามเจเรมี่เหมือนเป็นเลขาส่วนตัวของเขาในวันนั้น

แน่นอนว่าจุดประสงค์ของเธอไม่ใช่เพื่อเรียนรู้งาน แต่ต้องการได้หุ้นมูลค่า 70% ที่เขาถืออยู่