มาเดลีนปรับอารมณ์ของเธออย่างรวดเร็วและยิ้ม “เจเรมี่ คุณปู่ต้องการพักผ่อน กลับกันเถอะ”
สายตาของเจเรมี่เพ่งเล็งไปที่การเยาะเย้ยชั่วขณะในสายตาของมาเดลีน เขาพยักหน้าเบา ๆ “ตกลง”
หลังจากที่พวกเขากลับไป มาเดลีนอาบน้ำเย็นเพื่อให้ตัวเองสงบ
'คุณปู่ดูเหมือนจะค้นพบตัวตนที่แท้จริงของฉันแล้วและจงใจเตือนให้ฉันอยู่ห่างจากเฟลิเป้
'เป็นไปได้ไหมว่าคุณปู่ได้ตรวจสอบบางอย่างเป็นความลับกับเรื่องของฉัน?
'ฉันต้องเร่งให้เร็วขึ้น
'ถ้าฉันยืดยื้อต่อไป เจเรมี่จะมองผ่านฉันได้ในไม่ช้าก็เร็ว
'อย่างไรก็ตาม ไอคิวของเขาไม่ได้ต่ำซะด้วย'
ตอนเที่ยงคืน มาเดลีนค่อย ๆ ลืมตาขึ้นหลังจากที่เจเรมี่หลับไป
เธอค่อย ๆ ดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของเจเรมี่ เธอเดินออกไปที่ห้องทำงานของเจเรมี่โดยใช้แสงจันทร์ในการมองเห็นรอบ ๆ
หลังจากสังเกตมาสองสามวันนี้ มาเดลีนตรวจสอบอย่างมั่นใจว่าเจเรมี่ไม่ได้ติดตั้งระบบรักษาความปลอดภัยไว้
เธอเปิดไฟและมองดูเอกสารบนโต๊ะทำงานของเขา ส่วนใหญ่เป็นเอกสารของบริษัท แต่ทั้งหมดนั้นไม่สำคัญ
จากนั้นมาเดลีนก็เปิดคอมพิวเตอร์และเปิดแสดงหน้าที่จำเป็นต้องป้อนรหัสผ่านหลังจากที่หน้าจอสว่างขึ้น
รหัสผ่าน
เขาตั้งรหัสผ่านอะไรไว้?
มาเดลีนพยายามป้อนวันเกิดของเจเรมี่และเมเรดิธ แต่รหัสที่คิดไว้ของเลขทั้งคู่ล้มเหลว
เมื่อเธอกำลังหยุดกดรหัสไว้สักพัก ร่างเล็ก ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ทางเข้าของห้องทำงาน “คุณแม่ครับ”
“คุณแม่ครับ รอผมสักครู่” แจ็คสันหันหลังและเดินออกไปหลังจากที่เขาพูดจบ เมื่อเขากลับมาอีกครั้ง เขาถือโทรศัพท์อยู่ในมือ
ตอนแรกมาเดลีนคิดว่าแจ็คสันจดรหัสผ่านของเจเรมี่ไว้ในโทรศัพท์ แต่เธอเห็นเขาเปิดซอฟต์แวร์ที่เธอไม่รู้จัก จากนั้น เขาก็เชื่อมต่อโทรศัพท์กับคอมพิวเตอร์ หลังจากนั้น ก็ประมวลผลสักพักหนึ่ง และไม่นานตัวเลขทั้งแปดก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างต่อเนื่อง
เมื่อเห็นตัวเลขที่ปรากฏ มาเดลีนก็ตกตะลึง
'นี่คือ... รหัสผ่านเริ่มต้นที่เจเรมี่ตั้งไว้?
'เป็นไปได้ยังไง!'
เธอมองดูตัวเลขแปดหลักที่คุ้นเคยอย่างไม่เชื่อสายตา และเห็นแจ็คสันใส่ตัวเลขลงในคอมพิวเตอร์ทันที หลังจากกดปุ่ม Enter คอมพิวเตอร์ปลดล็อคในวินาทีถัดไป
ในเวลาเดียวกัน การแจ้งเตือนก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเจเรมี่
เขาเปิดตาขึ้นมาและเห็นแขนที่ว่างเปล่าของเขา เขาเหลือบมองโทรศัพท์ก่อนลุกขึ้นเดินไปห้องทำงาน...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...